Omar Salman wint eerste 10.000-dollartornooi en droomt van Davis Cup

De kop is eraf: Omar Salman (19) heeft in juli zijn eerste 10.000-dollartornooi gewonnen. Maar van euforie is er geen sprake. De Brusselaar zet alles op zijn tenniscarrière en ziet dit als een opstapje naar grotere successen. Hij droomt van een top tien-plaats op de wereldranglijst en zou ook zeer graag toetreden tot de Belgische Davis Cup-ploeg.

“Van mijn eerste passage in België herinner ik me niets meer,” vertelt Salman. “Toen ik drie jaar oud was, zijn we voor het werk van mijn vader teruggekeerd naar Egypte. Het is daar dat ik tennis heb ontdekt. Ik was pas drie en wou het net als mijn broer proberen. Ik ben dus op zeer jonge leeftijd begonnen, al was dat aanvankelijk wat gepruts op en naast het veld.”

Dat gepruts evolueerde snel naar vloeiend spel, waardoor Salman in Egypte werd aanzien als een talent. In tegenstelling tot vele Egyptenaren die de middelen niet hebben om door te breken, kon hij gebruikmaken van uitstekende infrastructuur. “Ik was aangesloten bij Al Ahly, zowat de grootste sportclub van Afrika. Vooral de voetbalclub is erg bekend, maar je hebt daarnaast onder meer ook een sectie handbal en tennis. Om er lid te worden moet je zeer veel betalen.”

“Ik heb het geluk dat mijn vader lid is aangezien hij bij de jeugd van Al Ahly heeft gevoetbald. Hij werd toen trouwens het hof gemaakt door onder meer Engelse ploegen, maar mijn grootvader wou dat hij verder bleef studeren. Daar heeft hij vandaag nog steeds spijt van, maar het heeft voor mij wel het voordeel dat hij me laat doen wat ik wil. Hij is een grote steun, net als heel mijn familie.”

Vader Salman ging dan ook meteen op zoek naar een tennisclub toen hij besliste om met zijn gezin terug te keren naar België. Omar was op dat moment elf jaar oud en ging samen met zijn broer testen bij de Vlaamse Tennisvereniging. “Omdat ik de taal niet sprak en mijn spel blijkbaar niet goed genoeg was voor hen, hebben ze me doorgestuurd. Ze hebben me aangeraden om me tot Alexandre ‘Sacha’ Katsnelson te wenden, een Russische trainer die onder meer Alison Van Uytvanck onder zijn hoede heeft gehad. Met hem heb ik een jaar lang, zes dagen per week, zeer goed gewerkt.”
“In die periode moest ik ook de taal leren, want toen ik hier toekwam sprak ik geen Frans of Nederlands. Maar mijn aanpassing is vrij goed verlopen. België is beter om te wonen dan Caïro, geloof me. Alleen al het verkeer is er onmogelijk. Gelukkig woonden we in een rustige buurt.”

Trainen met Goffin
De Brusselaar liet zich meteen opmerken. Hij won zeer gemakkelijk en behoorde snel tot de Belgische top vier in zijn leeftijdscategorie. Door een blessure van een speler uit de top drie mocht hij ook mee naar de Summer Cup, een tornooi dat zijn jonge carrière een nieuwe wending gaf. “Ik heb daar verschillende belangrijke matchen gewonnen en ben zo in het oog gesprongen van een coach van de Franstalige tennisfederatie AFT. Hij nodigde me prompt uit om eens bij hen te gaan testen.”

“Aanvankelijk was ik niet zo enthousiast, omdat ik in Bergen op internaat moest. Ik was nog maar twaalf en was niet zo lang daarvoor al eens verhuisd. Dat waren veel veranderingen op korte tijd, maar uiteindelijk hebben ze me kunnen overtuigen. Ik besefte dat ik in Bergen kansen en steun zou krijgen die ik anders zou mislopen.”

Ook sportmerk Nike had het talent van Salman intussen ontdekt. Hij had namelijk de Belgische editie van de Nike Junior Tour gewonnen en mocht ons land op het finaletornooi in Miami vertegenwoordigen. “Dat was mijn eerste buitenlands tornooi, en al meteen zo’n kanjer. Dat ik er tot in de finale ben geraakt, heeft deuren voor mij geopend. Ik heb toen een contract kunnen tekenen bij Nike, dat vandaag nog steeds een van mijn sponsors is. Dat tornooi is belangrijk geweest voor mijn carrière.”

In Bergen ontwikkelde de Brusselaar zich verder. Hij stopte er na drie jaar met zijn schoolopleiding en stapte over naar studies via de examencommissie, maar hij bleef wel op het internaat. Zijn dagen waren voornamelijk samengesteld uit training, verzorging en rust. “Ik heb veel geleerd in Bergen. Hoe je professioneel moet zijn, bijvoorbeeld. Dankzij de vorige fysieke coach, die nu David Goffin begeleidt, heeft mijn lichaam zich ook aan tennis aangepast. Ik was groot voor mijn leeftijd en had regelmatig blessures. Door aangepaste trainingen is daar een oplossing voor gevonden.”

“Ik moet wel zeggen dat ik twee jaar heb verloren door bepaalde coaches. Want nu ontdek ik zaken die ik vroeger al had kunnen leren, waardoor ik verder zou hebben gestaan. Nu begin ik pas echt te begrijpen wat tennis is, zowel tactisch als op mentaal vlak.”

Davis Cup
Dat Salman tot heel wat in staat is, bewees hij onder meer op het Europees Jeugd Olympisch Festival in 2011, waar hij met Clément Geens brons pakte in het dubbelspel. Het was dus geen al te grote verrassing dat hij in juli zijn eerste 10.000-dollartornooi won. “Toen ik het deelnemersveld zag, was ik wel onder de indruk. Maar voor ik het wist, stond ik in de finale. Het liep lekker en ik speelde heel de week goed. Ik heb bewezen dat ik dat niveau aankan. Wat ik mis, is regelmaat in mijn prestaties. Dat niveau elke week kunnen herhalen, daar moet ik aan werken.”

Salman is nog altijd aangesloten bij de AFT, maar slaapt niet meer op het internaat. Hij traint op verschillende plekken in Wallonië, naargelang het schema dat wordt opgesteld. Het gebeurt ook dat hij met iemand moet trainen, zoals hij al een paar keer met David Goffin heeft kunnen doen. “Dat komt mijn spel alleen maar ten goede. Je kunt door tegen dergelijke toppers te spelen zien hoe ver je staat.”

“Mijn ambitie is om binnen een viertal jaar in de top honderd te staan en prof te zijn. Ik droom van een top tien-plaats, maar dat wordt natuurlijk niet evident. Ik moet elke dag hard werken, constant zijn. En hopelijk volgen dan de resultaten.”

Goede prestaties zouden Salman ook die andere ambitie doen waarmaken: tot de Belgische Davis Cup-ploeg toetreden. Hij heeft de dubbele nationaliteit, maar zal niet twijfelen indien hij die kans krijgt. “Ik kies België. Dat is het land dat mij het meest heeft geholpen, dat mij veel kansen heeft gegeven. Bovendien doet de Egyptische bond niets voor zijn spelers. Ik speel zeer graag in groep, samen voor het land. De Davis Cup voor België spelen is dus wel een droom.”