Sportcolumn David Steegen: De held

Victor Boin is een Brusselaar, een historische persoonlijkheid wiens levensverhaal onderwezen zou moeten worden in elke school. Boin heeft een Waalse moeder en Vlaamse vader. Hij is in Brussel geboren. Oer-Belg, en sportman in hart en nieren. Boin spreekt de olympische eed uit in naam van alle atleten op de Spelen van 1920 in Antwerpen. De man is voorbestemd tot grootsheid. Als elfjarige redt hij in Oostende een vrouw en haar kind van de verdrinkingsdood. Als beloning ontvangt hij het Burgerkruis Eerste Klasse uit handen van koning Leo­pold II. Boin is nog altijd de jongste gedecoreerde held van het land.

Zijn leven leest als een jongensboek. Hij behaalt medailles op de Olympische Spelen van 1908, 1912, 1920 en 1924. Waterpolo en degenschermen zijn zijn specialiteit, maar Boin is ook de eerste Belgische kampioen jiu­jitsu. Op zeventienjarige leeftijd wordt hij sportjournalist, in 1912 richt hij de Belgische Beroepsbond van Sportjournalisten op. Hij onderbreekt zijn loopbaan om het land te dienen tijdens de Eerste Wereldoorlog. Boin is piloot en wordt ingedeeld bij een eskader van watervliegtuigen. Op 5 juli 1918 krijgt hij de opdracht om de koning en de koningin over te vliegen naar Engeland omdat de zeeverbinding nog altijd onveilig is. Zo wordt koningin Elisabeth de eerste vrouwelijke passagier die het Kanaal in een vliegtuig oversteekt. Met een Brusselaar aan de stuurknuppel.

Boin kijkt niet op een heldendaad meer of minder. Hij bombardeert twee maanden later een Duitse duikboot en brengt hem tot zinken. Daarvoor wordt hij beloond met het Franse oorlogskruis.

Victor Boin blijft journalist en verzorgt de allereerste gesproken sportreportage voor de Belgische radio op de Spelen van 1936. Als de Tweede Wereldoorlog uitbreekt, sticht hij de vereniging Jeugd en Muziek. Uit idealisme, en om te verhinderen dat de bezetter jonge mensen naar Duitsland zou sturen.

Boin verzaakt zijn principes nooit. De humanist is van mening dat de mens moet streven naar de totale ontplooiing, lichamelijk en geestelijk. Sport en cultuur gaan hand in hand. Wie ben ik om hem tegen te spreken? De schoonheid van de fysieke inspanning van de atleten gaat, volgens Boin, gepaard met het ontdekken en het beoefenen van de schone kunsten. De man is visionair. Elke minister van Cultuur en Sport moet zijn levensverhaal vanbuiten kennen en, als het even kan, zijn nobele idea­lisme toepassen door sport en cultuur evenwaardig te behandelen.

Een van de laatste wapenfeiten van de alleskunner Boin is de oprichting, in 1960, van de Belgische Sportfederatie van Gehandicapten. In 1974 wordt de Victor Boin Nationale Trofee in het leven geroepen, ter nagedachtenis van de stichter-voorzitter-oorlogsheld-atleet-topjournalist. Ook dit initiatief is toe te juichen. Maar 'sport en gehandicapten' wordt onbewust door niet-gehandicapten verdrongen. We willen het niet weten. Net na de Olympische Spelen vinden de Paralympics plaats. Die worden amper belicht. Onbehaaglijkheid. Mag ik vele jaren van onverschilligheid een heel klein beetje goed maken door wielrenner Jan Boyen, de laureaat van de 35ste Victor Boin Trofee, hier mijn welgemeende respect te betuigen? Boyen won de bronzen medaille op de piste achtervolging in Peking. De wereldkampioen verloor twintig jaar geleden zijn onderbeen. Jan Boyen is een held.