Wat als iemand de diepste geheimen van je smartphone openbaar dreigt te maken? Hacked, de eerste fictiereeks van de jonge Brusselse regisseur Laura Van Haecke, houdt generatie Z een spiegel voor. “Ik wil jongeren aanzetten om er voorzichtig mee om te gaan.”
© Hacked
| In 'Hacked' moeten drie tieners opdrachten uitvoeren voor de mysterieuze app Hacked, zoniet worden hun diepste geheimen prijsgegeven
Wie is Laura Van Haecke?
- Geboren in 1991, groeit op in Edewalle bij Kortemark
- Studeert film aan het RITCS, zwaait in 2016 af met de kortfilm Seul à seule
- Doet de figuratieregie voor de film Home van Fien Troch
- Wint in 2020 met haar tweede kortfilm Howling de prijs voor beste kortfilm en de publieksprijs op het JEF Festival, en de prijs voor beste internationale kortfilm op het Palm Springs International ShortFest
- Schrijft en regisseert haar eerste reeks Hacked samen met coscenariste Una Kreso in opdracht van Dingie, Streamz en Play4
Corona dwingt ons almaar meer in de huid van de aan hun scherm gelijmde digital natives waar Hacked om draait: omdat een van ons positief getest heeft, verloopt ons geplande gesprek per vermaledijde videocall. “Ik heb die digitale tools altijd op een afstand gehouden,” zegt Laura Van Haecke met een lichte grijns. “Soms voel ik me een omaatje dat achterophinkt. Ik ben een beetje nostalgisch daarin, ik mis de tijd dat de melkboer gewoon met zijn flessen aan de deur stond. Ook al drink ik geen melk.”
Van Haecke, die in 2016 debuteerde met haar afstudeerproject aan het RITCS Seul à seule en met het bekroonde Howling in 2020 een tweede kortfilm draaide, behoort net niet tot generatie Z die ze portretteert in Hacked. “In de West-Vlaamse middle of nowhere waar ik ben opgegroeid, was mijn moeder de eerste met een gsm. Zo'n witte bak met een keilange antenne. Een smartphone heb ik als tiener niet gehad. Sociale media ook niet. Op de middelbare school werd er wel al ge-msn'd, om te chatten, maar jongens stuurden er toen ook al naaktfoto's van meisjes rond.”
Tv-makers hebben terecht ingezien dat er veel te weinig dingen worden gemaakt op maat van jongeren
De tiendelige webserie, een productie van Dingie, Streamz en GoPlay, vertelt het verhaal van Nilou, Adanne en Malick, drie tieners die schoollopen in een divers en vooral prettig ogend Brussel en verslingerd zijn aan skaten, tennissen én hun smartphone. Een eigentijds dagboek vol verlangens, twijfels en roddels. En dan wil je niet dat daar iemand in komt neuzen. Maar net dat overkomt die drie jongeren, nadat hun telefoons via de app Hacked gehackt worden. Een mysterieuze hacker dreigt hun diepste geheimen op straat te gooien als ze niet ingaan op de opdrachten die hij hun geeft.
'Het was weer aanknopen met mijn zestienjarige zelf'
Hacked draait rond de drie Brusselse middelbarescholieren Adanne, Nilou en Malick, gespeeld door een even pittig als divers trio nieuwkomers: Helena Tengan, Alicia Andries en Misha Van der Werf (van links naar rechts op de foto). “Hacked is mijn tv-debuut,” vertelt Helena Tengan, die in het vijfde middelbaar zit en woord volgt aan de academie. Alicia Andries en Misha Van der Werf hadden al iets meer ervaring: ze speelden in 2016 allebei een bijrol in Home van Fien Troch. Laura Van Haecke, die destijds de figuratieregie deed, had Van der Werf van het Sint-Katelijneplein geplukt. Van der Werf acteerde ondertussen in verschillende kortfilms en studeert film aan Sint-Lukas. Andries zit in haar derde bachelor aan het KASK in Gent, ze doet ook theater en dans. “Laura regisseerde heel gevoelsmatig,” vertelt ze. “Ze gaf je als acteur veel vrijheid. Ik had het gevoel dat ik mee aan het maken was.”
De jonge acteurs hadden geen moeite om zich in te leven in de tieners die ze spelen. “Voor mij was het weer aanknopen met mijn zestienjarige zelf,” zegt Andries. Ook de moeilijkheden waarmee de scholieren worstelen, waren herkenbaar. “Werd er toen ook maar zo openlijk over gesproken! Vroeger werden er ook nudes rondgestuurd op school, maar zo positief als bij Nilou werd daar niet mee omgegaan.” Van der Werf was zelf niet altijd de braafste leerling, zegt hij. “Maar in tegenstelling tot Malick lachte ik meer. Twee jaar terug heb ik trouwens een jaar zonder smartphone geleefd, en dat ging goed. Los van sociale media voel ik net als Malick de druk die ik mezelf opleg om de beste versie van mezelf te zijn.”
