Piccola Store
(© Saskia Vanderstichele)
The customer is always right. You know the saying. It’s a cheering one for many a potential tyrant, only too happy to work off his or her frustrations in a restaurant, with paying the bill providing the excuse. It’s not always good for customers, as it has an anti-septic effect on the restaurant business. Call us masochistic, but we have to admit to a certain admiration for old-style bistro owners. The kind of patron who would just announce, “Today, I’ve made lamb navarin,” and if you replied, “I’m on a diet,” he would show you the door… In a real bistro, you don’t get to lay down the law: your arrival is a bit like that of someone who has been invited. In Brussels, sadly, there are few real bistros. On the other hand, if you are looking for an Italian equivalent, we would recommend the Piccola Store. The place is the domain of one Rosalba Astore, a Neapolitan with character. The advantage of someone, like her, with a firm hand is that they usually have a genuine vision of how a restaurant should be run. As is shown by this new establishment, which is primarily a takeaway (traiteur).The first thing to catch your eye in its wooden decor is a very handsome counter. Around this altar are a few tables, always quickly occupied at lunchtime. As befits a good trattoria, a blackboard lists the dishes of the day. We opted for the lunch for €15, which had a soup of ceps and chestnuts as a curtain-raiser. As we might have expected, this was no milky concoction – no cream was used in its preparation. Which meant that our taste buds had all the time they needed to appreciate the way the two basic ingredients complemented each other as they harmonised against a background flavour of grilled hazelnuts. The main course of spaghetti with clams demonstrated a similar purity. Al dente cooking, garlic, olive oil, and a hint of iodine from the bivalves…what more could you want? Certainly not Parmesan: the patronne doesn’t indulge philistines.
FR ❙ Le client est roi. On connaît l’adage. Il fait le bonheur de nombreux tyrans en puissance, trop contents d’évacuer leurs frustrations au restaurant sous prétexte qu’ils sortent leur portefeuille. Cet état de fait n’a pas que du bon : il aseptise le milieu de la restauration. Peut-être nous traitera-t-on de masochiste mais on ne cache pas une certaine admiration pour les bistrotiers qui dirigent leur établissement à l’ancienne. Le genre d’endroit où le patron dit « Aujourd’hui, j’ai fait un navarin d’agneau », et si vous répondez que vous êtes au régime, il vous montre la porte… Dans un vrai bistrot, on ne fait pas la loi, on y entre un peu comme si l’on était invité. À Bruxelles, peu de vrais bistrots, malheureusement. En revanche, si l’on cherche le pendant italien de ce genre d’adresse, on conseille de se rendre au Piccola Store. L’endroit est l’antre de Rosalba Astore, Napolitaine de caractère. L’avantage avec ce genre de profils à poigne, c’est qu’ils ont en général une vraie vision de la restauration à faire valoir. La preuve avec cette nouvelle cambuse qui se veut traiteur avant toute chose. C’est sur un beau comptoir que s’ouvre ce lieu tout de bois vêtu. Autour de cet autel, quelques tables prises d’assaut chaque midi. En bonne trattoria, c’est un tableau noir qui affiche les suggestions du moment. On opte pour le lunch à 15 euros. Une soupe aux cèpes et aux châtaignes ouvre le bal. Bien vu, on ne tombe pas dans le travers lacté d’un velouté, la crème étant absente de la préparation. Du coup, les papilles ont tout le loisir de s’arrêter sur la complémentarité des deux ingrédients de base qui s’harmonisent sur fond de goût de noisette grillée. Le plat fait valoir la même pureté : des spaghettis aux palourdes. Cuisson al dente, ail, huile d’olive et notes iodées des bivalves… que demander de plus ? Surtout pas du parmesan, la patronne ne plaisante pas avec les béotiens.
