Boek: Hoeveel bordjes?

Sinds wijnkenner en fijnproever Bruno Vanspauwen in 2005 het Brusselse Mamy Louise met ‘drie bordjes’ bedacht in de eerste ‘Aan tafel’, is hij wekelijks op zoek naar weer een nieuwe “weergaloze organoleptische ervaring”. Met Hoeveel bordjes? schreef de Brusselaar een onderhoudend, licht verteerbaar en aanstekelijk boekje over zijn ervaringen als restaurantcriticus van De Standaard Magazine.

Anders dan in 'Aan tafel' tuurt Vanspauwen in Hoeveel bordjes? graag over de grenzen. Zijn stukken over de culinaire vernieuwers in Spanje en de Angelsaksische wereld doen je watertanden. Thuis zoomt hij in op andere kwesties. Als communicatieadviseur dissecteert Vanspauwen - soms misschien wat te veel vanuit achterkamertjes - het sterrendom onder de koks, de valstrikken voor de culinair recensent... Maar de lezer krijgt ook inzicht in de werking van de culinaire rubriek die hij met succes een breed publiek heeft weten voor te schotelen.

Een succes dat zonder meer te danken is aan het feit dat Vanspauwen behalve fors ontwikkelde smaakpapillen ook nog eens een vaardige schrijfhand bezit. Voor 11,90 euro 135 pagina's aanstekelijke tafelpraat én een vernieuwde lijst met vierbordjesrestaurants? Met die prijs-kwaliteitsverhouding zit het wel goed.