Tengan herkende zich vooral in het niet weten wat je wilt.
“Je hoort zoveel meningen. Van je ouders. Van je vrienden.” Maar dat ze wil blijven acteren, staat wel vast. “Dat is mijn droom. Hopelijk zet Hacked me op de goede weg.” Van der Werf hoopt op hetzelfde: “Binnen drie jaar wil ik naar de Oscars.”
Onze smartphones zijn een venster naar de wereld, maar ook een breekbaar raampje in onze ziel.
Laura Van Haecke: Een smartphone heeft 'macht'. Of beter: iemand met minder goede bedoelingen kan snel en makkelijk in je telefoon inbreken. Ik wil niemand paranoïde maken, maar laten we er toch maar bewuster mee omgaan. Privacy is een hoog goed, maar eigenlijk gooien we alles te grabbel.
Kan je een telefoon eigenlijk zomaar hacken?
Van Haecke: Ik weet niet of het vaak gebeurt, maar het is niet zo moeilijk als je zou denken. We hebben alles afgetoetst met een professionele hacker, en zo'n app die je telefoon overneemt is niet onmogelijk. Ik vind de gedachte wel eng dat er iemand aan al die informatie kan. Er zal altijd wel iemand zijn die je Google Drive- of iCloud-bestanden kan lezen. Hacked is een oproep om voorzichtiger met onze persoonlijke informatie om te springen.
Achter het prijsgeven van die geheimen zit een groter verhaal: hoe technologie vandaag een cruciale rol speelt bij het zelfbeeld dat jongeren van zichzelf proberen te vormen.
Van Haecke: Jongeren projecteren voortdurend een beeld van zichzelf dat niet bestaat, of ze zien anderen zoals ze niet zijn. Als we 's avonds in de spiegel kijken, beseffen we: zo zien we er niet uit. Gaan we ons allemaal aanpassen aan die fake normen? Ik denk dat sociale media ons enkel maar onzekerder maken en extra twijfels oproepen. Dat vind ik verontrustend.
Pas op, ik zit hier nu wel te prediken om bewuster met zulke tools om te gaan, maar ik weet hoe verslavend ze zijn. (Lacht) Vanaf dat ik twee seconden niets te doen heb, grijp ik ook al snel naar mijn telefoon. Maar het is belangrijk om af toe elders je inspiratie te zoeken, een boek vast te nemen of wat apps van je telefoon te smijten.
“Ik weet zelf niet eens wie ik ben,” zegt Adanne op een bepaald moment tegen haar vader, die aangeeft dat hij haar niet meer kan doorgronden.
Van Haecke: De vader van Adanne wil dat zijn dochter de kans grijpt om een goeie tennisspeelster te worden, omdat ze talent heeft. Ouders projecteren vaak hun onverwezenlijkte dromen op hun kinderen. Maar zij wil zelf haar weg kunnen kiezen. Ik heb zelf jarenlang getennist. Soms zit je zo hard in een bubbel, je hele leven wordt bepaald door die ene hobby waar je blijkbaar heel goed in bent. Maar op den duur word je een machine, een robot die enkel nog uitvoert. Ik begon weg te dromen over hoe de wereld zou zijn. Op een bepaald moment heb ik beslist om te stoppen. Dat was heftig, maar het was wel een bevrijding.
Prestatiedruk is maar een van de vele thema's die in Hacked aangeraakt worden, zoals bodypositivity, sextortion, zelfverminking... Best wel heftige dingen.
Van Haecke: Ik denk dat veel jongeren zich vandaag eenzaam voelen en met grote vragen zitten waarop ze niet per se antwoorden vinden, en dan zitten we ook nog eens in een pandemie. Ik vind het belangrijk om zulke thema's op tafel te gooien, want dat zijn dingen waar niet genoeg over gesproken kan worden. Misschien lijkt wat er gebeurt in Hacked op het eerste gezicht ver van je bed, maar voor sommige jongeren is dat de harde realiteit. Als middelbare scholier heb ik mij soms ook alleen gevoeld. Dat Nilou afspreekt met sugardaddy's kan je dan weer linken aan de pandemie, die een financiële crisis met zich meebrengt. Er zijn genoeg jongeren die minder evidente keuzes maken om hun studies te betalen.
Na elke aflevering wordt er verwezen naar awel.be, een platform dat antwoorden wil bieden op vragen van jongeren. Van wie kwam dat idee?
