Edito: Erger dan Echternach

De politieke rentree komt er met rasse schreden aan, maar de vakantie heeft niet veel soelaas gebracht in Franstalig België. In Wallonië is CDH-voorzitter Benoît Lutgen min of meer in zijn opzet geslaagd. De PS is er uit het bestuur, maar voor de Franse Gemeenschap en het Brussels Gewest staan de Franstalige partijen nog nergens.

Niemand kent het eindresultaat van iets wat ongetwijfeld de vreemdste politieke zet is in dit land van de laatste decennia.

Door de machtsverhoudingen in de beide parlementen heeft Défi de sleutel in handen. Maar wie dacht dat Défi-voorzitter Olivier Maingain naar een coulante oplossing zou toewerken, heeft het verkeerd voor. Maingain legde begin deze week de lat nog hoger dan voor het zomerreces.
Hij had al gevraagd dat CDH-coryfee Joëlle Milquet een stap opzij zou zetten, maandag heeft hij gevraagd dat de MR uit het Brusselse schepencollege stapt en uit het Luikse provinciebestuur, dat het Inschrijvingsdecreet op de schop gaat, dat er niet langer bevoegdheden van gemeenschap naar gewest verhuizen.

Maingain wil verder een sterke ‘confederale’ regering van Franstalige eenheid, met vier partijen. Een weerspiegeling moet dat worden van de Brusselse (PS-CDH-Défi) en Waalse (MR-CDH) meerderheid. Of hij met zijn oekazes in dat opzet zal slagen, valt nog maar te bezien. MR-voorzitter Olivier Chastel heeft laten weten niet met de PS te willen regeren.

In die zin is de politieke crisis nu een krachtmeting geworden tussen de voormalige kartelpartners MR en FDF. Het CDH komt er nog nauwelijks aan te pas.

Het CDH komt sowieso verzwakt uit het verhaal. In Brussel riskeert het CDH zelfs aan onderlinge twisten ten onder te gaan. Enkele Brusselse CDH-burgemeesters hadden al met ongeloof gereageerd op de move van hun partijvoorzitter. Nu hebben ook politieke zwaargewichten Joëlle Milquet en Philippe Maystadt laten weten dat de speeltijd voorbij is en dat er gezocht moet worden naar een stabiele oplossing voor Brussel en Franstalig België: lees een status quo. Een week eerder had CDH-fractievoorzitter Cerexhe dan weer een exit uit de Brusselse regering bepleit. Het mag duidelijk zijn: Lutgen heeft zijn troepen niet meer in de hand.

Een ding is zeker: niets zal nog hetzelfde zijn voor Vervoort II in de laatste achttien maanden van zijn regeerperiode. De Samusocial-affaire heeft de PS een flinke (morele) knauw gegeven. En CDH-minister Fremault, die nochtans goed werk leverde, zal op niet veel medewerking moeten rekenen van de coalitiepartners. Als ze al in de regering blijft. Knopen doorhakken zal er niet meer bij zijn. Het wordt nu ieder voor zich binnen de regering.

Het is geen geheim dat in Brussel de besluitvorming doorgaans meer op een processie van Echternach lijkt. Wel, vandaag kan men alleen maar met verbazing vaststellen dat het nog erger zal worden. En daar draagt CDH-voorzitter Benoît Lutgen een grote verantwoordelijkheid voor.