Strange Fruit: Cassol klaagt slavernij van nu aan

Saxofonist Fabrizio Cassol verlegt met Aka Moon al twintig jaar de grenzen van de jazz. Rode draad is altijd het streven naar een wereld waar iedereen respect heeft voor elkaar.

Op zijn recente solo-cd Strange fruit (Blue Note) kleedt Cassol zijn ideeëngoed muzikaal in met referenties van Bach tot Afrobeat. De opnamen hadden plaats over een periode van vier jaar, in Brussel, Parijs en Bamako. Het lijkt wel de soundtrack van een reisverhaal. "Dat is het ook een beetje, een soort geheim dagboek dat ik bijhield.

Het begon met de ontmoeting met Oumou Sangaré en de gesprekken die we hadden. Ik wou een groot verhaal brengen met verschillende vocalisten. De stem heeft me altijd al gefascineerd, al van bij Aka Moon en zeker nadien, via mijn werk bij Alain Platel en mijn residentie in De Munt. In Afrika is de vertelcultuur met de griots nog springlevend. Daarom begint de plaat met een griot, en dan nog wel een van de beste, Baba Sissoko." Fabrizio Cassol had redenen om het antiracistische nummer 'Strange fruit' (het allerbekendst in de uitvoering van Billie Holiday) als centraal thema te kiezen.

"Ik ben gek op dat lied. Ik wilde er al heel lang een eigen versie van maken, maar vond nooit de juiste insteek. Tot ik op het idee kwam om het op te bouwen als een soort opera met gezongen stukken zoals de aria's, aangevuld met meer verhalende delen. Op die manier kon ik mijn standpunten duidelijker naar voren brengen. Een andere reden waarom ik dat nummer koos, is dat slavernij nog altijd bestaat, zij het dikwijls verdoken. Vandaar de hoesfoto's van Kiripi Katembo Siku: hij fotografeert mensen en situaties, weerspiegeld in plassen. Het is een indirecte realiteit, maar ze is er wel."

Strange fruit live met meer dan 60 (!) uitvoerders, op 31 mei om 20 uur in de KVS (kaartjes 15 à 19 euro) en op 1 juni om 20.15 uur in Théâtre National (16 à 20 euro)