Chez Montaigne

(© Saskia Vanderstichele)

Like a phoenix, Chez Montaigne has risen from the ashes of a rather rustic tea room. The contrast with the previous incarnation is striking: the revamped establishment is thoroughly contemporary, in black and white enlivened by occasional touches of red and silver. It aims to be at once a takeaway, a grocery shop, a delicatessen, and a restaurant. The eye is pleased by a handsome, minimalist counter and by a fresco by Brussels artist Jean-Luc Moerman, which is echoed by one of his famous tattooed portraits. The setting is so perfect that one fears the worst: might Chez Montaigne be simply another new magnet for the trendy? Happily, it is not: lurking in its kitchen is a true chef. As we could establish for ourselves in the course of an excellent lunch that began with a superb carpaccio (€14). A carpaccio? Yes: this commonplace of today’s restaurant scene has its reputation restored by this version based on smoked Holstein beef. Served at room temperature, this distinguished, elegant meat both smells good and tastes good and is entirely free of the coppery, cold-metal overtones so often typical of this dish. But the real stroke of genius was the thin strips of green celery that gave a vegetable touch to the whole and prevented it being merely meaty. A homemade tartufata, understated, with grated Parmesan and pine kernels, did the rest. The main course was a fine tribute to Japanese cuisine: sea bass a la plancha (grilled on a metal plate) (€24) served with a dashi, a kind of stock containing little carrots with their tops just beginning to emerge, turnips, salsify, and enoki mushrooms. An absolute delight, with a seasonal touch. We finished with a classic of French pâtisserie, a Paris-Brest (€8), which was just as it should be: buttery and with the right praline flavour. Any minuses? The wine list, whose reds were a bit too Bordeaux-oriented for our taste.

FR ❙ Tel un phénix, Chez Montaigne est né sur les cendres d’un salon de thé aux contours pour le moins rustiques. Le contraste impressionne, la nouvelle mouture s’affichant radicalement contemporaine, teintée de noir et de blanc, vitaminée de touches rouges et argentées. L’endroit se veut tout à la fois salon gourmand, traiteur, épicerie fine et restaurant. En guise d’enluminures, l’œil se nourrit d’un joli comptoir épuré, ainsi que d’une fresque murale à laquelle renvoie l’un des fameux portraits tatoués que l’on doit à Jean-Luc Moerman. Cette mise en scène plus que parfaite peut faire craindre le pire : Chez Montaigne ne serait-il pas un nouvel attrape-branchouille ? Heureusement non, car en cuisine se cache un vrai chef. On en a eu la preuve le temps d’un déjeuner exemplaire qui s’est ouvert sur un carpaccio épatant (€14). Un carpaccio, dites-vous ? Oui, cette tarte à la crème de la restauration actuelle reprend ici tout son sens par le biais d’une version à base de bœuf Holstein fumé. Cette viande fine et racée servie à température ambiante déploie un nez flatteur et surtout une bouche d’où sont absentes les notes de cuivre, voire de métal froid, qui caractérisent trop souvent cette préparation. Le coup de génie ? Les fines lamelles de céleri vert qui « végétalisent » l’ensemble et l’empêchent de sombrer dans le viandeux. Une tartufata maison, c’est-à-dire au goût dompté, des copeaux de parmesan et des pignons de pin font le reste. Le plat est un bel hommage au Japon : un bar cuit à la plancha (€24) servi avec un dashi, un bouillon dans lequel sont immergés de petites carottes coiffées d’un début de fane, des navets, des salsifis et des champignons enoki. Un pur bonheur aux accents de saison. On termine avec un classique de la pâtisserie française, un Paris-Brest (€8), joliment praliné et beurré comme il se doit. Un reproche ? Une carte des vins un peu trop orientée Bordeaux pour nous en matière de rouges…

NL ❙ Als een feniks is Chez Montaigne herrezen uit de as van een nogal rustiek theesalon. Het contrast is indrukwekkend: de nieuwe plek, die tegelijkertijd salon gourmand, traiteur, delicatessenwinkel en restaurant wil zijn, toont zich radicaal hedendaags, in zwart en wit, met rode en zilverkleurige toetsen. De toog is mooi en sober en een muurschildering van de Brusselse kunstenaar Jean-Luc Moerman wordt weerspiegeld in een van zijn beroemde tatoeageportretten. Die perfecte inrichting doet het ergste vrezen: is Chez Montaigne niet weer een hinderlaag voor trendy lui? Gelukkig niet, want in de keuken houdt zich een echte kok op. Het bewijs werd geleverd tijdens een voorbeeldige lunch die opende met een fantastische carpaccio (€14). Deze dooddoener van de hedendaagse keuken won hier opnieuw aan betekenis in een versie op basis van gerookt Holstein-rund. Dat verfijnde eersterangsvlees geserveerd op kamertemperatuur combineert een aangename geur met een smaak waaruit de typische koperen, koudmetalen toetsen van deze bereiding zijn verdwenen. Geniaal waren de reepjes selder die het geheel een groenteaccent meegaven en zo een overdadige vleessmaak counterden. Een huisgemaakte en beheerste tartufata, parmezaankrullen en pijnboompitten deden de rest. Als hoofdgerecht kregen we een mooie hommage aan Japan voorgezet: een baars gebakken a la plancha (€24) en opgediend met een dashi, een bouillon waarin rapen, schorseneren, enoki-champignons en worteltjes met wat beginnend loof waren ondergedompeld. Verrukkelijk en met mooie seizoenstonen. We sloten af met een klassieker van de Franse patisserie: een Paris-Brest (€8), die was zoals het hoort: geboterd en met een prima praliné. Een minpunt? Ja, de wijnkaart is wat de rode wijnen betreft iets te sterk Bordeaux-georiënteerd naar onze smaak…

CHEZ MONTAIGNE ●●●
place Georges Brugmannplein 27, Elsene/Ixelles, 02-345.65.23, www.chezmontaigne.com, di/ma/Tu > za/sa/Sa 10 > 22.00, zo/di/Su 10 > 19.00