NL ❙ We kennen allemaal het adagium ‘klant is koning’, dat talrijke potentiële tirannen het plezier gunt om vrolijk hun frustraties de vrije loop te laten op restaurant, omdat ze er nu eenmaal voor hebben betaald. Die situatie heeft niet alleen haar goede kanten: ze maakt het restaurantwezen ook steriel. Misschien houdt u ons nu voor een masochist, maar wij koesteren wel een zekere bewondering voor de bistro-uitbaters oude stijl. Het soort plek waar de patron zegt: “Vandaag maak ik een lamsragout”, en die u, als u reageert met een “Maar ik ben op dieet”, de deur wijst. In een echte bistro deel je geen bevelen uit, je komt er binnen als een gast. In Brussel vind je helaas weinig van die echte bistro’s, maar voor de Italiaanse versie ervan, raden we u aan om naar Piccola Store te trekken. De plek is de uitvalsbasis van Rosalba Astore, Napolitaanse van karakter. Het voordeel van die doortastende roots, is dat ze over het algemeen een echte visie op het restaurantwezen in de aanbieding hebben. Het bewijs wordt geleverd met deze nieuwe kombuis, die bovenal een traiteur is. Vanaf een mooie toog opent zich de ruimte die geheel met hout is bekleed. Rond dat altaar staan enkele tafeltjes die elke middag stormenderhand worden veroverd. Zoals het hoort in een goede trattoria vallen de suggesties van een zwart bord af te lezen. Wij kozen voor de lunch aan 15 euro. Een soep met boleten en kastanjes opende de dans. Zonder room, waardoor we alle gelegenheid kregen om stil te staan bij de twee basis-ingrediënten die harmonieus de basis van geroosterde noten bespeelden. Het hoofdgerecht droeg diezelfde puurheid uit: de spaghetti met schelpdieren was al dente gegaard, en combineerde look, olijfolie en gejodeerde toetsen van de schelpdieren. Wat zou je nog meer kunnen vragen? Vooral geen parmezaan, de bazin lacht niet met cultuurbarbaren.
Piccola Store ●●●
rue Lesbroussartstraat 48, Elsene/Ixelles, 0498-88.87.86, www.piccolastore.be
ma/lu/Mo > za/sa/Sa 12 > 15.00
The customer is always right. You know the saying. It’s a cheering one for many a potential tyrant, only too happy to work off his or her frustrations in a restaurant, with paying the bill providing the excuse. It’s not always good for customers, as it has an anti-septic effect on the restaurant business. Call us masochistic, but we have to admit to a certain admiration for old-style bistro owners. The kind of patron who would just announce, “Today, I’ve made lamb navarin,” and if you replied, “I’m on a diet,” he would show you the door… In a real bistro, you don’t get to lay down the law: your arrival is a bit like that of someone who has been invited. In Brussels, sadly, there are few real bistros. On the other hand, if you are looking for an Italian equivalent, we would recommend the Piccola Store. The place is the domain of one Rosalba Astore, a Neapolitan with character. The advantage of someone, like her, with a firm hand is that they usually have a genuine vision of how a restaurant should be run. As is shown by this new establishment, which is primarily a takeaway (traiteur).The first thing to catch your eye in its wooden decor is a very handsome counter. Around this altar are a few tables, always quickly occupied at lunchtime. As befits a good trattoria, a blackboard lists the dishes of the day. We opted for the lunch for €15, which had a soup of ceps and chestnuts as a curtain-raiser. As we might have expected, this was no milky concoction – no cream was used in its preparation. Which meant that our taste buds had all the time they needed to appreciate the way the two basic ingredients complemented each other as they harmonised against a background flavour of grilled hazelnuts. The main course of spaghetti with clams demonstrated a similar purity. Al dente cooking, garlic, olive oil, and a hint of iodine from the bivalves…what more could you want? Certainly not Parmesan: the patronne doesn’t indulge philistines.
