© flickr

Voetbalfilmfestival 11mm: straatkinderen, pleintjesvoetballers en Philadelphia

FVDE
© BRUZZ
13/10/2016

In Gemeenschapscentrum Den Dam in Oudergem vindt vrijdag en zaterdag de tweede editie van het voetbalfilmfestival 11mm plaats. Het concept komt overgewaaid uit Berlijn, en heeft zeven films op het programma die allemaal iets met voetbal te maken hebben.

De films zijn niet alleen de moeite voor voetballiefhebbers, want ze gaan over veel meer dan 22 spelers en een bal. De meeste films hebben een maatschappelijke link. Het centrale thema voor deze editie van het festival is straatvoetbal. BRUZZ selecteert drie mooie verhalen die de moeite waard lonen om een bezoek te brengen aan het festival. Het volledige programma vind je op de website van 11mm.

Sons of Ben

Voetbal is de populairste sport ter wereld, maar toch is er één blinde vlek: Noord-Amerika. American football, baseball, basketbal en ijshockey kunnen op veel meer publiek, sponsors en media-aandacht rekenen. Toch is de sport aan een gestage opmars bezig, zeker sinds de oprichting van de MLS-competitie (Major League Soccer) in 1992. Sons of Ben vertelt het verhaal van de oprichting van een MLS-team in Philadelphia.

Europeanen laten zich vaak meewarig uit over het gebrek aan een voetbal- en supporterscultuur in de VS. Sons of Ben bewijst het tegendeel: een groep voetbalsupporters uit Philadelphia besloten een supportersclub op te richten, zonder dat ze een team hadden om voor te supporteren. Het doel: voetbal op hoog niveau naar hun stad halen.

“Een verhaal als dit is enkel mogelijk in Philadelphia”, vertelt regisseur Jeffrey C. Bell aan BRUZZ. “De stad is een eeuwige underdog. Philadelphia ligt gekneld tussen New York en Washington, en de inwoners vinden dat ze te weinig respect krijgen vanuit de buitenwereld, zeker in de sportwereld. Philadelphia werd keer op keer genegeerd toen de MLS uitgebreid werd. Daarom besloten de supporters om zelf het heft in handen te nemen en een club op te richten in hun stad.”

Aanvankelijk bleef het initiatief kleinschalig: enkele tientallen supporters gingen op andere sportwedstrijden zingen voor een onbestaande club. Plots ging het snel, en hadden de Sons of Ben meer dan 1.500 leden en kreeg ook de lokale politiek en zakenwereld interesse voor het project. De strijd was lang en zwaar, de initiatiefnemers spendeerden meer tijd met elkaar dan met de familie, maar in 2008 werden ze beloond voor de moeite: met de oprichting van de club Philadelphia Union werd de vertegenwoordiging van Philly in de MLS een feit.

Om met een MLS-team te kunnen starten, was een stadion nodig. Ietwat verrassend viel de keuze op Chester: een voorstad op zo’n 30 kilometer van Philadelphia, en vooral: een stad die een bedenkelijke reputatie op gebied van veiligheid met zich meedraagt en wordt aanzien als ‘no-go zone’. Een voetbalstadion zou de stad nieuw leven inblazen, klonk het, want er zouden ook woningen, kantoren en een congrescentrum gebouwd worden.

Het stadion, dat plaats biedt aan 18.500 toeschouwers, is er gekomen, maar de andere projecten zijn in het slop blijven zitten: “Alle betrokken partijen willen wat het beste is voor Chester, maar de meningen over hoe dat moet gebeuren verschillen”, legt Bell uit. “Philadelphia Union doet wel inspanningen voor de lokale gemeenschap: de spelers zijn veel toegankelijker voor de fans uit de buurt dan bij andere sportclubs het geval is.”

Sons of Ben bewijst dat voetbal wel degelijk een toekomst heeft in de VS. “De aantrekkingskracht van voetbal in de VS is groter dan Europeanen denken. De MLS groeit aan een sneltempo en zal de komende vier jaar wellicht nog uitbreiden met vier nieuwe clubs”, aldus Bell. Hij hoopt dat de film een ander licht laat schijnen op voetbalbeleving in de VS. “Enorm veel mensen die de film gezien hebben, zeiden me: ‘Vooraf had ik geen respect voor de MLS en Amerikaanse voetbalfans, maar nu ik de film gezien heb wil ik mee supporteren met de Sons of Ben’. Dat vind ik een enorm compliment.”

Sons of Ben wordt zaterdag 15 oktober om 13u30 vertoond in G.C. Den Dam.
Trailer

De Pleintjes

De Pleintjes vertelt het verhaal van de Antwerpse straatvoetbalcultuur. In verloederde buurten zoals het Kiel en Borgerhout trapten stervoetballers als Moussa Dembele (Tottenham) en Radja Nainggolan (AS Roma) hun eerste balletje. Ook de roots van acteur Matthias Schoenaerts liggen op de pleintjes.

“Het is een kleine wereld. We zijn met een paar figuren uit die wereld gaan praten, en dan kom je snel met iedereen in contact”, zegt BRUZZ-medewerker Maarten Verdoodt en één van de regisseurs van De Pleintjes.

