CD: Flemish Radio Choir, Brussels Philharmonic & Hervé Niquet

Wie ‘cantate’ zegt, denkt in de allereerste plaats natuurlijk aan het werk van de cantor van Leipzig, J.S. Bach. Maar het genre nam ook een hoge vlucht in het Frankrijk van de 19e eeuw. De cantate met groot orkest en, als het even kon, met koor was in die tijd hét visitekaartje voor jonge componisten om de felbegeerde Prix de Rome in de wacht te slepen. Ook zo voor Camille Saint-Saëns

Zoals men weet leveren wedstrijden veel, maar niet altijd de meest memorabele artistieke wapenfeiten op. Maar niet zo voor Saint-Saëns, die het presteerde om als zeventienjarige een eerste keer mee te dingen naar een prijs in deze prestigieuze wedstrijd. Twaalf jaar later deed hij het nog eens - allesbehalve dunnetjes - over. De inzet was dan ook hoog. In deze nieuwe opname houdt Hervé Niquet het Brussels Philharmonic en hun collega's van het Vlaams Radio Koor strak bij de teugels. Daardoor wordt duidelijk dat de jonge snaak erg goed naar Mendelssohn heeft geluisterd, wat blijkt uit de cantate 'Le retour de Virginie', en de aanstekelijke, enthousiaste 'Danse de nègres'. Lichtjes zweverig wordt het met het elfenkoor in het 'Chœur de Sylphes'.

Diezelfde Saint-Saëns, maar dan twaalf jaar ouder, levert een heel ander soort werk af. Hier hoor je een componist die zijn eigen stem en stijl heeft gevonden, wat ook mag blijken uit tal van andere werken uit die periode (en die buiten de competitie werden opgevoerd). Met 'Ivanhoé' duikt de componist de sterk geromantiseerde heroïek in van de middeleeuwen volgens Sir Walter Scott. Saint-Saëns roept taferelen op van brandstapels, zwaardgevechten en vurige, epische verklaringen, waarin de invloed van collega's als Verdi en Wagner doorklinkt.

Al bij al een mooie, degelijke opname waarmee deze enigszins vergeten wedstrijdwerken een tweede leven krijgen.