Film: The Lobster

Met The lobster serveert Yorgos Lanthimos een heerlijk bord eigenzinnige cinema, gekruid met absurdisme, onderkoelde romantiek en de bierbuik van Colin Farrell.

Niks mis met een goed concept: in de wereld die de Griekse regisseur Yorgos Lanthimos heeft verzonnen, is het verboden om alleen te leven. Alleenstaanden worden opgepakt en naar Het Hotel gestuurd waar ze 45 dagen de tijd krijgen om een partner te vinden. Lukt dat niet, dan worden ze in een dier naar keuze getransformeerd. De meesten kiezen voor een paard of hond.

De lamzak waarvoor Colin Farrell een afzichtelijke snor en bierbuik kweekte, kiest voor een kreeft. Maar voor de transformatie een feit is, vlucht hij naar Het Bos en vervoegt er de Loners, een rebellengroepering die het verbiedt om met iemand samen te zijn.

Wie Lanthimos' gevoel voor zwartgeblakerd, grappig absurdisme kent, raadt het vervolg. Nu het niet mag, wordt de lamzak tot over zijn oren verliefd op Rachel Weisz. Ondanks het groteske van de situaties komt de film verrassend weinig abstract over. Je slikt de gekste dingen met gemak.

Lanthimos won in Cannes de Juryprijs, maar is geen nieuwkomer. Hij viel eerder op met de Grieks gesproken films Dogtooth en Alps. Die waren niet minder bizar, brutaal en donker-komisch, maar lieten zich iets minder makkelijk wegzetten als fabel.

The lobster begint briljant, maar kent in de tweede helft een lichte terugval. Er valt minder te lachen terwijl de droefenis toeneemt. Onverwacht ontroerend zijn de scènes waarin Farrell en Weisz met elkaar moeten communiceren via een complexe gebarentaal. De baltsende mens is een gek gezicht.

Het geeft niet dat het niet helemaal duidelijk is waar Lanthimos naartoe wil met zijn allegorie van de moderne mens, die op relationeel gebied behoorlijk onbeholpen is en van zijn medemens en het regime geen heil moet verwachten. Dit is een van de origineelste films van het jaar.

zalen: Aventure, UGC De Brouckère, UGC Gulden Vlies