Zevenjarige Wiâm Akel wordt begeleid naar de zwemtop

Zeven jaar is Wiâm Akel. Ze traint nu al een tiental uur per week en wordt opgevolgd door een dokter en diëtiste. Akel wint zowat elke zwemcompetitie waaraan ze deelneemt. In mei volgt het Belgisch kampioenschap. "Daar maak ik me geen zorgen over," zegt Wiâms moeder Zohra Akel.

'H et werd snel duidelijk dat Wiâm talent heeft," vertelt de 38-jarige Zohra Akel. "Normaal gezien veranderen de kinderen van de zwemschool om de zes maanden van zwemmutskleur (als ze naar een hogere graad gaan, TS) , maar bij Wiâm duurde dat hooguit een à twee maanden. De laatste vijf niveaus heeft ze mogen overslaan, ze mocht meteen naar de zwemclub. Anders mag dat alleen als je alle zwemmutskleuren hebt gehad."

Wiâm begon op vierjarige leeftijd bij de Molenbeekse zwemschool La Rainette. Door een allergie had ze regelmatig last van bronchitis, en de dokter had haar aangeraden te gaan zwemmen. Haar talent werd snel opgemerkt, en ze werd opgenomen in een speciale sectie van de zwemclub. Haar specialiteiten zijn crawl en vlinderslag. "Op haar zesde won ze haar eerste wedstrijd over 25 meter, met voorsprong. Vorig jaar heeft de club een speciale sectie opgericht die zich alleen met competitie bezighoudt. Ze hebben bij de jongste zwemmers vijf leden uitgekozen, en Wiâm was erbij."

Sinds ze bij de zwemclub zit, traint Wiâm vier tot vijf keer per week, telkens een à twee uur. "Het kan gebeuren dat daar nog een sessie bijkomt als ze een bepaalde techniek beter onder de knie moet krijgen. Wiâm is heel gemotiveerd en wil ver geraken. Haar grote talent is haar competitieve geest. Ze leert de zwemtechnieken ook heel snel aan. En ze weet heel goed wat ze moet doen en laten. Als ze gaat zwemmen, dan kan het haar niet deren wat er om haar heen gebeurt: ze moet gewoon winnen."

Op dieet
Wiâm wordt niet alleen in de club van nabij opgevolgd: ze gaat regelmatig langs bij de dokter en de diëtiste. "Ze heeft een speciaal regime om niet te verdikken," vervolgt moeder Zohra. "Een stukje chocolade eten mag maar heel af en toe, en ze moet veel fruit eten. Daar klaagt ze niet over omdat ze weet dat het haar helpt bij het zwemmen. Elke drie maanden gaat ze ook op controle bij de sportarts. Ze is tenslotte nog maar zeven jaar."

Wiâm neemt nu zowat elk weekend deel aan een competitie. De familie Akel reist daarvoor heel het land af. "Deze maand alleen al heeft ze drie competities gezwommen. Tijdens de herfstvakantie gaat ze met haar groep naar Neufchâteau voor een stageweek. Ze zullen er dagelijks twee à drie keer trainen."

"De competities zijn nu nog interclubs . Volgend jaar in mei neemt ze normaal gezien deel aan het Belgisch kampioenschap. En nee, daar maak ik me geen zorgen over."

Speciale gave
De kleine zwemster overheerst in de competities. De huiskamer van de familie is dan ook al goed gevuld met bekers en medailles. "Haar tijden worden steeds beter, ze eindigt altijd als eerste. Tweede of derde wordt ze alleen als er oudere meisjes meedoen."

Een dochter die op hoog niveau sport, kost natuurlijk geld. "Wij moeten haar telkens naar de competities brengen en halen, en je moet het materiaal kopen. Als je dat samen neemt, dan kan dat toch wel tellen..."

Toch ziet Wiâms toekomst er best rooskleurig uit. De steun van haar ouders heeft ze alleszins. "Ik zou haar heel graag ver zien geraken, maar ik dwing haar nergens toe. We helpen haar zoveel we kunnen. Als ze op haar zestiende zegt dat ze wil stoppen, dan is dat maar zo. Maar volgens mij heeft ze een gave."