Van Haecke: Als je zulke grote thema's aanhaalt, en je jongeren aanspreekt die zich daarmee identificeren, kan je hen niet zomaar laten neerploffen in de diepte. We hebben de serie laten zien aan een jonger zusje van een vriendin van mij, dat in het middelbaar zit. Zij zei meteen dat we zo'n trigger warning moesten plaatsen. Ik vond het mooi om te zien dat dat bewustzijn er toch is.
Heb je zulke platformen vroeger gemist?
Van Haecke: Nee. Wat ik wel heb gemist, is een jongerenserie als Hacked. Een reeks die je de wereld leert kennen, en die jongerenthema's niet met fluwelen handschoenen aanpakt. Tot mijn vijftiende, zestiende zat ik in een bubbel. Die heb ik zelf opengebroken. Maar het is niet slecht om jongeren een handje te helpen. Dat je hen laat zien: je bent geen outsider.
Al die onderwerpen komen aan bod in afleveringen van nog geen kwartier. Is dat niet proppen?
Van Haecke: Dat is zo'n beetje het concept van een webserie: het moet vooruitgaan, de scènes mogen niet te lang duren. Je werkt sowieso met een beperkter budget en minder footage, en je mag wat experimenteren. Ik beschouwde elke aflevering als een korte kortfilm, met de juiste structuur en de juiste beats – elementen die het verhaal vooruitstuwen. Al ben ik in mijn eigen kortfilms niet zo bezig met de structuur. Daar heeft mijn coscenartiste, Una Kreso van het Grensoverschrijvend Collectief, me veel bij geholpen, zij heeft meer ervaring met het schrijven voor series. Ik vind het wel fijn dat de afleveringen zo kort zijn, dan kan je de tien afleveringen in één keer bingewatchen, alsof je naar een lange film kijkt. Vroeger keek ik niet zoveel series, omdat ik wist dat ik er meteen aan verslaafd zou raken en voor uren vertrokken zou zijn. Mensen kijken ook graag snel iets op hun telefoon.
Is Hacked op maat van smartphones gedraaid?
Van Haecke: Nee, maar dat is gewoon de realiteit. Als ik op de trein zit, zie ik mensen films kijken op hun telefoon. Ik doe dat zelf niet, omdat ik daar een beetje een nerd in ben. Filmmakers hebben zoveel werk in deftig beeld en geluid gestopt, dan is het jammer om de vrucht van hun arbeid op een klein schermpje te bekijken.
Vijftien- tot vijfentwintigjarigen zijn voor televisiemakers een moeilijk te bereiken doelgroep. Vlaamse series voor jongeren zijn ook niet dik gezaaid. WtFOCK heeft nochtans aangetoond dat je hen wél kan aanspreken.
Van Haecke: WtFOCK heeft veel deuren geopend. Tv-makers hebben terecht ingezien dat er veel te weinig dingen worden gemaakt op maat van jongeren. Zeker op Vlaamse kabels is er voor hen weinig aanbod. Ze hebben allemaal een abonnement op Netflix. Of ze kijken reality-tv. Nu, ook volwassenen kijken naar Hacked, ik krijg berichten van mensen boven de dertig die megahooked zijn aan Hacked. (Lacht) Als tiener was ik verslingerd aan Friends, maar eigenlijk zat ik wel constant naar levens van volwassenen te kijken. Misschien ook daardoor dat ik aftelde om zelf volwassen te worden. Met Hacked wil ik net jongeren hun eigen leefwereld tonen.
Jullie filmden bij Byrrrh & Skate in Studio CityGate en in het Sint-Jan Berchmanscollege, de cast is superdivers en je hoort lekker sappig hoofdstedelijk taalgebruik. Maar toch blijft Brussel als setting op de achtergrond.
Van Haecke: Hacked had zich in eender welke grootstad kunnen afspelen, maar Brussel ken ik gewoon het best. En het hoeft ook niet altijd Antwerpen te zijn. (Lacht) Ik ben een tiental jaar geleden naar Brussel verhuisd. Dat was een van de mooiste periodes uit mijn leven, ik voelde me bevrijd, ik kon mijn eigen avontuur maken en mijn plan trekken. Ik heb mij hier snel thuis gevoeld. Brussel is zo'n stad waarbij je constant je ogen moet openhouden. Je gaat even op een bankje zitten en je hebt al een nieuw idee voor een film. Het gonst hier ook van de creativiteit, als je op café gaat raak je sowieso aan de praat met andere creatieve geesten.
Als het over Brussel gaat, draait het vaak om zijn groezeligheid en zijn dramatiek. Met Hacked wilde ik net niet focussen op het negatieve, maar de stad tonen zoals ik ze ken: met meer mooie verhalen dan lelijke.
Lees meer over: Film, Hacked, Laura Van Haecke, Una Kreso, Helena Tengan, Alicia Andries, Misha Van der Werf, Streamz, GoPlay, Play4, Dingie
