Sportcolumn David Steegen: De Zilveren Vos

Michel Verschueren, de Zilveren Vos van Anderlecht. Een man met een sterke wil en dito mening. Nooit grijs, altijd zwart of wit. Verschueren bezit de deugd van de duidelijkheid. 13 oktober 1980 is een historische dag in de geschiedenis van paars-wit: de eerste werkdag van Michel Verschueren. Hij vliegt er onmiddellijk in. Aan politiek doet hij nooit. Hij kent maar twee meesters: zijn voorzitter, Constant Vanden Stock, en het Instituut Anderlecht.

In december 1980 krijgt hij telefoon uit de Verenigde Staten. De Washington Diplomats zijn failliet en Juan Lozano is te koop voor 24 miljoen Belgische frank (595.000 euro). "Te duur en niet gebudgetteerd," verklaart de voorzitter. Verschueren laat niet af. Hij onderhandelt een lagere prijs. Achttien miljoen Belgische frank. De voorzitter weigert andermaal. Koppig werkt Mister Michel voort. Hij forceert een bodemprijs van twaalf miljoen frank. "Verschueren, zijt ge daar weer?" gromt Vanden Stock. "Twaalf miljoen, voorzitter," smeekt de kersverse manager, "de helft van de vraagprijs."

Diezelfde dag vliegt Verschueren naar New York. Lozano en zijn makelaar wachten hem op in de luchthaven. Veel tijd blijft er niet over, de deadline sluipt dichterbij. Het contract wordt haastig getekend op een bierviltje. De Man van Staal overbrugt onmiddellijk een nieuwe jetlag en neemt hetzelfde vliegtuig terug naar Brussel. Hij komt 's anderendaags om elf uur in Brussel aan. Eén uur later sluit de transfermarkt. Twee seizoenen later wint RSCA de Uefa Cup. Lozano scoort het beslissende doelpunt.

Michel Verschueren heeft iets van een Oost-Duitse atleet. Hij wordt gedreven door keiharde zelfdiscipline. Zijn held is Michel Bottu, de paus van de keurgymnastiek. Verschueren wordt dan ook physical trainer, eerst bij Eendracht Aalst. Hij heeft zo zijn visie op het beroep. Zo laat hij de spelers de tribunes op en af lopen met zware ballen of gevulde rugzakken. In 1963 wordt hij even 'fysiek trainer' van Anderlecht, maar hij vertrekt al snel naar Daring Molenbeek omdat de Corsicaanse trainer Sinibaldi alles liever zelf doet. In 1975 wordt hij manager van RWDM. Verschueren ontpopt zich als een hoogst bekwame manager. Vanden Stock vertrouwt hem toe dat hij Anderlecht nooit had mogen verlaten en stelt hem een terugkeer voor. Niemand weigert een aanbod van Anderlecht en Verschueren komt langs de grote poort terug. Hij is nooit meer weggegaan. Hij heeft Anderlecht nooit losgelaten, en omgekeerd. Een vervanger vinden blijkt onmogelijk. Alain Courtois druipt na negen maanden af, en daarvoor kon Paul Courant het ook al niet waarmaken.

Verschueren realiseerde talloze toptransfers, ontwierp een Europese reglementswijziging inzake het aantal buitenlandse spelers, hij waarschuwde voor de gevolgen van het arrest-Bosman, hij was de bezieler van de modernisering van stadions en introduceerde loges, businessseats en een sterrenrestaurant.

There is only one Michel Verschueren. Alleen huidig RSCA-manager Herman Van Holsbeeck heeft dat begrepen. Hij nestelde zich in de schaduw van de meester om na enkele maanden zijn plek onder de zon te vinden.

Aan alles komt een einde, waarschijnlijk ook aan Michel Verschueren. Maar als hij ooit heengaat, dan zullen we het geweten hebben. Het nieuws zal inslaan als een bom. Mister Michel zal plots, en met veel luister, vertrekken. Er is één zekerheid: vergeten doet niemand hem. Vriend noch vijand. Michel Verschueren is de beste transfer van wijlen Constant Vanden Stock.