FR ❙ Le client est roi. On connaît l’adage. Il fait le bonheur de nombreux tyrans en puissance, trop contents d’évacuer leurs frustrations au restaurant sous prétexte qu’ils sortent leur portefeuille. Cet état de fait n’a pas que du bon : il aseptise le milieu de la restauration. Peut-être nous traitera-t-on de masochiste mais on ne cache pas une certaine admiration pour les bistrotiers qui dirigent leur établissement à l’ancienne. Le genre d’endroit où le patron dit « Aujourd’hui, j’ai fait un navarin d’agneau », et si vous répondez que vous êtes au régime, il vous montre la porte… Dans un vrai bistrot, on ne fait pas la loi, on y entre un peu comme si l’on était invité. À Bruxelles, peu de vrais bistrots, malheureusement. En revanche, si l’on cherche le pendant italien de ce genre d’adresse, on conseille de se rendre au Piccola Store. L’endroit est l’antre de Rosalba Astore, Napolitaine de caractère. L’avantage avec ce genre de profils à poigne, c’est qu’ils ont en général une vraie vision de la restauration à faire valoir. La preuve avec cette nouvelle cambuse qui se veut traiteur avant toute chose. C’est sur un beau comptoir que s’ouvre ce lieu tout de bois vêtu. Autour de cet autel, quelques tables prises d’assaut chaque midi. En bonne trattoria, c’est un tableau noir qui affiche les suggestions du moment. On opte pour le lunch à 15 euros. Une soupe aux cèpes et aux châtaignes ouvre le bal. Bien vu, on ne tombe pas dans le travers lacté d’un velouté, la crème étant absente de la préparation. Du coup, les papilles ont tout le loisir de s’arrêter sur la complémentarité des deux ingrédients de base qui s’harmonisent sur fond de goût de noisette grillée. Le plat fait valoir la même pureté : des spaghettis aux palourdes. Cuisson al dente, ail, huile d’olive et notes iodées des bivalves… que demander de plus ? Surtout pas du parmesan, la patronne ne plaisante pas avec les béotiens.
NL ❙ We kennen allemaal het adagium ‘klant is koning’, dat talrijke potentiële tirannen het plezier gunt om vrolijk hun frustraties de vrije loop te laten op restaurant, omdat ze er nu eenmaal voor hebben betaald. Die situatie heeft niet alleen haar goede kanten: ze maakt het restaurantwezen ook steriel. Misschien houdt u ons nu voor een masochist, maar wij koesteren wel een zekere bewondering voor de bistro-uitbaters oude stijl. Het soort plek waar de patron zegt: “Vandaag maak ik een lamsragout”, en die u, als u reageert met een “Maar ik ben op dieet”, de deur wijst. In een echte bistro deel je geen bevelen uit, je komt er binnen als een gast. In Brussel vind je helaas weinig van die echte bistro’s, maar voor de Italiaanse versie ervan, raden we u aan om naar Piccola Store te trekken. De plek is de uitvalsbasis van Rosalba Astore, Napolitaanse van karakter. Het voordeel van die doortastende roots, is dat ze over het algemeen een echte visie op het restaurantwezen in de aanbieding hebben. Het bewijs wordt geleverd met deze nieuwe kombuis, die bovenal een traiteur is. Vanaf een mooie toog opent zich de ruimte die geheel met hout is bekleed. Rond dat altaar staan enkele tafeltjes die elke middag stormenderhand worden veroverd. Zoals het hoort in een goede trattoria vallen de suggesties van een zwart bord af te lezen. Wij kozen voor de lunch aan 15 euro. Een soep met boleten en kastanjes opende de dans. Zonder room, waardoor we alle gelegenheid kregen om stil te staan bij de twee basis-ingrediënten die harmonieus de basis van geroosterde noten bespeelden. Het hoofdgerecht droeg diezelfde puurheid uit: de spaghetti met schelpdieren was al dente gegaard, en combineerde look, olijfolie en gejodeerde toetsen van de schelpdieren. Wat zou je nog meer kunnen vragen? Vooral geen parmezaan, de bazin lacht niet met cultuurbarbaren.
Piccola Store ●●●
rue Lesbroussartstraat 48, Elsene/Ixelles, 0498-88.87.86, www.piccolastore.be
ma/lu/Mo > za/sa/Sa 12 > 15.00
Read more about: Resto & Bar
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.