Zilver voor Samirs duivels: tweede op EK

België werd afgelopen maand tweede op het Europees kam­pioenschap zaalvoetbal. Dankzij die sterke prestatie mogen de Belgen volgend jaar naar het WK in Colombia. Samir Dahbi (28) is de rots in de verdediging. De Brusselaar speelt in de twee Belgische liga's. "En da's geen probleem."

"Nee hoor, de tweede plaats is geen ontgoocheling," verklaart de Anderlechtenaar Samir Dahbi. "Ons doel was in de top-vier te geraken om volgend jaar naar het wereldkam­pioenschap in Colombia te mogen. Natuurlijk zijn we in de finale tegen Rusland voluit gegaan (5-2 verloren, red.) , maar we hadden de dag ervoor te veel energie verspild in de halve finale tegen Tsjechië, die we wonnen met penalty's . We hebben toch een mooie prestatie geleverd. We hadden een goede ploeg en zijn fier op onze prestatie."

België won zijn poule dankzij zeges tegen Letland en Oekraïne, tegenstanders van een behoorlijk niveau. Dankzij een vrij makkelijke winst tegen Israël raakten ze in de halve finale. "De Tsjechen en de Russen zijn toplanden in het zaalvoetbal. De meeste spelers zijn er professional, bij ons is geen enkele speler dat. Ik heb vrijaf moeten nemen van mijn werk om te kunnen meegaan, maar het was het waard. We wisten dat we konden rivaliseren met de Europese top en dat hebben we nu ook bewezen."

Van twee walletjes
Een EK veldvoetbal is een miljoenenbusiness en komt uitvoerig in de media. Het zaalvoetbal moet het met heel wat minder stellen. "Je hoort me zeker niet klagen. We werden goed verzorgd en kwamen niets te kort. De zalen zaten ook goed vol. Als er vijfduizend mensen in een zaal 'Russia' beginnen te roepen, dan is dat indrukwekkend, hoor. Er waren ook een paar Belgen meegereisd, maar zij konden niet echt bijdragen aan de sfeer."

De Belgische ploeg werd geleverd door de Belgische Zaalvoetbalbond. Daarnaast heeft ook de Koninklijke Belgische Voetbalbond een eigen zaalcompetitie en nationale ploeg. Beide ploegen spelen voor verschillende kampioenschappen. Het niveau van die competities ligt niet zo ver van elkaar.

Dahbi speelt nu al vier jaar bij de Belgische nationale ploeg. In het veldvoetbal had die keuze voor Belgen van Marokkaanse afkomst nogal wat voeten in de aarde. Voor Dahbi kwam er weinig denkwerk aan te pas. "Ik heb meteen voor België gekozen," zegt hij. "Voor de Marokkaanse nationale ploeg gaan spelen is nooit echt in me opgekomen. Toen de trainer van de nationale ploeg me opriep, was ik meteen beschikbaar. Ik ben hier geboren, ik ben Belg. Mijn familie en vrienden zijn trots op mij."

Zoals zoveel jongeren begon Samir Dahbi met veldvoetbal. Hij speelde in de provinciale divisies, tot hij werd uitgenodigd voor een zaalvoetbaltoernooi in Boussu. "De bestuursleden van tweedeklasser Frameries zagen me er spelen. Ik moet een goede indruk gemaakt hebben, want ze vroegen me om het eens bij hen te proberen. Na mijn eerste jaar werden we meteen kampioen en promoveerden we naar de eerste klasse."

Lang heeft hij niet hoeven nadenken. "In België heb je niet zoveel keus. Ik heb de kans gekregen om op een hoog niveau te gaan spelen in de zaal en heb die kans gegrepen. Het is gemakkelijker om me er te tonen."

Dahbi speelt in België bij twee ploegen uit de verschillende Belgische kampioenschappen. Eet hij zo van twee walletjes? "Ik speel inderdaad zowel bij Frameuro Mons (tweede klasse, liga Koninklijke Belgische Voetbalbond, red.) als bij Barça Ottignies (eerste klasse, liga Belgische Zaalvoetbalbond, red.). Als ik niet bij Mons speel, dan zit ik in Ottignies. Ik speel wel maar één wedstrijd per week, niet meer. Er zijn wel meer spelers die bij de twee liga's spelen. Dat is geen probleem."

Mooie carrière
"Ik ben een verdediger. Af en toe trek ik naar voor en pik ik mijn doelpuntje mee. Maar ik ben niet echt technisch aangelegd, tactiek is mijn sterke punt. Ik beweer zeker niet dat ik de beste verdediger ben in België, maar ik behoor wel tot de beteren, denk ik."

Ondanks het hoge niveau dat Dahbi haalt, kan hij niet van de sport leven. Zaalvoetbal is en blijft zijn hobby. "Zolang er niet meer media-aandacht en geld voor het zaalvoetbal komt, zal er niet zoveel vooruitgaan in België. Het verschilt erg van veldvoetbal. Zet een top-veldvoetballer in de zaal en hij zal niet per se bij de besten behoren. Het is een heel tactische discipline, je moet je snel aanpassen. De coach speelt ook een belangrijke rol door zijn tactische keuzes."

Met zijn 28 jaar heeft Dahbi nog een mooie carrière voor zich: een zaalvoetballer kan het tot zijn veertigste uithouden. "Toch zijn mijn beste jaren al voorbij, denk ik. De ervaring die ik heb, is natuurlijk wel een pluspunt. Die zal ik volgend jaar, op het WK in Colombia, goed kunnen gebruiken. Normaal gezien zal ik bij de groep horen. Twee jaar geleden haalden we op het WK in Argentinië de kwartfinales. Nu gaan we voor de halve finales."