Véronique is een van de weinige vrouwelijke taxichauffeurs in Brussel

In Brussel is maar anderhalf procent van de taxichauffeurs vrouw, zo blijkt uit een onderzoek van de sectorfederatie. BRUZZ sprak daarom Véronique Shdanoff, een van de weinige vrouwen in het vak. 'In het begin moest ik mijn mannetje staan, maar dat is vooral een kwestie van gewenning.'

Dinsdagochtend, negen uur. Véronique wacht BRUZZ op in de garage van Autolux, op de Marokijnstraat in Molenbeek. De geur van benzine hangt in de lucht, een paar motorkappen staan open. "Hier vertrek ik iedere ochtend met mijn taxi richting de luchthaven", zegt Véronique. "Met veel plezier, trouwens. Ik vind mijn job geweldig."

Véronique is intussen al meer dan veertig jaar aan de slag als taxichauffeur. Vier jaar langer dan nodig, want eigenlijk mocht ze al met pensioen. "Maar zolang ik kan rijden, doe ik gewoon voort", lacht ze.

Taxichauffeurs aan tafel

Lang geleden baatte Véronique een restaurant uit waar regelmatig taxichauffeurs kwamen eten. "Toen het op een bepaald moment niet zo goed ging met de zaak, begonnen ze mij aan te sporen om ook in het taxibedrijf te stappen. Allez Véronique, dat is toch iets voor u? Ik heb eventjes getwijfeld, maar hoe meer ik erover nadacht, hoe meer het idee mij aansprak. En dus waagde ik op een bepaald moment de sprong."

En zo geschiedde. Véronique begon als taxichauffeur in Brussel en voert intussen al vier decennia lang passagiers naar hun bestemming. Eerst bij Taxi Verts, daarna als zelfstandig taxichauffeur en nog later bij Autolux. Dat de straten een pak drukker zijn dan toen ze voor het eerst in haar taxi stapte, staat vast. Maar één ding is nooit veranderd, zegt ze: "In al die jaren heb ik maar heel weinig vrouwelijke collega's gehad."

GTL-Taxi, de Nationale Groepering van Taxiondernemingen, onderzoekt momenteel waarom er zo weinig vrouwen in de sector werken, en hoe dat kan opgelost worden. In België werken er namelijk 6.083 taxichauffeurs als werknemer, waarvan slechts 457 vrouwen. In Limburg is veertien procent van de taxibestuurders een vrouw, in Antwerpen acht procent, in Brussel amper anderhalve procent.

Meer staanplaatstaxi's

Het onderzoek is nog niet afgerond, maar een verklaring is waarschijnlijk te zoeken in het feit dat er zich in Brussel meer staanplaatstaxi’s bevinden. Dat zijn ongeplande ritten in taxi’s die in een rij staan te wachten op voorbehouden plaatsen, bijvoorbeeld aan het station. Passagiers hoeven, in tegenstelling tot de straattaxi’s zoals die van Véronique, niet te reserveren. Ook de werkuren verschillen: chauffeurs van straattaxi’s werken 38 uur per week, terwijl staanplaatstaxi’s liefst 50 uur kloppen.

"Ik denk dat veel vrouwen met een gezin of jonge kinderen bang zijn dat de job lastig te combineren is met kinderen, maar eigenlijk valt dat best mee", zegt Véronique. "Ik werk op vaste uren, heb een vast contract en twee uur middagpauze. Perfect om boodschappen te doen, ik kan het iedereen aanraden."

Dat het een mannenbastion is, staat dus vast, al heeft dat Véronique nooit afgeschrikt. "Ik heb mijn job altijd graag gedaan. Oké, in het begin moet je inderdaad je mannetje staan, maar dat is vooral een kwestie van gewenning", zegt ze.

'File is file'

"Je leert omgaan met de stress van het verkeer en met nerveuze klanten. Af en toe zijn er natuurlijk mensen die erg gehaast zijn en dringend op hun afspraak moeten zijn, maar wij kunnen ook niet toveren. File is file. Meestal kalmeren passagiers wel als je uitlegt hoe lang het nog zal duren, welke binnenwegen er zijn en hoe laat we effectief zullen arriveren. Maar dat is voor mijn mannelijke collega's niet anders."

Veel verschillen zijn er volgens Véronique dus niet tussen haar job en die van haar mannelijke collega's: ze leggen dezelfde routes af, moeten in dezelfde files staan en werken evenveel uren. "Maar ik merk wel dat veel vrouwen blij zijn als ze zien dat ik hen kom oppikken", vertelt ze. "Het stelt hen gerust en ze zijn meer op hun gemak. Misschien ook omdat ik iets rustiger rijd dan sommige mannelijke collega's." (lacht)

Bang is Véronique maar één keer geweest, toen er een jongeman in de taxi stapte en ze vermoedde dat die een mes op zak had. "Ik heb hem toen op een andere plek afgezet dan hij me gevraagd had, omdat ik de situatie niet vertrouwde", herinnert ze zich. "Maar ik heb er niets aan overgehouden en zoiets gebeurt ook maar heel uitzonderlijk. Al is het wel anders voor de staanplaatstaxi's. Omdat er bij ons gereserveerd moet worden, hebben we meer controle over wie er al dan niet in onze taxi belandt. Collega's die in de stad mensen oppikken, krijgen natuurlijk ook te maken mensen die bijvoorbeeld rechtstreeks uit het café komen gewandeld. Dat kan soms voor problemen zorgen."

Universele uitdaging

Maar de grootste uitdaging aan de job is volgens Véronique universeel voor alle taxichauffeurs: het verkeer. "Sowieso zijn er gewoon veel meer auto's dan vroeger, maar ook het nieuwe circulatieplan is nog altijd wennen. Er zijn zo veel trajectcontroles, snelheidsbeperkingen, gewijzigde verkeerssituaties... Bovendien moet je constant uit je doppen kijken voor fietsers, wandelaars en voetgangers die zich kriskras een weg doorheen het verkeer banen."

Al zijn het niet de files, maar de vele ontmoetingen die de Brusselse zich nog lang zal herinneren. "Ooit moest ik een vrouw uit Ukkel naar het ziekenhuis brengen. We kwamen goed overeen en ze vroeg of ik buiten op haar wilde wachten, om haar na haar afspraak weer naar huis te brengen. Die vrouw bleek later een barones en uiteindelijk heb ik drie dagen op haar gewacht. Toen ik haar uiteindelijk weer naar huis bracht, vertelde ze dat ze op zoek was naar een gérant en vroeg ze of ik niet geïnteresseerd was. Ik nam de job aan zorgde voor het huishouden, de boodschappen..."

"Als ik een paar uur vrij had, zei ik dat ik even een paar mensen met de taxi wilde rondbrengen om een extra centje bij te verdienen, maar daar wilde ze niks van weten. Ze vroeg hoeveel ik zou verdienen met die taxiritten en stopte me ongeveer hetzelfde bedrag toe. Dat heb ik uiteindelijk een drietal jaar gedaan, maar uiteindelijk ben ik toch weer in mijn taxi gestapt."