De twee steden liggen op een buslijn afstand. De 128 start aan het Noord, langs Molenbeek en Weststation, bobbelt met een rotvaart de Ninoofsesteenweg over en dropt je lichtjes misselijk in Ninove.
Column
Celia schiet met scherp: de burger rukt op
Lees ook: Celia schiet met scherp: Vergeten
Van Brussel tot Ninove: twee politieke aardverschuivingen bij de verkiezingen. Veranderde er zo veel? In Brussel is elke politicus iets progressiever dan het partijgemiddelde. Ninove stemt al jaren heel rechts. Maar ze hebben meer verbinding dan een buslijn.
De Ninovieter stemde tegen de verfransing en vervreemding van Ninove, en daarmee een beetje tegen Brussel zelf. Die handige busverbinding maakt Ninove een logische slaapstad met plaats in de scholen en veel goedkoper leven dan in de dichterbije Rand. De geboren Ninovieter reageert in shock: op een steenworp van Brussel heeft de gemeente een illusoir zelfbeeld gekoesterd: afgelegen, idyllisch en vooral niet-Brussels. De buurvrouw van mijn grootouders, dertig jaar na verhuis: nog steeds de Brusselès. Nu stromen er echte Brusselaars toe. Paniek alom.
De Brusselaar ligt niet meer wakker van multiculturaliteit. Zelfs de lelieblanke Woluwes hebben hun Turkse restaurant, je kind heeft gewoon klasgenoten, en ongeacht de afkomst van de buurman: over een niet-opgehaalde vuilniszak mopper je samen. De Brusselse uitslag toonde thema’s, geen etnie: luchtvervuiling, leefbaarheid, mobiliteit, sociale thema’s. De Ninovieter leeft in een andere wereld. Hij stemde voor behouden rechten tegenover “de vreemdelingen”, en een “leefbaar parkeerbeleid” - meer auto’s dus. Alles schreeuwt: geef ons de stad van gisteren terug. Maar hij kiest ook een figuur: Guy D’haeseleer.
En dan naderen de extremen elkaar. D’haeseleer is een populist pur sang, die gooit met trumpiaans fake news, spotprenten en halfcorrecte cijfers over misdaad. Maar hij is ook man van het volk. Liever dan in het Vlaams Parlement zit hij in de cafés van zijn thuisstad. Tot hoon van tegenstanders en dank van de burger. Want D’haeseleer geeft tournées, maar vooral een hand aan íedereen.
“Hoe gaat het met u?” Ouderwetse dorpspolitiek, maar intussen luistert hij. En hij verzekert: met hém verliezen ze hun sociaal woninkje of voordelen niet aan “de vreemden”. De angst wint, maar ook de nabijheid. Zijn lijst vol gewone Ninovieters voerde een fenomenale campagne in de huiskamers. In Brussel ging de beweging omgekeerd, maar gelijkaardig. Volksbewegingen van Café Filtré tot die wat exotische vogels van Pool is Cool wogen zelf op de politiek. De burgerlijst van Change.Brussels haalde in zijn uppie een meerderheidszetel. Ook D’haeseleer laat de kleine man zich gehoord voelen en drukt er zijn onontkenbaar xenofobe stempel op.
Al een paar jaar nu weegt de burger via sociale media dagelijks op de stem van het beleid. Hij bouwt op, brengt ideeën aan, hij polariseert en verwerpt. In verkiezingen eist hij nu ook zijn invloed. Direct, concreet, en wel nu. In burgerbewegingen of in de campagne van gisteren, we zullen het geweten hebben. Ten goede. En zo nodig ook ten kwade.
De twee steden liggen op een buslijn afstand. De 128 start aan het Noord, langs Molenbeek en Weststation, bobbelt met een rotvaart de Ninoofsesteenweg over en dropt je lichtjes misselijk in Ninove.
COLUMN Celia schiet met scherp
Een keer per week zet Celia Ledoux de stad in haar blootje in haar column.
Lees meer over: Brussel, Column, COLUMN Celia schiet met scherp, Celia Ledoux, Weststation, Ninove
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.