De kip of het ei volgens De Fanfaar

Anderhalf jaar na zijn debuut heeft De Fanfaar een verse cd in het Brussels klaar. Glorie glorie is een potig plaatje punkpop met als onderwerp: niets menselijks is ons vreemd in Brussel.

'Flip Kowlier in het Brussels, het zal lang meegaan,' zeiden de mensen in het begin. Maar intussen bestaan we zes jaar," zegt zanger-gitarist Jeroen Camerlynck, samen met zijn broer Sybren (bas) en Tom Ramboer (drums) De Fanfaar. "Zonder compasse was onze greatest hits, Glorie glorie is van nul geschreven. Ace Zec (producer van Customs, pdd) koos mee de nummers die het best bij elkaar pasten."

'Van hoenger en van dëst' is een vrije interpretatie van 'De fanfare van honger en dorst' van Jan De Wilde. Hij zingt ook mee op 'Doodverveellied'. Wat bindt jullie?
Jeroen Camerlynck: Jan De Wilde is een van mijn helden uit de jaren 1970, hij schrijft zinnige teksten en heeft persoonlijkheid. Ik hoorde zijn stem bij dat nummer. Het gaat over een bloem die ziet hoe de wereld rond haar doordraait en zich dood verveelt. Ik heb Jan een demo opgestuurd, en hij vond de song passen bij zijn repertoire. Dat zit vol met dat soort ironie.

Jij schrijft de teksten. Ze gaan allemaal over seks, de pijn van het zijn en Brussel.
Camerlynck: Dat zijn de drie thema's van De Fanfaar. In muziek kun je jezelf kwijt, de zeer die je voelt als het uit is met uw madam of het feit dat je de tv afzet omdat het al miserie is wat je ziet. En die seks, dat is pure zeverderij.

Zoals in 'Lucy'? "Ik was den ieste van de klas, nie van 't studere mo van 't luupe achter hui gat," luidt het.
Camerlynck: Lucy was mijn kinderjuf. En ze had echt nen decolleté van hee tot in Berchem-Sainte-Agathe. Seks in een humoristische context werkt. Als een zaal van honderd man niet luistert, zeg "seks" en ze hangen aan je lippen.

Jullie mengen powerpoprefreinen in de aard van Clouseau met rock à la Triggerfinger. Is die mix bepalend voor De Fanfaar?
Camerlynck: De basis is catchy, meezingbaar en hard. Schuif de gitaren naar achter en we klinken misschien als Clouseau, oké. Maar dan wordt het braaf. Bij Foo Fighters zit de zang in de mix, het gaat meer om de melodie dan de tekst. We houden van hard, van metal tot punkrock, maar ook van het emotionele, akoestische kantje van Eels en Bon Iver. Zoals in 'Doodverveellied' en 'Vader'.

'Secteur des combats', dat het nieuws en de politieflashes over de rellen in Kuregem dit voorjaar op een rap- en rockgroove zet, heeft de ondertitel 'De kip of het ei'.
Camerlynck: Ik ben van Ukkel, ik werk in Kuregem. Ik heb nooit ambras gehad, niet met Belgen, Marokkanen of Chinezen. Er zijn problemen, zeker, maar de media roept graag "Brussel brandt!" Dat bepaalt de perceptie van pendelaars en politici. Die song is een momentopname. Het nummer erna, 'Mnsn vn Brssl', dat is mijn kritiek op Brussel. Het is de coolste plek die er bestaat, een grootstad niet groter dan een dorp. Maar heeft de stad nog eigenheid en een eigen taal? En hoe ziet die inwoner van Brussel er eigenlijk uit?

Wonen jullie nog in Brussel?
Camerlynck: Als prille dertiger een huis kopen lukt hier niet, het is te duur. We zijn verrand. Bij deze is dit een oproep aan het Brusselse Gewest om daar iets aan te doen.

wanneer: 25/10 • 20.00
tickets: €12
contact: 02-548.24.24, info@abconcerts.be