I, Tonya richt de camera op Tonya Harding, de Olympische kunstschaatsster die in 1994 betrokken was bij een aanslag op haar rivale Nancy Kerrigan.
De film toont Hardings kant van het verhaal, maar baseert zich op tegenstrijdige interviews met haar en haar ex. Die bekokstoofde de aanslag en mishandelde de schaatsster. Ook Hardings moeder zou haar mishandeld hebben. Het schaatswereldje keek neer op haar afkomst.
Dat ze nog rechtstaat, is een mirakel. De film, die soms te gemakkelijk op de lach mikt, is dat niet.
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.