De Fanfaar heeft een veelkoppig monster gecreëerd, met introverte bespiegelingen en extraverte meezingers over dronkaards en mislukte relaties. De Fanfaar rockt, in drie talen dit keer, en het vergeet daarbij niet in de spiegel te kijken.

Op zijn derde plaat zingt De Fanfaar dus niet meer alleen in het Brussels, maar dat wil niet zeggen dat de stad uit zijn systeem is. 'C'est la vie' doet het op zijn Arno's à la française, en een resem Vlaams-Brusselse cafés krijgt een eervolle vermelding in de heftige punkrocker 'Nachtmutser'. Alcohol is trouwens wel vaker een dankbaar thema, zo horen we in het aanstekelijk voortdenderende 'De muis', en zo getuigt ook de albumhoes met een dronkenlap in de goot. Soms schrijft De Fanfaar knappe melodieën, waarop het fijn luchtgitaar spelen is.

Af en toe doen ze nog wat studentikoos aan, maar met een knipoog komen ze er meestal mee weg. "Ik zit weer aan de tafel met een leeg papier / Hoe schrijft een grootheid zoals jij toch zijn muziek?" vraagt zanger Jeroen Camerlynck zich af in 'Frank', een olijke ode aan stadsgenoot Frank Vander linden, en zijn band gaat van de weeromstuit een beetje als De Mens klinken.

Op dat moment hadden we in openingstrack 'In een leig tejoêter' al iemand "achterlijke kiekenfretters!" horen roepen. Ook al wonen de bandleden niet meer in de Zennestad, de zelfspot en het relativeringsvermogen eigen aan de ket, zijn bewaard gebleven. Vraag maar aan de Zultse zanger Berlaen, Heideroosje Marco Roelofs en Luc De Vos, die geïnviteerd werden om dat extra in de verf te zetten.

De Fanfaar staat op 7 maart 2013 om 20.00 in de Ancienne Belgique (uitverkocht)

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Shop , Muziek

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni