Evelien Bosmans over Groenten uit Balen: ‘Heimwee naar een andere tijd’

Er zijn meerdere redenen waarom de verfilming van 'Groenten uit Balen', een Vlaamse toneelklassieker van Walter van den Broeck, zo’n meevaller geworden is. Eén daarvan luistert naar de naam Evelien Bosmans. “Er staat iets te gebeuren. Ik zou in geen andere tijd willen leven.”

Evelien Bosmans speelt Nicki in de door Lotto gesponsorde tv-serie Rang 1 en stond op de planken met FC Bergman, SKaGeN en het Het Huis van Bourgondië terwijl ze eigenlijk nog niet afgezwaaid is aan de Toneelacademie Maastricht. In Groenten uit Balen speelt de prille twintiger de hoofdrol alsof ze nooit iets anders gedaan heeft. Als de achttienjarige Germaine Debruycker snakt ze naar een beter of gerieflijker leven dan haar ouders. Spanningen lopen hoog op wanneer een wilde staking uitbreekt in Vieille Montagne, de fabriek waar haar vader werkt.

Groenten uit Balen vertelt over de staking van januari 1971. Toen was er nog geen sprake van Evelien Bosmans.
Evelien Bosmans: Ik had geen directe voeling met het onderwerp. Het is zo ver voor mijn tijd gebeurd. Ik ben eerst met Jef Sleeckx (de bekende socialist die nauw betrokken was bij het comité dat de stakende arbeiders steunde, nr) gaan praten. Dat is een vriend van mijn grootouders. Hij vertelde me heel de geschiedenis van de staking maar al snel ging het ook over het Verdrag van Rome en de hongersnood in Afrika. Hij kan erg goed vertellen. Ik probeerde te noteren, maar we weken te fel af. Het leek wel een les filosofie en economie, maar het was superinteressant.

Sommige dingen herkende ik wel: het huisje van wijlen mijn overgrootmoeder had wel iets van de arbeiderswoning waar we gedraaid hebben. Vooral tijdens de scènes met veel figuranten en tientallen auto's van toen, waande ik me in de jaren 1970. Dan overviel me een onbestemd gevoel: heimwee naar een andere tijd.

Zijn er meer gelijkenissen dan verschillen tussen het Balen en Mol van toen en het Balen en Mol waar jij in opgroeide?
Bosmans: Moeilijke vraag. Ik ben nooit veel in Balen geweest. En in Mol kom ik niet veel meer. Ik zit al drie jaar in Maastricht, daarvoor zat ik Antwerpen. Op mijn veertiende koos ik voor de kunsthumaniora. Uiteraard zijn er verschillen. Dorpen zijn veel wereldser dan vroeger. Toch zou ik nooit in een dorp kunnen wonen. Ik hou heel erg van de stad. Je doet de deur open en er zijn zoveel mogelijkheden om uit te kiezen.

Het gezin Debruycker krijgt het zwaar te verduren, maar lijkt sterker uit de crisis te komen. Klinkt actueel, niet?
Bosmans: Een crisis schept mogelijkheden. We voelen allemaal dat we ten onder aan het gaan zijn, dat we ergens tegenaan botsen. Toch doen we alsof er niets aan de hand is. Maar er staat iets te gebeuren. Er gaat iets veranderen. Ik zou in geen andere tijd willen leven. In spannende tijden leef je ook meer alsof elke dag de laatste is.

Naar welke acteurs kijk je op?
Bosmans: Javier Bardem en Marion Cotillard.

Soms een fan van grote transformaties en verkleedpartijen?
Bosmans: Jaaah!

Daar is voorlopig niet veel van te merken.
Bosmans: Ik weet het. In Vlaanderen worden jonge, blonde meisjes gecast als jonge, blonde meisjes. Als ze iemand met bruine krullen zoeken, kom ik niet in aanmerking. Terwijl ik gerust mijn haar bruin wil laten verven en krullen.

Veel Vlaamse acteurs zijn zeer goed in het zichzelf spelen. Maar meestal hebben ze iets specifieks: een opvallende stem of uiterlijk. Ik ben héél mainstream: meisje-meisje, blond haar. Op school speel ik het liefst oude rollen: moeders, bomma's. Het kostuumatelier is zalig. Nu moest ik voor Groenten uit Balen wel dialect praten. Ik praat zo nooit. Dat was dus toch een beetje een transformatie.

Zie je het wel zitten om terug naar school te gaan nu je van the real thing hebt mogen proeven?
Bosmans: De Toneelacademie Maastricht is de allerleukste plek op de hele wereld. Ik ben daar doodgraag. Nu ik praktijk doe, merk ik juist dat ik nog veel te leren heb. Op school kun je niet resultaatgericht werken. Daar mag je nog slecht spelen. In de praktijk moet er meteen resultaat zijn. Nu stoppen zou dom zijn.

zalen: Kinepolis