Met het onbeschaamd melodieuze Yours truly beëindigde BENT VAN LOOY een trilogie van soloplaten. Inspiratie vond hij als geoefende kilometervreter en cultuurveelvraat op straat, in de kunst- en de comedyscene.
“Ik schrijf altijd op straat, op mijn eentje wandelend door een stad. Van bijna iedere zin op de nieuwe plaat weet ik waar hij geschreven is. Een tijdje geleden ben ik na tien jaar Parijs opnieuw naar Antwerpen verhuisd, en het viel me al snel op dat het er te klein was om lang genoeg te wandelen tot er muziek komt. Het duurt immers even voor ik in mijn schrijfcadans kom. De nummers op Yours truly zijn dan ook ontstaan al stappend door uitgestrekte steden als Parijs, Los Angeles en Tel Aviv. In die laatste stad bezocht ik vorige zomer de Nederlandse auteur Daan Heerma van Voss, die er op residentie was, en schreef ik ‘The open road’ en ‘Make believe’. Ik zing letterlijk ‘the pigeons are much smaller’. In Tel Aviv waren de duiven echt kleiner. Zo rechtstreeks kan het zijn.”
“Ik heb Yours truly net als mijn twee vorige soloplaten opgenomen in LA met Jason Falkner. Als hij wou uitslapen, trok ik naar rare industriële buurten, waar er op die ene kunstgalerie na nu nog niets te zien is, maar straks de volgende hippe buurt ontstaat. Zo kwam ik terecht in Night Gallery, dat een straffe selectie van voornamelijk jonge kunstenaars uit LA exposeerde. Het ligt op zo’n typisch braakland tussen autosloopbedrijven en self-storage units. Er was welgeteld één Mexicaans café waar truckers uit de buurt al twintig jaar hun taco’s eten. Ik vind het aangenaam om op een plek te vertoeven voor ze door de rest van de wereld ontdekt wordt. Instagram zet mij hierbij vaak op weg, zeker als het over beeldende kunst gaat.”
“’s Avonds trok ik in LA soms naar de legendarische The Comedy Store op Sunset Boulevard. Je kan er vanaf negen uur ’s avonds tot twee uur ’s nachts terecht voor comedy, een van de meest risicovolle en kwetsbare dingen die je voor een publiek kan brengen. In de vroege uren komen de mindere goden aan bod, daarna passeren de allergrootste comedians, in de late uurtjes daalt het niveau opnieuw. In feite moet je op tijd opkrassen, maar ik vind het net leuk om te blijven tot het bittere einde. De acts die openen en afsluiten, moeten meestal hun stem nog vinden. Maar ook uit de performance van die ene kerel, die er al zowat elke avond sinds 1974 zijn ding doet maar nooit is doorgebroken, spreekt een grote tristesse. Dat maakt van zo’n avondje comedy een emotionele rollercoaster: het is niet alleen lachen, maar ook huilen, plaatsvervangende schaamte en woede. Een goede les, want elke kunstenaar moet aanvaarden dat hij niet constant kan pieken. Niemand kan het snoepje van de markt blijven. Applaus is goed, maar mag niet de drijfveer zijn. Het moet van ergens anders komen. Daar worstel ik ook mee, en zo’n avond biedt dan troost.”
> Bent Van Looy. 17/12, 20.00, Ancienne Belgique
Lees meer over: Muziek
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.