Einde sluitertijd voor Foto Guy

Na vijftig jaar sluit aan de Vlaamsesteenweg fotografiewinkel en familiezaak Foto Guy. Generaties studenten, amateurs en professionelen raakten hier aan hun geliefde spul. Maar nu is het filmrolletje helemaal op.

Foto Guy. Fuji. De groene logo's van deze twee iconische bedrijfjes uit de geschiedenis van de fotografie flankeren elkaar boven de nagenoeg lege vitrine in de Vlaamse­steenweg. Helemaal boven aan de trapgevel hangt, zo vintage als iets, de gedoofde gele lichtbak van Kodak. Het zou fijn zijn als die daar kon blijven hangen als herinnering aan de fotozaak eronder die net de deuren sloot. De uitverkoop van Foto Guy werd in november in alle stilte ingezet en dit weekend afgerond. De kortingen – handgeschreven op post-its en fluokaartjes – bedroegen tot 50 procent. Occasielenzen, een oude filmprojector, doosjes met lensdoppen, hoesjes voor toestellen, lege fotoalbums, cd-roms, maar ook de volledige pasfoto-installatie met flitsachtergrond, camera, correctie­software en printer, waren zowat de laatste spullen die de in 1968 opgerichte familiezaak verkocht. Van Nikon tot Canon, van Polaroid tot Instax: Foto Guy had alles, en maakte alles mee.

Op afbetaling

Met BRUZZ-fotografe Saskia Vanderstichele gaan we nog even kijken wat we nog kunnen archiveren. Zij frequenteerde de winkel al in haar studententijd in de jaren negentig, en heeft de oorspronkelijke eigenaar Guy Moreau dus nog meegemaakt. “Als student wilde ik graag een grote lens kopen waar ik op dat moment de cash niet voor had. Weet je wat Guy zei? 'Betaal die maar af naargelang het je uitkomt!' Vandaag kan je zoiets niet meer voorstellen, maar dat was Guy.”

Na die lens zouden nog talloze facturen volgen die Saskia wél netjes op tijd betaalde. “Ik heb hier fortuinen uitgegeven in de tijd van de analoge fotografie,” lacht ze, “want ze hadden alles. Stapels fotopapier in alle maten, fixeerder … en natuurlijk de fotofilmpjes die je met tientallen tegelijk kocht. Zelfs nu droom ik soms nog dat ik voor een opdracht mijn filmpjes vergeten ben. Om me pas als ik wakker word te realiseren dat ik nu toch al een hele tijd digitaal fotografeer.”

In de begindagen van Deze Week in Brussel werden al Saskia's foto's, die in een envelop met een koerier naar Roularta in Roeselare werden gebracht om in te scannen, op fotopapier van Foto Guy afgedrukt. En behalve fotografiestudenten en amateurfotografen zaten ook collega's als Tim Dirven, Stephan Vanfleteren, Danny Willems, Lieve Blancquaert of Dirk Braeckman in het klantenbestand.

Dertien redenen

Guy, die alles wist van de technische kant van fotografie en ook als babbelaar bekendstond, is ondertussen 81. Hij baatte de zaak van 1968 tot 2005 uit met zijn vrouw Min. De interesse voor de fotografie moet ooit begonnen zijn met een nonkel na de oorlog die ook de broers van Guy aanstak. Behalve verkoopster Petra stond met Karen ook een van de dochters in de winkel, en dan was er zoon Dieter die meer dan zestien jaar geleden overnam, op het moment dat de digitale fotografie helemaal doorbrak. Dieter haalde Dirk erbij als verkoper.

Een interview over de sluiting hoeft voor hen niet. Het is wat het is. Ze houden het bij wat korte foto-­onderschriften voorzien van droge humor: “De reden waarom het stopt? Er zijn er dertien. Je mag er één kiezen.” Of nog: “We moesten niet stoppen, want er kwamen nog voortdurend klanten. Maar je kan beter stoppen voor je wél moet stoppen.” Het is duidelijk dat corona niet bevorderlijk was voor de zaken, nadat de komst van de digitale fotografie de recurrente inkomsten van filmrolletjes of fotopapier al had doen terugvallen, en nadien de webshops hun opgang hadden gemaakt. En Dieter is niet van het onlinegebeuren. Al was het ook geen sinecure om zelf altijd maar present te zijn tijdens de openings­uren. Het is dus gewoon tijd voor iets nieuws, wat dat dan ook moge zijn.

“Eerst dit afronden,” aldus Dieter, die in ieder geval in schoonheid afscheid nam van de klanten. “Ik heb met opzet niet bericht over de sluiting en de uitverkoop, zodat de vaste klanten hier nog een koopje konden doen, in plaats van de opkopers of mensen die je anders nooit zag. Zo is ook het laatste zwart-witfilmpje en het laatste kleurenfilmpje uitverkocht geraakt. Dat zijn toch mijlpalen.”