Globetrotter Haring brengt tweede album uit: 'Ik wilde deze keer in Brussel blijven'

Zijn concertdata in Het Bos in Antwerpen en op Les Nuits in de Botanique zijn intussen opgevreten door het coronavirus, maar de Brusselse bedroom producer Yann Attia alias Haring heeft wel zijn tweede album uit.

“Ik ben hier net toegekomen, hopelijk raak ik nog terug,” zegt Yann Attia alias Haring over een korte trip naar zijn geliefde Istanboel. Op het moment dat ik hem bel, is het vrijdag dertien maart, België heeft net afgekondigd dat scholen, horeca en winkels zullen sluiten om het coronavirus in te dijken. In Turkije verlopen de zaken op dat moment nog redelijk normaal, Attia begeleidt er de gozers van de geflipte Balkan beat-band Bernard Orchestar voor een paar shows.

De Turkse metropool is zowat de tweede thuis van de Brusselse producer en dj sinds hij er vijf jaar geleden zes maanden doorbracht als uitwisselingsstudent. “Ik ga er elk jaar wel één of twee keer naartoe. Ik ken de scene en heb er heel wat vrienden. Ik voel me goed hier. Ik denk dat de sfeer in Turkije intussen ook meer ontspannen is dan een paar jaar geleden. Al dreigt het coronavirus ook die relatieve stabiliteit nu onderuit te halen.”

Attia brak in 2014 door met de single ‘Us’, die werd opgepikt door Dior als soundtrack bij een van zijn campagnes. Drie jaar geleden leverde hij zijn visitekaartje af met In spaces, een album dat zijn nomadische levensstijl in grootstedelijke beats goot die deden denken aan het werk van Gold Panda en The Field. Sinds vrijdag heeft In spaces een broertje dat Blurred heet, dat ook uitkomt op zijn eigen label City Tracks. “Deze keer heb ik het omgekeerde gedaan,” vertelt Attia. “Tijdens het maken van deze plaat heb ik een sedentair leven geleid.”

Hij had een tijdje een echte studio ter beschikking, maar deze plaat wilde hij echt in zijn bedroom studio inblikken. “Wonen en werken scheiden, liep een tijdje goed, maar nu besef ik dat thuis aan mijn muziek sleutelen betere resultaten oplevert. De muziek wordt er spontaner van, denk ik. Wanneer ik een idee heb, kan ik het meteen uitwerken. Heel instinctief. Ik heb mijn arsenaal aan machines ook uitgebreid, dat helpt.”

De voorbije jaren pendelde Attia, die ook te horen is op Kiosk Radio en Pure FM, voortdurend tussen Brussel, Parijs en Istanboel. In de eerste plaats als Haring, maar ook met Gangue, een gelegenheidsproject met artiesten van La Fine Équipe en Fulgeance. Een halfjaar lang deed hij daarmee één week per maand een residentie in Caen. “Dat was geweldig, en ik deed uiteraard superveel ervaring op, maar eigenlijk kwam ik niet aan nieuwe muziek toe. Vorig jaar, nadat ik nog data had afgewerkt in Turkije en Albanië, Gangue ten einde liep en ik mijn liveband even op pauze zette, heb ik gezegd: nu blijf ik thuis. Zo kon ik de energie die ik had opgestapeld, condenseren.”

En zo spendeerde Attia veel tijd in Brussel. Eerst aan Ma Campagne, waar het gros van Blurred tot stand kwam, en daarna aan de prachtige Parvis in Sint-Gillis, waar hij twee jaar geleden een stek vond, nadat hij in 2011 van Bergen naar Brussel verhuisd was voor zijn studies. “Ik wilde echt in Brussel blijven, en mijn dagelijkse routines in mijn muziek laten sluipen. Voor mij is dat wel gek, want ik ben echt verslaafd aan onderweg zijn. Die spanning tussen dat thuis zijn en die rusteloze geest van mij bracht allerlei emoties teweeg, van frustratie tot blijdschap. Daarom heet de plaat ook Blurred.”

Dat zijn die positieve en negatieve gevoelens die door elkaar lopen, legt hij uit. “Als je onderweg bent, ben je minder met jezelf bezig, denk ik. Als je zo thuis zit, en je dagelijkse leven leidt, denk je meer na over hoe je in de wereld staat. Ik toch.”

Op Blurred staat ook een verrassende track met zang, ‘Disappearing’, een nummer dat Attia maakte met Gabriel Stebbing, een Britse muzikant die ooit deel uitmaakte van Metronomy, samenwerkte met Christine and the Queens en zijn eigen project Night Works heeft. “In 2012 bracht hij de track ‘I tried so hard’ uit, en ik vond die zo geweldig dat ik er een remix van heb gemaakt en die naar hem heb gemaild. Uiteindelijk is die remix een bonustrack geworden op zijn album. We zijn contact blijven houden. Omdat Blurred een intieme plaat is, wilde ik ook samenwerken met mensen die me na aan het hart liggen. De tekst en de titel komen van hem, het is een song over hoe je kan verdwijnen in een relatie. Daar kan ik mij helemaal in vinden.”

Voor het nummer ‘Eternity’ klopte Attia dan weer aan bij de Spaans-Brusselse muzikant Marc Melià. “Marc ken ik al een paar jaar, hij had een remix gemaakt van een van de tracks op In spaces. Drie jaar geleden heeft hij Music for prophet uitgebracht, naar mijn gevoel een van de beste albums van de laatste jaren.”

Melià zingt twee regels in het Spaans, zang die Attia helemaal vervormt. De track zelf voelt als de hartslag van een grootstedeling. Hoe elektronisch zijn mix van house, minimal techno, ambient, drone en dubby beats ook klinkt, Attia injecteert zijn songs altijd met warmte en een organische feel. “Eigenlijk gooi ik alles waar ik naar geluisterd heb in de blender. Ook de samenwerkingen met bijvoorbeeld de Franse producer Monolithe Noir en Antoine Flipo, de pianist van het Brusselse jazzduo Glass Museum. Samen met mijn mixer, Jean Vanesse van greenHouse Studio, heb ik hard gewerkt aan de texturen om er één geheel van te maken.”

De emotie die hij hoopt los te weken met zijn muziek? “Goeie muziek geeft me altijd zin om zélf dingen te creëren,” zegt hij. “Ik hoop dat mijn muziek dat ook doet: in politiek moeilijke tijden of verwarrende en verontrustende periodes als deze, is het belangrijk om jezelf aan te spreken en creatief te zijn. Misschien kan mijn album de mensen die in lockdown zitten voor even bevrijden.”

Dat is wat Blurred is: muziek die je optilt en vervoert, die zindert en vibreert, net zoals de grootstedelijke figuurtjes van de New Yorkse kunstenaar Keith Haring, bij wie Attia zijn muzikale alias ging halen. “Of ik al gaan kijken ben naar zijn expo in Bozar? Nee, ik wilde niet meteen als eerste naar ginds hollen omdat ik nu eenmaal fan van hem ben. Maar dat had ik beter wel gedaan, want wellicht heb ik mijn kans nu verkeken.”

Blurred is nu uit (City Tracks)