Vakantieplannen (3): Chakira gaat in een podcast op zoek naar haar overleden vader

In deze reeks vertellen vier Brusselaars over de bijzondere uitdaging die ze deze zomer aangaan. Deze week is dat de eenentwintigjarige Chakira, student journalistiek.

“Mijn vader stierf toen ik vijf jaar oud was aan een hartstilstand. Daardoor heb ik maar weinig herinneringen aan hem. Ik wou er iets mee doen, en daarom begin ik aan een podcast, met als titel ‘De man achter mijn naam.’”

“Ik heb blijkbaar de ogen van mijn vader, en ik hoor dat ik even vriendelijk ben als hij. Maar dat weet ik niet, ik kan dat niet checken. Wie was hij? Hoe was hij als persoon? Wat zou hij van mijn keuzes vinden, bijvoorbeeld dat ik journalistiek in Brussel ging studeren? Geen idee. Ik interview daarom de komende maanden mensen die mijn vader goed hebben gekend: vrienden van op café, familieleden, leraren. Mechelen is een kleine stad, als ik mensen vraag of ze ‘de Bouzy’ hebben gekend – dat was zijn bijnaam – weet ik zeker dat ik snel iemand zal vinden.”

“Mijn broer, die vijftien jaar ouder is, steunt mij, maar heeft mij gewaarschuwd dat ik misschien dingen over mijn vader te weten zal komen die ik liever niet wil weten. Hij kampte met agressieproblemen, en ging daarvoor in therapie. Aan de andere kant is ook dat een deel dat bij zijn identiteit hoort. Ook mijn zussen zijn enthousiast: dit project kan helpen om beter met de realiteit van rouwen om te gaan.”

“Het heeft zeker dertien jaar geduurd voor ik over mijn vader kon spreken zonder te huilen of een krop in de keel te krijgen. Nu kan over het onderwerp al eens gelachen worden.”
“Ik ben enkel met mijn moeder opgegroeid en ben de jongste. Ik kreeg aandacht van iedereen: ik had geen regeltjes die ik moest volgen, ik was zeer vrij, waardoor ik mezelf snel kon ontwikkelen. Door de dood van mijn vader ben ik snel volwassen geworden. Eerst zag ik dat als compliment, maar ik heb niet voor die situatie gekozen. Dat is wat het leven mij geleerd heeft.”

“In Brussel woont er ook een familie Bouzerda: tegenover mijn kot stond op de bel: Mohamed Bouzerda, exact de naam van mijn vader. Ik heb nooit durven aan te bellen. Vreemd, he?”