Humphrey

Adresse à la fois pertinente et impertinente, Humphrey est « le » resto rock’n’roll qui manquait à la capitale.

Deux sortes de restaurants dans le monde : ceux qui racontent et ceux qui radotent. Les premiers osent sortir les convives de leur routine. Le meilleur exemple ? In de Wulf à Dranouter. La caractéristique ? Il faut du temps avant que ces enseignes soient reconnues à leur juste valeur. Les seconds, en revanche, martèlent, parfois avec beaucoup de talent, ce que l’on connaît déjà. Humphrey appartient à la première catégorie. Logé au rez-de-chaussée de la maison de disque [PIAS], dans un écrin sombre imaginé par Frédéric Nicolay (Belga, Flamingo,…), le lieu est une accumulation d’audaces : cuisine centrale sommaire, formule sharing plate experience, vins anticonformistes, absence de couteau, ou encore une assiette unique pour déguster la quasi-totalité des propositions (mauvaise idée, selon nous). Ces choix assumés sont le terrain de jeux d’un duo génial : en cuisine, Yannick Van Aeken – ex second du Noma - et, en salle, Glen Ramaekers, ancien du Seagrill. Même si tout n’est pas parfait au Humphrey, au bout du repas, on n’a qu’une seule envie : revenir. Puisées à même la carte, les portions se succèdent – pour un couple, compter 6 tapas parmi les différentes inspirations (classique, umami…). Les dégustations sont parfois fulgurantes – des pointes d’asperges, des algues et de la salicorne arrosée de beurre blanc (11 euros), des poireaux grillés avec du lardo di Colonnata (14 euros) ou la poitrine de cochon laquée servie avec du chou lacto-fermenté (15 euros) – et, parfois, elles manquent de relief – le Kinilaw, un ceviche de loup de mer au lait de coco trop laiteux ou la fade émulsion de pomme de terre, œuf et crabe (14 euros). Au final, malgré des petites imperfections, Humphrey réussit son pari : nous faire vibrer devant une assiette !

EN | There are two types of restaurant in the world: those that make a clear statement, and those that generalise. The first kind takes the risk of trying to divert their guests from their usual eating habits. The second type of restaurant, on the other hand, reinforces what we already know, sometimes very skilfully. Without a doubt, Humphrey belongs to the first category. Set within a sombre backdrop conceived by Frédéric Nicolay, situated on the ground floor of the same building as the [PIAS] record label, the place takes a number of bold stances: predominantly basic cuisine, the “sharing plate experience” menu structure, crude decor, a nonconformist wine list, and the absence of a knife, or even a separate plate for savouring almost everything on offer (which seemed like a bad idea to us). A modest but brilliant duo have made these strong statements the cornerstone of their approach: in the kitchen, Yannick Van Aeken (former second chef at Noma) and front of house, Glen Ramaekers, formerly of Seagrill. Not everything was perfect at Humphrey, but at the end of the meal, we only wanted one thing: to come back. The small portions arrive one after the other. For a couple, we recommend six tapas from among the variety of inspired styles (classic, umami, etc.). At times, the dishes are wonderful: asparagus tips, seaweed, and salicornia drenched in beurre blanc sauce (€11), grilled leeks with lardo di Colonnata (€14), and Peking-style roast pork belly served with sauerkraut (€15). At other times, they lack character; the overly-milky Kinilaw, for example, a sea bass ceviche made with coconut milk, or the bland mixture of potato, egg, and crab (€14). In the end, despite a few small teething issues, Humphrey’s gamble has been a hands down success: a thrilling dining experience!

NL | Je hebt twee soorten restaurants in de wereld: er zijn er die echt iets te vertellen hebben en er zijn er die leuteren. De eerste proberen hun gasten uit de routine te halen. De tweede daarentegen, blijven hameren op wat we al wisten. Er bestaat geen twijfel over dat Humphrey tot de eerste categorie behoort. Deze wat donkere plek op de benedenverdieping van het gebouw waar ook platenlabel [PIAS] huist, is ontsproten aan het brein van Frédéric Nicolay en het resultaat van een resem gewaagde keuzes: een kleine keuken, een menu gericht op een sharing plate experience, een ruw decor, uitzonderlijke wijnen, de afwezigheid van messen, en de unieke mogelijkheid om in één bord nagenoeg het hele menu te degusteren – geen goed idee volgens ons. Die statements passen in de visie die werd ontwikkeld door het bescheiden maar geniale duo dat hier de plak zwaait: in de keuken, Yannick Van Aeken – de vroegere tweede chef van Noma – en in de zaal, Glen Ramaekers – vroeger bij Seagrill. Je zal ons niet horen zeggen dat alles vlekkeloos verliep bij Humphrey, maar aan het einde van de maaltijd hadden we maar één wens: snel terugkomen. De kleine porties, die je hier van de kaart kiest, worden na elkaar geserveerd – een koppel raden we aan zes tapas te kiezen uit de verschillend geïnspireerde menu’s (klassiek, umami…). Soms waren de gerechten wonderlijk: aspergepunten, algen en zeekraal in een beurre blanc (€11), gegrilde prei met lardo di Colonnata (€14) of gelakt buikspek met zuurkool (€15). Andere keren misten ze verfijning: de Kinilaw, een ceviche van zeebaars met kokosmelk, of het wat vage mengsel van aardappelen, ei en krab (€14). Maar ondanks die groeipijnen slaagt Humphrey in zijn missie: ons een zinderende eetervaring voorschotelen!

HUMPHREY ••••
Sint-Laurensstraat 36-38 rue Saint-Laurent, Brussel/Bruxelles, 0472-04.95.80,
www.humphreyrestaurant.com
ma/lu/Mo > vr/ve/Fr 8 > ...