“Er werd ons van meet af aan gevraagd om alles wat we vroeger geleerd hadden te vergeten en onze eigen weg in te slaan.” De kunststudenten aan de Campus Sint-Lukas Brussel van de LUCA School Of Arts hebben de voorbije jaren vooral de kunst ontwikkeld om op eigen benen te staan. Straks illustreren hun eindwerken hoe ver ze intussen kunnen lopen.
© Saskia Vanderstichele
26 jaar, Kapellen
Master Audiovisuele Kunsten: Film
Max Meyer had al een master Fotografie op zak toen hij aan zijn master Film begon. Maar het was wel aanpassen, zegt hij een week voor hij zijn eindwerk begint te draaien. “Bij fotografie ben je alleen op jezelf aangewezen. Een film maken is een groepswerk, en je kan niet vlak voor de deadline nog een beeld wijzigen. Alles moet tot op de minuut minutieus ingepland zijn, van de sok van de actrice tot de klem van de lichtman. Maar dat organisatorische ligt me wel.” De filmstudent vond vooral de vrijheid die de school hem gaf essentieel. “Men verplicht je hier om je eigen pad uit te stippelen. Een onscherpe foto is niet per se fout, zolang hij maar uit jezelf komt.” Meyer schreef zijn eindwerk Ken (werktitel) samen met collega-student Sander Moyson. “Het is een 25 minuten durend coming-of-ageverhaal over een prille liefde. Locaties zijn een bandencentrale en een boerderij in de velden van Rijkevorsel. Inspiratie leverden de broers Dardenne, Robert Bresson en Bruno Dumont. Ik wil niet van de hak op de tak springen en vind het belangrijk om op een consistente manier mijn eigen stempel te creëren. Die rauwe, melancholische, poëtisch-realistische vibe is helemaal mijn ding.” Later wil hij ook nog een boek maken over de vibe van het project, onder meer met de foto’s van op de verschillende locaties, en natuurlijk zal hij de film opsturen naar de (inter)nationale festivals. “Ik ben geen stilzitter. De hang naar zowel schoonheid als organisatie zat er altijd in. Volgens mijn moeder waren mijn kleurpotloden op mijn vijfde al keurig gerangschikt.”
© Saskia Vanderstichele
22, Kampenhout
Master Beeldende Kunsten: Grafisch Ontwerp, Graphic Storytelling
“Het eerste wat men hier zei was: vergeet alles wat je in het middelbaar hebt geleerd.” Op een zucht van de eindmeet herinnert Mattias Ysebaert het zich nog alsof het gisteren was. “We werden hier vooral gestimuleerd om onze eigen identiteit en stijl te vinden.” Die van Ysebaert is vrij traditioneel en ligt in de lijn van zijn grote voorbeeld, Thorgal-tekenaar Grzegorz Rosinski. Dat verraadt ook Kamer met uitzicht, zijn 48 pagina’s tellende afstudeerproject. Hij heeft er dan ook een jaar keihard aan gezwoegd: “De eerste vier à vijf maanden heb ik het verhaal geschreven en schetsen getekend. Voor de afwerking was ik daarna elke dag van 8 uur ’s ochtends tot 11 uur ’s avonds in de weer.” Zijn sociaal leven leed eronder, maar gelukkig speelde zijn verhaal zich af in Brussel en kon hij er geregeld opuit trekken om pakweg de Beurs of de Kunstberg te fotograferen, die hij daarna in inkt zette. Hij zat ook in hetzelfde schuitje als zijn hoofdpersonage Laura, een jonge vrouw die naar de hoofdstad verhuist en er langzaam volwassen wordt. “Kotgenoten zullen bepaalde details misschien herkennen,” lacht Ysebaert. “Het was een echte uitdaging om een semirealistisch verhaal te vertellen. Dat narratieve aspect sprak me direct aan in de opleiding. Ik teken al van mijn twee jaar, maar hier werd ook een goed verhaal van je verwacht.” Intussen heeft hij zijn werk opgestuurd naar enkele uitgevers. “Ik blijf realistisch, heb me zelfs al ingeschreven voor de lerarenopleiding. Mijn docenten drukten me ook met de neus op de feiten: zij leven van het lesgeven en tekenen strips in hun vrije tijd.”
