Inhale Delirium Exhale van Miet Warlop: kilometers stof tot nadenken

In Inhale Delirium Exhale laat kunstenaar Miet Warlop zes kilometer stof tot nadenken door de hoofden van de toeschouwers waaien. Dat klinkt inderdaad luchtig én zwaar tegelijk.

Nadat One Song een internationaal succes werd, en vòòr IT NEVER SSST in 2026 het Belgische paviljoen op de Biënnale van Venetië inpalmt, ging zondagavond Inhale Delirium Exhale van Miet Warlop in wereldpremière op het Kunstenfestivaldesarts.

Inspiratie en transpiratie

Warlop combineert performance en beeldende kunst, en laat ook vaak elementen van de ene performance in het volgende vloeien. Zo kan je in deze nieuwe creatie eenzelfde soort frenetieke personages herkennen als in One Song: ijverige types die vanuit een soort onrust de hele voorstelling lang bezig zijn met het temmen, bezweren, kanaliseren van iets dat groter is dan zijzelf.

In Inhale Delirium Exhale zou die sisyfusarbeid het inademen, verwerken, en weer uitademen van creatieve energie kunnen zijn. Het artistiek vorm geven van de onophoudelijke informatiestroom van buitenaf. Warlop lijkt aan te geven dat je deze creatie ook kan zien als een inkijk in haar hoofd, dat delirisch begint te tollen van de golven inspiratie en desperatie die er onophoudelijk in komen aanrollen. Als beeld voor die golven koos Warlop radicaal voor liefst 6500 lopende meter stof: opwaaiende zijde en kasmier in verschillende kleuren, aan elkaar gestikt tot enorme stroken en zeilen, waar de performers de hele voorstelling lang mee in de weer zijn.

Flapperend en verpletterend

Die overdaad is uiteraard indrukwekkend, en levert ook regelmatig mooie scènes op, die associaties oproepen met mythologische figuren van schoonheid, maar met wat verbeelding (en al die flapperende zijde) evengoed aan clichématige parfumreclames. Naar leven en dood. Naar wat we verlangen en wat ons te veel wordt. In het overdrachtelijke hoofd van Warlop (en het onze) zit veel dat alleen maar méér stof tot nadenken geeft. De cijfercodes van Warlop zijn niet zomaar te kraken. De naden van wat aan elkaar is genaaid, blijven ook zichtbaar. De theatermachinerie en zelfs de technici zijn nadrukkelijk aanwezig op de scène. De performers worden soms verpletterd door de overmacht.

In die met statische elektriciteit geladen wereld van Warlop dreunen ook de geluidsgolven van DEEWEE, het label achter de Dewaele-broers van Soulwax, die behoorlijk werk maakten van hun score. Het finale resultaat twijfelt tussen luchtigheid en sérieux, tussen worsteling en triomf.

Inhale Delirium Exhale, gezien op zondag 18/5 in de Hallen van Schaarbeek (daar nog tot 21/5 (wachtlijst), www.kfda.be