Marcel Orlando: ‘Ik zou goed voetbaltrainer zijn’

In de Belgische hockeycompetitie lopen behoorlijk wat Argentijnen rond. Ze vonden de weg naar het verre België via Marcelo Orlando (53), een succestrainer met een goed gestoffeerd palmares. De huidige trainer van Racing en White Star is een meester-tacticus en droomt stiekem van... een carrière in het voetbal.

"Ik was in 1992 de eerste Argentijn in de Belgische eredivisie hockey," vertelt Marcelo Orlando. "In Europa liepen er maar een paar Argentijnse hockeyspelers rond - dat is vandaag wel anders. De Belgische eredivisie en eerste klasse tellen nu een vijftiental Argentijnse spelers. Jongens die stuk voor stuk een meerwaarde bieden."

Orlando was in Argentinië een gevierd speler met een hele resem titels op zijn naam. Hij speelde heel zijn carrière voor zijn nationale ploeg, die tot de wereldtop behoort. Na een paar jaar ervaring als trainer werd hij benaderd door de Franse hockeybond. "Ik moest in 1987 helpen bij de ontwikkeling van hockey in het zuiden van Frankrijk. Na een paar jaar was ik daarop uitgekeken, en via Barcelona ben ik in 1992 bij de Antwerpse hockeyclub Maccabi beland."

"In 2000 heb ik als trainer van Wellington de eerste Argentijnse spelers aangetrokken. Ik herinner me nog dat de Argentijnse bondscoach me opbelde om te vragen wat me door het hoofd ging om zijn beste spelers aan te trekken." De keuze was voor Orlando anders snel gemaakt: hij kende de markt vanbinnen en vanbuiten. "De Argentijnse spelers hebben het niveau van hun respectievelijke clubs en van de Belgische competitie mee helpen verhogen. Als buitenlandse hockeyspelers naar België komen, brengen ze een meerwaarde."

"Je hebt geen hoge salarissen om ze naar hier te halen, het is in niets vergelijkbaar met de voetbalwereld. De club investeert wel in de spelers door hun reiskosten en verblijf te betalen. De spelers geven training aan de jeugd om een centje bij te verdienen."

Orlando is welbekend in de internationale hockeywereld. De bondscoaches van de Argentijnse nationale ploegen behoren tot zijn vriendenkring en zij lichten hem in over plaatselijk talent. "Soms vragen spelers me ook of ik geen club ken, en dan probeer ik te helpen. Dat is niet per se voor de Belgische competitie. Ik heb connecties in heel de hockey­wereld. Je kunt me zien als de link tussen het Europese en het Argentijnse hockey. Ondertussen hebben ook al Argentijnse hockeyspeelsters de weg gevonden naar de Belgische competitie."

Gesetteld
Sinds Orlando in 1992 in België neerstreek, heeft hij al een hele hoop clubs getraind, zowel mannen- als damesploegen. Naast de nationale titels scheerde hij met zijn ploegen ook Europees hoge toppen. "Ik heb al bronzen en zilveren medailles gehaald in verschillende Europabekers van niveau B, onder meer met Ukkel en La Rasante (uit Sint-Lambrechts-Woluwe, TS). Die liggen onder de echte top van niveau A, maar het verschil is niet enorm."

"Mijn mooiste resultaat was een bronzen medaille in de Euroleague met de mannen van White Star, niveau A. Dankzij die goede prestaties krijg ik ook heel wat voorstellen, maar ik heb me nu gesetteld in België en ben hier om te blijven."

"Als trainer van de nationale jeugdploegen heb ik met de -16 mannen een zilveren medaille behaald op het Europees kampioenschap en een zilveren medaille met de -21 mannen op een mini-WK."

Vandaag is Orlando zowel trainer van de eredivisie mannenploeg van Racing als van de eerste divisie vrouwenploeg (de tweede klasse) van White Star. Hij zag het Belgische hockey de laatste twintig seizoenen met rasse schreden vooruitgaan en heeft vertrouwen in de toekomst. "In België, in Brussel loopt heel wat talent rond. Het Belgische hockey zal blijven evolueren. De dynamiek rond de nationale ploeg moet ook blijven duren. Het imago van de sport is belangrijk, ook voor de media en de sponsors."

Lucas Biglia
Marcelo Orlando is een menselijke trainer die dicht bij zijn spelers staat. Tactiek is zijn passie en zijn sterkste punt. Die passie doet hem dromen. "Ik heb altijd spijt gehad dat ik het niet geprobeerd heb in het voet­bal. Je moet diploma's halen om te mogen trai­nen en dat vraagt heel wat tijd. Ik had het graag geprobeerd, want ik weet dat ik het kan."

"Ik ben in het hockey toch een topcoach in België, en op Europees vlak kan ik coachen waar ik wil. Ik denk dat het beter is dat ik bij mijn sport blijf, maar als ik één droom heb, dan is het toch eens te proberen in het voetbal."

De Argentijnse sporters buiten het vaderland vormen een kleine gemeenschap die elkaar regelmatig opzoekt. Bij RSC Anderlecht lopen een paar kennissen van Orlando rond. "Ik ken jongens als Lucas Biglia en Hernán Losada wel. Ik heb ze hier via vrienden leren kennen. Wie weet dat ik met mijn connecties ooit nog in het voetbal beland. Ik sta alleszins open voor voorstellen."