Het verhaal van de pleintjesvoetballers sprak hem aan, omdat het niet alleen gaat over zij die het ook echt gemaakt hebben in de voetballerij. Onder de sterren zoals Dembele of Nainggolan zit immers een hele ‘scene’: “Dat zijn mensen die geen profvoetballer zijn geworden, maar wel zaalvoetballer of iets in het jeugdvoetbal zijn gaan doen, of een hele andere richting hebben gekozen.”

De pleintjes hebben een belangrijke invloed op hun latere levensloop gehad: “Mede dankzij de pleintjes zijn ze op het rechte pad gebleven. Dat voetbal brengt veel goeds in het leven van die mensen”, aldus Verdoodt.

Zou zo’n documentaire ook in Brussel gemaakt kunnen worden, waar ook een grote pleintjesvoetbalcultuur heerst? “Die vraag krijgen we vaak. Het zou zeker kunnen, maar het is minder overzichtelijk in Brussel. De stad is veel groter, Antwerpen is kleiner en daar heerst meer een ‘ons-kent-ons’-cultuur bij de pleintjesvoetballers. Je komt sneller bij de sleutelfiguren uit”, besluit Verdoodt.

De Pleintjes wordt zaterdag 15 oktober om 15 uur vertoond in G.C. Den Dam. Regisseur Maarten Verdoodt zal daarbij aanwezig zijn.

Streetkids United II – The girls from Rio

Wanneer mensen over Brazilië spreken, zal het al snel gaan over voetbal en favela’s. Deze film combineert beiden: Streetkids United volgt een groep meisjes uit de favela’s van Rio, die deelnemen aan de ‘Street Child World Cup 2014’. Voorafgaand aan het WK voetbal in Brazilië, streden straatkinderen van over de hele wereld in Rio onder elkaar voor de titel. Onder de deelnemers niet de traditionele voetbalgrootmachten zoals Duitsland of Spanje, maar wel landen als Pakistan, Liberia, Indonesië, Tanzania of Nicaragua.

Regisseur Maria Clara Costa is zelf geboren en getogen in Rio, maar niet uit de favela’s. Zij was al snel onder de indruk van de kinderen waarmee ze in contact kwam, zo vertelt ze aan BRUZZ. “Het gaat om jonge mensen die al vanalles meegemaakt hebben in hun leven. De drugshandel zit overal, vele van die drugsbarons zijn levensgevaarlijk, en er zijn enorm veel schietpartijen. Het zijn kinderen die eigenlijk opgroeien midden in een oorlog. Er was een meisje van tien dat zorg moest dragen voor haar broers en zussen, omdat haar ouders er niet meer waren. Hartverscheurende taferelen, maar het heeft hen wel sterker gemaakt”, aldus Clara.

Het contact met de kinderen verliep aanvankelijk stroef, geeft de regisseur toe: “Ze waren heel verlegen en sceptisch in het begin, ze wouden eigenlijk niet echt geholpen worden. Maar na verloop van tijd zagen ze dat we goede bedoelingen hadden en kwamen ze los. Dan werd duidelijk dat het eigenlijk fantastische en sterke kinderen zijn.”

Op het tornooi werden vriendschappen voor het leven gesloten. “Zien dat iemand uit de Filippijnen met gelijkaardige problemen kampte, betekende veel voor hen. Er ontstond een gevoel van verbondenheid.” Bovendien werden de speelsters ook begeleid door de tornooiorganisatie, bijvoorbeeld met psychologische sessies. “Het was veel meer dan gewoon voetbalwedstrijdjes spelen en medailles uitreiken.”

Ondanks de zware achtergrond en de vele problemen is Streetkids United geen zwaarmoedige of deprimerende film. En niet alleen omdat de Braziliaanse meisjes het tornooi winnen. “De film gaat niet zozeer over voetbal, maar vooral over hoop. De meisjes leefden echt op door het tornooi. Voordien waren ze gewoon straatkinderen, door dat tornooi zijn ze echt een persoon geworden. Voor het eerst in hun leven kregen ze complimenten en schouderklopjes”, vertelt Clara.

De Street Child World Cup bood hen perspectief in het leven: “De meisjes beseften dat ze meer konden doen in het leven dan rondhangen in de favela’s. Sommigen zijn intussen beginnen studeren, zelfs in het buitenland, en proberen hun leven in handen te nemen. Ik zag recent op Facebook een foto van één van de meisjes voor het Hollywood-bord in Los Angeles. Voor een meisje uit de favela’s is het ondenkbaar om op zo’n plekken te komen.”

De invloed van het tornooi is niet te onderschatten, zegt Clara: “Enkele van de meisjes zouden zonder het tornooi nu misschien zelfs niet meer in leven zijn. Door het tornooi en de film ontmoetten ze zoveel nieuwe mensen en konden ze reizen. Het heeft hun leven echt veranderd.”

Streetkids United II – The girls from Rio wordt zaterdag 15 oktober om 19u30 vertoond in G.C. Den Dam.

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Sport, culture, Film

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni