De markt in Bosvoorde: ruime keuze op een gezapig ritme

Kaasmeester Raphaël heeft de markt pas onlangs ontdekt en is ondertussen helemaal overtuigd. “Veel verkopers produceren zelf, dat schept een band. Onderling hebben we veel contact. De kwaliteit van de meeste producten is zeer goed, de klanten zijn vriendelijk, we blijven met plezier elke zondag terugkomen.”

Stevige beats komen uit een grote box van Chez Anny. De playlist zou niet misstaan op een doorsnee Vlaamse bruiloft. Een Aziatisch echtpaar bakt nems in een kleine friteuse. Sinds vijf jaar hebben ze hun vaste stek in Watermaal-Bosvoorde. “Aanvankelijk hebben we een stuk of acht markten geprobeerd om te ontdekken waar we het beste passen, nu staan we er nog maar op vier.”

De lenterolletjes vinden gretig aftrek, net als de gefrituurde scampi. “In Oudergem is men meer te vinden voor gestoomde groenten en in Evere, waar een oudere bevolking woont, verkoopt de soep het beste.”

Regenjassen

Het gedreun van de muziek overstemt het gekeuvel op het terras ernaast. Over de staantafels zijn zwarte kleedjes getrokken om het geheel nog een beetje cachet te geven. De barman serveert wijn en cava vanuit zijn camionette. Tussen het serveren door blijft hij zijn hond entertainen door telkens een oude tennisbal richting het grasveldje te gooien.

Een rek met regenjassen in geel, rood en donkerblauw valt om door de wind. “Die mogen nat worden, ze kunnen ertegen.” De gewaxte jassen waren vandaag het spreekwoordelijke gat in de markt. ’s Ochtend stonden de hemelsluizen enkele uren open. “Die heb ik vandaag goed verkocht. Ach, regenjassen zijn altijd een succes in België.”

Het blijkt maar een bijproduct van zijn gewone aanbod. De goedlachse man uit Luik verkoopt voornamelijk sokken. “Een goede handelaar kent zijn product. Vertel me voor welke activiteit je een kous zoekt en ik kan je die geven. Zelf draag ik het liefst sokken van bamboe, die nemen meer vocht op dan katoen, je loopt er drie keer sneller mee.” Hij staat al 35 jaar op deze markt. “Veel mensen met een maghrebijnse achtergrond zie je hier niet. Wij zijn te duur. Best begrijpelijk als je een groot gezin te voeden hebt.”

De enige bloemenkraam is van een zestiger uit Aalst. Van de drie bloemenstallen is hij de laatste die gebleven is. “Het is niet meer zoals vroeger. Minder en minder omzet. Vroeger stond ik op de markt van Jette. Met moederkesdag werkten we met veertien man en werden we opgewacht als we met de vrachtwagen arriveerden.

De concurrentie neemt toe, veel Pakistanen beginnen te handelen in textiel. In de bloemensector valt dat nog mee, het vraagt meer werk en grotere investeringen om zo’n bedrijf op te zetten.” Hij blijft onophoudelijk praten, bedient zijn klanten, terwijl hij als een hyperactief konijn heen en weer springt. Een vrouw zoekt zestig rozen voor een verjaardag, een oudere dame vraagt een bos gele gladiolen. “Ah, zeker? Dat is de kleur van de jaloezie.” Het zijn allemaal vaste klanten.

Net als een man in een blauw gewatteerd jack met meerdere boodschappentassen. “Ik neem altijd een bos bloemen mee voor mijn vrouw, zo scoor ik goede punten. Helaas komen ze uit Afrika. De vader van de slager, waar ik altijd mijn vlees koop, is boer, die productieketen is een heel stuk korter.

Het is goed om te weten waar je eten vandaan komt. Waarschijnlijk kosten groenten en fruit hier meer dan in de supermarkt, maar ik verwacht dat de kwaliteit hier hoger is. Beter voor de gezondheid.” Met boodschappen voor een hele week, is er alleen nog een bezoekje aan de bakker nodig voor het dagelijks brood.

“Ik kom hier al vijftien jaar en in die tijd is de markt weinig veranderd, misschien een beetje duurder geworden. De nadruk op biologisch en de aanwezigheid van meer producteurs dan handelaren waren er altijd al.’

In een witte camionnette gevuld met koffiebonen spreekt een jonge kerel in een hoog tempo met zijn klanten. “U krijgt tien cent korting op een volgende aankoop als u de oude verpakking terugbrengt.” Een man in een camelkleurig jack en dito schoenen wil graag een koffie meenemen. “Een espresso of een gewone koffie?”

De man denkt na, twijfelt om voor een klassiek bakkie te gaan, maar kiest uiteindelijk toch voor de kleine sterkere versie. “Te laat, ik heb al op de knop gedrukt, het zal een gewone koffie worden, is dat goed?” Het tempo van de verkoper ligt hoger dan dat op de rest van de markt. Wellicht heeft hij al een paar bekers te veel van het zwarte goud gedronken. Terwijl hij doorraast, gaan de activiteiten om hem heen in een gezapig tempo voort.