Marathonloper Willem Van Schuerbeeck: ‘Ik ben een controlefreak'

Willem Van Schuerbeeck (31) is een nuchtere man die weet wat hij kan. Toch verbaast hij zichzelf. Op de marathon van Berlijn dook hij onder de 2 uur en 13 minuten, een tijd waarmee hij momenteel gekwalificeerd is voor de Olympische Spelen van volgend jaar. Het hangt nu van de concurrentie af of hij zijn reis naar Rio kan boeken, en dat zorgt toch voor de nodige zenuwen.

‘L open, dat deed ik al van jongs af het liefst,” vertelt Van Schuerbeeck. “Ik heb even gevoetbald, maar ik werkte eigenlijk liever de straflooptrainingen af. En vanaf het moment dat ik alleen de straat op mocht, liep ik die regelmatig op en af. Gewoon, omdat ik het leuk vond.”

Eigenlijk geldt dat voor sport in het algemeen. Van Schuerbeeck combineerde jarenlang zijn looptrainingen met tennis. Zijn honger naar sport is altijd groot geweest, maar als jonge atleet kreeg hij die aanvankelijk met moeite gestild. “De lange afstand is altijd mijn ding geweest. Ik liep even snel op de korte als op de lange afstand. Maar in atletiek is het zo dat je als cadet bijvoorbeeld maar tot drieduizend meter mag lopen. Ik versta niet goed waarom dat zo is, maar ik moest dus op de kortere afstanden beginnen. Pas bij de junioren mocht ik langere afstanden lopen.”

“Ik deed het liever en was er gewoonweg beter in. Tot de Belgische top heb ik nooit behoord, al was ik in de cross wel bij de betere uit de regio. Maar het bleef tijdens mijn jeugd altijd een hobby.”
Van Schuerbeeck had al op jonge leeftijd een zwaar programma. Hij combineerde zijn recreatieve sporten vanaf het derde middelbaar met de sportschool en later met Sportkot aan de Vrije Universiteit Brussel. Dat vergde heel wat energie. “Ik ben ook nogal extreem in wat ik doe. Tijdens de blok liep ik bijvoorbeeld vijf à zes weken niet, zodat ik me volledig kon toeleggen op mijn studies. Tijdens die jaren kwam het lopen eigenlijk op de tweede plaats. Maar competitief ben ik altijd geweest. Profsporter worden is altijd mijn droom geweest.”

Lopen naar Brussel
Het is eigenlijk pas sinds vijf jaar dat Van Schuerbeeck zich volledig toespitst op zijn loopcarrière. De jaren voordien onderging hij drie knieoperaties, waardoor het zelfs even onzeker was of hij ooit nog aan competitielopen zou kunnen doen. Maar toen dat opgelost was, zijn huis was verbouwd en zijn dochtertje was geboren; besloot hij er terug in te vliegen. “Ik had zowat twee jaar stilgelegen en begon dus bijna vanaf nul. Maar ik zie dat niet als verloren tijd. Ik heb die twee jaar ondertussen al ingehaald.”

“Ik ben intensief beginnen trainen om er alles uit te halen. Ik zou het niet kunnen verdragen om aan de start te staan van een wedstrijd en te weten dat ik beter voorbereid had kunnen zijn. Ik moet aan de top van mijn kunnen zijn, uiteraard rekening houdend met mijn beperkingen.”

De eerste marathon liep Van Schuerbeeck in 2 uur en 20 minuten uit. Geen toptijd volgens hem, maar zijn voorbereiding was dan ook eerder beperkt geweest. Sindsdien is die tijd gestaag gezakt, tot een fantastische 2 uur, 12 minuten en 49 seconden. En dat is geen toeval. “Ik heb me altijd goed verzorgd, maar uiteraard leer je uit je fouten. En ik zit nu ook bij het Nederlandse team TDR, waar onder meer de Nederlandse topper Michel Butter bij loopt.”

“Ik ben naar hen toe gegaan omdat ik naar een manier zocht om beter te worden. Elk detail wordt onder de loep genomen. Ik ga bijvoorbeeld regelmatig naar het team in Noord-Holland en ga met hen op stage, ik word opgevolgd door een coach die me door en door kent, ik laat me regelmatig screenen in de Bakala Academy, enzovoort.”

Het vraagt allemaal veel investeringen van Van Schuerbeeck. Als hij al iets verdient, verdwijnt dat geld meteen in zijn sport. Hij is dan ook nog steeds op zoek naar sponsors die hem kunnen helpen om te verbeteren. Maar ook voor zijn gezinsleven is het niet evident. “Gelukkig heb ik een vrouw die achter me staat en me steunt. Ik probeer haar en mijn twee kinderen te betrekken door hen bijvoorbeeld mee te nemen op stage, maar gemakkelijk is dat niet.”

“Het klinkt romantisch om ’s ochtends vroeg met je rugzak naar Brussel te lopen om te gaan werken. Maar je verbetert niet echt door te trainen en meteen daarna te werken. Met dezelfde training en de nodige rust, waardoor je lichaam zich aan die training kan aanpassen, is dat wat anders. Als je uitgerust bent, kan je meer kwaliteit in je training steken.”

Dat is geen kritiek van Van Schuerbeeck. De tochten van gemiddeld twintig kilometer die hem van Merchtem naar het Maria-Boodschap Lyceum brengen, waar hij turnles geeft, vindt hij zeer leuk. Maar hij is op een punt gekomen waar het details zijn die het verschil maken. “Ik wil in elk procentje winst investeren. Je let op al die kleine details, maar die worden eigenlijk teniet gedaan door heel de dag te werken.”

Knagende onzekerheid
Tijdens de marathon van Berlijn werd duidelijk wat die details allemaal kunnen betekenen. Van Schuerbeeck koos bewust voor die marathon omdat die eind september wordt gelopen. Hij kon zich tijdens de zomervakantie volledig focussen op zijn voorbereiding en ging drie weken op stage naar het Zwitserse Sankt-Moritz. Het resultaat: een verbetering van zijn persoonlijk record. “Mijn tijd van 2 uur, 12 minuten en 49 seconden is de zestiende of zeventiende beste Belgische tijd ooit op de marathon. Dat resultaat is wel rondgegaan in de atletiekwereld, hoor.”

“Na de meet was ik nogal euforisch, al had die euforie de dag erna plaats gemaakt voor nuchterheid. Door Florent Caelen in de sprint te kloppen, werd ik tweede Belg, na Koen Naert. Ik had niet gedacht dat Caelen tot dit in staat was. Hij had aangekondigd dat hij mij zou volgen en in de sprint zou kloppen. Hij slaagde er bijna in, alleen klopte ik hem.”

Met de tweede beste Belgische tijd heeft Van Schuerbeeck momenteel een ticket te pakken voor de Olympische Spelen van volgend jaar. Hij moet in de top drie blijven om die vast te houden, maar het is niet zeker of hij nog een marathon loopt voor Rio. Een risico, dat weet hij. “Mijn coach en ik zijn van mening dat het bijna onmogelijk is om top te zijn in het voorjaar en die prestatie nog eens te herhalen in augustus. Marathon is een slopende discipline, de opbouw en het herstel zijn zeer lang. Het kan dus dat we gokken en ik geen marathon meer loop voor augustus.”

“Zou ik ontgoocheld zijn, mocht ik geen marathon meer lopen en de Spelen alsnog missen? Uiteraard. Maar ik denk ook verder. Ik wil ook investeren in mijn carrière en aan zwakke punten werken. Korte afstand en snelheid, bijvoorbeeld. Ik wil ook aangepaste trainingen inplannen en andere nummers uitproberen. Mijn carrière eindigt niet in augustus. Het is dus zinvol om de komende maanden te investeren in mijn verdere carrière. Als alles goed gaat, denk ik tot mijn 35e of zelfs 36e te kunnen lopen.“

Naast zijn trainingen heeft Van Schuerbeeck de komende weken dus heel wat denkwerk voor de boeg. Mentaal wordt het niet gemakkelijk, want hij moet leven met de mogelijkheid dat lopers onder zijn tijd gaan. En die onzekerheid knaagt. “Ik ben een controlefreak, maar wat je tegenstanders presteren is net iets dat je niet kan controleren. Dat zorgt dus toch voor de nodige stress.”

“Het zou fantastisch zijn om de Olympische Spelen te halen, het hoogst haalbare voor iemand van mijn kaliber. Denk ik ooit 2 uur en 10 minuten te lopen? De kans is klein, maar ik wil mij niet beperken in mijn denken. Een paar jaar geleden had ik nooit gedacht dat ik een tijd zou neerzetten zoals in Berlijn. Het zijn de details die het hem nu doen. Hopelijk leveren die een ticket voor Rio op.”