De strijd van verf tegen de tijd
Elk schilderij wordt gemaakt om de tijd - die machtige verdwijntruc - te verschalken, meent kunsthistorica Marianne Knop. Dat verduidelijkt ze tijdens haar promenade langs zeventiende-eeuwse schilderingen in het hoekpand van het museum dat vorig jaar in nieuwe kleuren werd gezet. Hier huizen pareltjes van kunstschatten uit de Noordelijke en Zuidelijke Nederlanden. Schilders van toen wisten met een aantal rake vlakken een kledingstuk te draperen. De schijn van het natuurgetrouwe gaf leven aan het geschilderde beeld.
Ook de huid van de personages werd subtiel in verf weergegeven: tot meerdere glorie van de vrouwelijke schoonheid. Al heeft ook de tand des tijds vat op elk doek. Over dit spel van 'Verschijnen, verdwijnen', zoals de wandelvoordracht getiteld staat, valt veel te zeggen. In het besef dat het kunstwerk het altijd verliest van de tijd krijgt het drie- tot vierhonderd jaar oude werk plots buitenissig meer waarde. Hoelang gaat dit alles nog mee en in welke staat? En wat liet de schilder opvallen in zijn doek, terwijl hij andere dingen - zwaktes - verschool?
:: Geleide museumwandeling 'Verschijnen, verdwijnen' op zondag 25 september om 14 uur. Koninklijke Musea voor Schone Kunsten, Koningsplein 3, Brussel, 02-508.34.50
Lees meer over: Cultuurnieuws
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.