© Saskia Vanderstichele
21, Vilvoorde
Master Beeldende Kunsten: Grafisch Ontwerp, Media & Information Design
Ken Heylen komt net van de zagerij, waar hij modules en een sokkel aan het maken is. Het zijn de laatste loodjes voor hij zijn eindwerk aan de jury voorstelt. Hij volgt de richting MIND, alias Media & Information Design. “Wij verzamelen, organiseren en verduidelijken de informatie rondom ons, en leren wat de impact is van de manier waarop informatie gevisualiseerd wordt.” Heylens eindwerk illustreert alvast dat elk medium hiervoor in aanmerking komt. “In het begin dacht ik dat de opleiding meer de nadruk zou leggen op het digitale, maar in mijn laatste jaar ben ik ook met mijn handen beginnen werken.” Heylen belandde hier nadat een leerkracht hem in het zesde middelbaar warm had gemaakt voor grafisch ontwerp. Drie jaar later stelt hij zijn eerste grote project voor over witruimte. Met een poster en vier visualisaties zal hij straks de jury overtuigen hoe functioneel, maar ook hoe poëtisch de witruimte kan zijn waarin wij vaak alleen maar lege ruimte zien. “Zelfs grafisch ontwerpers hebben er amper oog voor. Inhoud overschaduwt steeds witruimte, maar ik wil aantonen dat ze vol informatie en potentie zit.” De ambitieuze student doet dat onder meer met een in hout gelaserde 3D-grafiek, waarin duizenden staafjes de symbiose tussen inhoud en witruimte visualiseren. Een eindpunt is deze opleiding niet voor hem. “Eerst wil ik me specialiseren, misschien in typografie. Over vijf jaar zie ik me meedraaien in een klein team van ontwerpers, elk gespecialiseerd in een ander aspect van information design. Daarna wil ik mijn eigen bureau starten.”
© Saskia Vanderstichele
20, Mechelen
Master Audiovisuele Kunsten: Animatie
Tobias De Win volgde in het middelbaar al kunstonderwijs. “Daar was ik het al gewoon om persoonlijke ervaringen met artistiek werk te verweven,” zegt hij. Op Sint-Lukas is die interactie nog versterkt. In zijn eindwerk combineert hij twee verhaallijnen via audio-interviews met geanimeerde beelden. “Als kind besloot ik om mijn vader te verlaten. Een boeddhistische vriend werd dan weer achtergelaten door zijn drie dochters. De wisselwerking tussen die twee persoonlijke verhalen heb ik op een poëtische manier uitgebeeld.” Het resultaat, een vier minuten durende animatiefilm, is de voorlopige apotheose van een liefde voor tekenen die er altijd is geweest. Toen De Win op het einde van zijn middelbareschooltijd ook een passie voor film ontdekte, leek het hem logisch de twee te combineren. “Tijdens mijn opleiding heb ik ontdekt dat het niet zo vanzelfsprekend is. Het lastigste aan mijn eindwerk was om de juiste balans te vinden tussen wat verteld en wat uitgebeeld wordt. Er zaten misschien duizend verschillende films in de acht uur audio die ik had opgenomen. Het was een oefening in weggooien en in volhouden, niemand anders gaat het voor jou doen. Vooral dat laatste heb ik hier geleerd. De school bereidt je voor op de harde beroepswereld. De hatelijkste vraag die je hier kan krijgen, is: ‘Ga je later bij Disney werken?’ Ik wil sowieso voortstuderen, te beginnen met de lerarenopleiding. Mijn liefde voor tekenen is wel groter gebleken dan die voor animatie, in de toekomst zal de combinatie met beeldverhaal prominenter worden.”
© Saskia Vanderstichele
31, Wolvertem
Master Beeldende Kunsten: Fotografie
Eva Beazar is al van haar vijftiende met fotografie bezig, vertelt ze met zachte stem. De behoedzaamheid waarmee ze over haar kunst spreekt, staat in schril contrast met het talent dat haar toegemeten wordt. Twee jaar geleden waren haar hybride familieportretten – elkaar overlappende pasfoto’s van zichzelf en familieleden die enigszins deden denken aan de pioniersdagen van de fotografie – al een kleine revelatie op BredaPhoto. Dit najaar gaat ze er opnieuw op residentie. “Voor mijn eindwerk, dat eveneens erg persoonlijk is, maakte ik twee videofilms met telkens een 20 minuten durende loop van beelden. Ze bewegen zich op de grens van fictie en realiteit en worden op twee witgekalkte boxen geprojecteerd die in de verdonkerde ruimte hangen. Het uitgangspunt was dat mijn hoofd het verschil niet zo goed kent tussen fictie en realiteit. Dus heb ik me erin verdiept. Ik heb een kort scenario geschreven, ben veel gaan filmen en heb vooral een persoonlijke atmosfeer gecreëerd. Ik graaf sowieso al veel in mezelf, maar dat moet hier ook. Vroeger maakte ik vaak losse beelden. Hier heb ik geleerd om ook conceptueel en procesmatig te denken.” Het resultaat is een installatie die op een poëtische manier de gelaagdheid van Beazars werk in de verf zet. Die weg wil ze ook in de toekomst blijven bewandelen. “Maar ik wil vooral meer werk creëren en nieuwe contacten leggen, zodat meer mensen mijn werk kunnen zien. Het zal geen makkelijke weg worden, maar dat deert me niet, want ik doe het graag en het is ook leuk dat je werk geapprecieerd wordt.”
> Graduation Show: To Flower To Flow. 27/6 > 1/7, Campus Sint-Lukas Brussel
Lees meer over: Expo, Fotografie
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.