Richard Schaffer, de chef van Le 203, heeft zijn messen en kookpotten alle uithoeken van de wereld laten zien. Nu heeft hij in Brussel een uitvalsbasis uit de grond gestampt, waar hij met zijn veelgekleurde keuken zelfs de grootste sceptici weet te bekeren.
© Saskia Vanderstichele
Review
Eén uit de 203
Le 203 is een van die adresjes die je van je sokken blazen. Het is onmogelijk om eraan te weerstaan. De plek heeft niet op ons gewacht om een cliënteel op te bouwen. Af te leiden aan het succes, is het nodig om twee tot drie weken vooraf je tafel te reserveren. Het restaurant is niet groot, zo’n dertig couverts, vermeerderd door een mooi, groen terras dat een leuke uitweg biedt op zonnige dagen.
Vanwaar die populariteit? Wel, het fenomeen laat zich makkelijk verklaren door de ongelofelijk persoonlijke keuken, toegespitst op degelijke producten, met een open blik op de wereld en, als kers op de taart, helemaal niet duur. De menukaart, gepresenteerd op een soort stevig pakpapier, lijst de dagsuggesties op: twee voorgerechten, drie hoofdgerechten (één vis-, één vlees- en één vegetarische suggestie) en twee desserts. De vrijdagavond waarop wij naar Le 203 trokken, hebben we tevergeefs gezocht naar een valse noot.
Het beste bordje zoet dat we dit jaar al kregen voorgezet
Het voorgerecht, een tartaar van zeebaars (€9,50), bleek een ode aan de frisheid, onderstreept door een coulis van gekonfijte citroen en plakjes komkommer bestrooid met kruiden. Alles zit goed: de textuur, mooie, ronde smaken en aciditeit. Het is moeilijk te geloven, maar het hoofdgerecht, een saltimbocca met kip (€18), deed nog beter. De bereiding was verrassend. Onder een smeuïge wortelcrème vonden we sappige, halve tomaatjes en fetakaas. De geniale toets bestond erin het geheel met hele Thaise basilicumblaadjes te bestrooien. Het resultaat was een bord dat verrukkelijk geurde en verleidelijk oogde. Het dessert deed daar nog een schepje bovenop. De bereiding paarde ijs met zwarte sesamzaadjes, gegrilde abrikozen en gezouten karamel (€6,50) en was in onze ogen het beste bordje zoet dat we dit jaar al kregen voorgezet. De combinatie neigde naar de perfectie.
Die vervoering van onze smaakpapillen vond ook nog eens plaats in een pretentieloos decor waar mooi vaatwerk van Marie Brisart kan schitteren tegen de achtergrond van eenvoudige bakstenen muren en waar je je simpelweg goed voelt. Je kan hier trouwens ook aan de toog eten, recht tegenover de chef. In de zaal verwelkomde diens partner Mathilde de gasten alsof ze bij haar thuis over de vloer kwamen en ze beheerste alle wijnkwesties tot in de puntjes. Voor de liefhebbers: er zijn meer wijnen te krijgen dan die op de kaart, zoals de wonderlijke Troussipet’ (€42) uit de Jura die net zo scherp als onstuimig was.
LE 203 Waterloosesteenweg 203, Sint-Gillis
Lees meer over: Sint-Gillis , Resto & Bar
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.