Voor de vierde opeenvolgende keer komt uit Barcelona El Conde de Torrefiel, de groep rond Pablo Gisbert en Tanya Beyeler, naar het Kunstenfestivaldesarts afgezakt met een vormelijke theaterperformance die decondition van de hedendaagse mens probeert te peilen.
© Ivan Put
| El Conde de Torrefiel
El Conde de Torrefiel in wereldpremière
El Conde de Torrefiel legt op dit moment in de Vooruit in Gent de laatste hand aan La plaza, hun nieuwe productie die in wereldpremière gaat op het Kunstenfestivaldesarts. Tanya Beyeler: “Ik kan dus nog niet echt zeggen waarover het precies zal gaan. We begonnen met bewegingen en improvisaties op het podium, en de tekst is pas op het einde ontstaan. We brengen nu pas onder woorden wat we aan het doen zijn. Maar het stuk begint op het moment dat er op de scène een toneelstuk eindigt, en gaat over een toeschouwer die na dat toneelstuk het theater uit stapt. Het narratief brengt ons van een gesloten fictionele plaats naar de gedeelde publieke ruimte, en tot slot naar de private ruimte van het huis van het personage. De tekst, in de tweede persoon enkelvoud, gaat over wat er omgaat in de intimiteit van zijn geest. De momenten na het zien van een toneelstuk zijn interessant, omdat je dan in een mentale staat verkeert waarin je de realiteit ziet in het licht van wat je net beleefd hebt.”
La plaza drukt het landschap uit dat je deelt met die onbekende ander, die je toch dwingt tot reflectie en dialoog
Welke betekenissen daaruit zullen komen, moet El Conde nog zelf ervaren. Beyeler: “Maar we hebben het dus opnieuw over de hedendaagse mens, die tijd en ruimte deelt met andere mensen die allemaal hun eigen realiteit beleven. En over de spanning tussen die verschillende realiteiten in hetzelfde historische heden. De titel La plaza drukt dat landschap uit dat je deelt met de ander waarmee je eigenlijk weinig te maken hebt en die je moeilijk kan bereiken, maar die je toch dwingt tot reflectie en dialoog.”
El Conde de Torrefiel maakt dit stuk met zes performers uit de eigen stal en tien performers uit de stad waar ze spelen. “Toch zal je ze niet herkennen, want hun gezichten worden uitgewist en hun stemmen zal je niet horen. Het zijn anonieme anderen, en de tekst wordt geprojecteerd, waardoor alles zich zowel bij het hoofdpersonage als bij de toeschouwers in het hoofd zal afspelen.”
Lees meer over: Podium, Kunstenfestivaldesarts
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.