Review | Goldband op CORE: broek af! Muiterij!

"Ow, spreejk jij Frans?" "Uun petie peuj!" Jawel, Goldband landde weinig elegant in Brussel, maar dat zag u wellicht aankomen. Verrassing: de maffe Hollanders lieten iedereen uit hun hand eten.

We hadden zo onze twijfels bij de aanwezigheid van Goldband op de affiche van CORE. Want was dit geen festival voor fijnproevers, voor fans van kwaliteitshiphop en hippe jazzvernieuwers? En: hadden we met een rondje Rock Werchter, Pukkelpop en AB niet genoeg Goldband op ons bord gehad in dit Belgenlandje?

We stand corrected. Goldband, een act die uit een Jiskefetsketch lijkt ontsnapt, kreeg ontzéttend veel bijval aan het hoofdpodium. Wie de band graag afdoet als "de Hollandse Bazart maar dan marginaler" of "Doe Maar voor aso’s" stond vast met grote ogen te staren naar al die beate idolatrie. Stond het plein vol extremistische Afrekeningstemmers? Waren we op Kamping Kitsch beland? Had de organisatie de pintjes aangelengd met tequila om de hipsters inschikkelijker te maken? Of was de Leuvense Oude Markt tijdelijk overgeheveld naar het Ossegempark en zouden al die joelende feestvarkens straks weer terugzwalpen naar waar hun Stella staat?

Goldband paste zich op het podium geenszins aan aan de kosmopolitische vibe die op CORE zo elegant de vooruitgang dient. Er werd getongzoend. Een broek ging omlaag. Er werd sterke drank gezopen. Gevendelzwaaid. Bierbuiken wobbelden onbeschroomd over broeksriemen. Onderwijl krijste een kransje opgefokte korpsballen recht in ons oor: "Ik zit helemaal vast / Ja, ik moet stoppen, maar ik kan het niet / Ik word geleefd door de nacht /
Ik wil eruit, maar ik zit te diep". Vertel ons wat.

Noem het muiterij. Een coup. Onversneden mensenrechtenschendingen. Kan iemand de Verenigde Naties inlichten?