Vergeet geen zakdoek mee te nemen naar Ramen shop. U zal hem nodig hebben om traantjes te deppen én om kwijl op te vangen. Wie ook maar een beetje een lekkerbek is, zal het water in de mond krijgen van de maaltijden die voor de camera worden gekookt en opgesmuld.
De gerechten variëren van eenvoudig tot ingewikkeld, van Japans tot Singaporees, en spelen een grote rol in het delicate maar oppervlakkige verhaal. Een Japanse ramenchef reist na de dood van zijn afstandelijke vader naar Singapore, de stadstaat waar zijn vroeggestorven moeder vandaan kwam.
Dat hij er niet met open armen wordt ontvangen, heeft te maken met de diepe wonden die de Japanse bezetting tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft geslagen. Kan een gedeelde passie voor lekker eten en het uitwisselen van gastronomische geheimen van elkaar vervreemde familieleden verzoenen?
Regisseur Eric Khoo, die zijn koksmuts verdiende met verfijnde films als Be with me en Tatsumi, brengt het eten smakelijk in beeld, maar laat je dramatisch een beetje op je honger. Zijn verhaal is braaf en soms wat schematisch en sentimenteel. Het zachte optimisme en het happy end zijn aan de zoete kant.
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.