Boek: Homework

'Homework' van ontwerper Christophe Coppens is geen overzicht van zijn werk, en ook geen biografie. Het boek, gesplitst in 'Home' en 'Work', geeft aan de hand van onder andere een gesprek, e-mailverkeer en heel veel foto’s weer wat CC bezighoudt: zijn modewerk, tuinieren en het zoeken naar evenwicht.

Home gaat over de link tussen privé en werk. Uit de weinige tekst in dit eerste deel, komen we door een artikel van modejournaliste Anne-Françoise Moyson meer te weten over de zes huizen waar Christophe Coppens gewoond heeft. Geen uitgebreide geschiedenis, maar wel met aandacht voor kleine details en anekdotes zoals de vakanties met Marraine in Benidorm en Tenerife, de lessen aan de Kunstacademie in Sint-Niklaas en zijn liefde voor tuinieren. Na de tekst volgen honderden pagina's met foto's, van zijn jeugd, van zijn creaties, van zijn initialen CC die opduiken op onverwachte plekken in luchthavens of op een frisdrankje in een Japanse supermarkt, van zijn huizen, van zijn tuinen.

Work begint met een weergave van een conversatie tussen Christophe Coppens en de Ierse zangeres Roisin Murphy. Hij bezoekt haar thuis in Londen en hun gesprek gaat van huiselijkheid (Murphy is net moeder geworden en Coppens vindt dat ze iets aan haar tuin moet doen) naar de zoektocht naar evenwicht. Hoeden voor de koninklijke familie, voor hipsters, voor deftige dames en voor conceptuele tentoonstellingen, hij weet het soms niet meer.

Curator Pieter Van Bogaert verklaart die verwarring of twijfel deels door het feit dat Coppens geen mode- maar accessoiresontwerper is. Hij levert geen afgewerkt universum af, maar een hoed, sjaal of das die een outfit volledig maakt. Opnieuw afgewisseld met grote foto's, is ook Work een mooi boek om te doorbladeren. De tekst zorgt voor enkele interessante bedenkingen over carrière en succes, zonder zwaarwichtige over te komen. Het e-mailverkeer met journaliste Agnes Goyvaerts, waar hij kort op al haar vragen antwoordt, brengt enkele interessante weetjes aan het licht.

Homework in een zin samenvatten is moeilijk. Het gaat het best in de woorden van Christophe Coppens zelf: een soort catharsis, het boek van zijn eigen, privé midlife crisis. Een prachtig uitgegeven dubbelboek, verrassend door het patchwork van stijlen, tekst en fotomateriaal.