De vijf hoeken van de wereld: Duitsland in Brussel

Friedrich Eduard Keilig was een Duitse autodidactische landschapsarchitect die in 1853 in België terecht kwam tijdens een studiereis. Hij ging werken bij de beroemde Brusselse botanicus Jean Linden en vond zo zijn weg naar belangrijke opdrachtgevers.

Een daarvan was natuurlijk koning Leopold II, die naar het voorbeeld van het Bois de Boulogne in Parijs een park wilde laten aanleggen waar Brusselse burgerij zich kon gaan ontspannen.

Een goede plek daarvoor was het Ter Kamerenbos dat ooit bij het domein van de Abdij van Ter Kameren hoorde. Het park kon zo de overgang vormen tussen het Zoniënwoud en de pas aangelegde Louizalaan.

Keilig won de in 1857 uitgeschreven ontwerpwedstrijd voor de aanleg van het Ter Kamerenbos en begeleidde ook ter plekke de aanleg ervan tussen 1862 en 1865.

Keilig was een man die landschapsparken aanlegde volgens de Engelse school, die diametraal tegenover de rationalistische Franse school stond. Hij koos dus niet voor geometrische patronen, maar voor een ontwerp dat zogenaamd natuurlijk was. 'Zogenaamd' - omdat de slingerende weggetjes, de ingrepen die het reliëf moeten accentueren, de doorkijkjes en de waterpartijen uiteraard goed doordacht waren.

Door de aanleg van twee ovalen wandelpaden schijnt het Ter Kamerenbos de wandelaar ook groter toe dan het is (122 hectare). Door de aanpak sloot het park van Keilig mooi aan op het Zoniënwoud. Tussen 2006 en 2008 werd het beschermde park helemaal gerestaureerd, van de paden en omheiningen tot de vijver en de rotspartijen.

Na het Ter Kamerenbos mocht Keilig ook het Park van Laken en het Antwerpse stadspark aanleggen.