Aanschuif- versus samen-aan-tafel-federalisme

"Brussel kiest voor een samen-aan-tafel-federalisme." Dat zeggen Jean-Luc Vanraes (Open VLD) en Bruno De Lille (Groen!) in een reactie op een opiniestuk van professor Hendrik Vuye. Die verweet hen dat ze lauw reageerden op de naamsverandering van de Franse gemeenschap, door Vuye een staatsgreep genoemd.

"Ze zijn al blij dat ze mogen aanschuiven bij de Franstalige ministers," klonk het bij Vuye. "Het omdopen van de Franse gemeenschap tot de Fédération Wallonie-Bruxelles impliceert dat de Franstalige partijen menen dat zij Brussel vertegenwoordigen, zonder rekening te houden met de Vlaamse ministers in de Brusselse regering," schreef de hoogleraar staatsrecht aan de Universiteit van Namen woensdag in De Standaard. "In een ander land zou men dit een staatsgreep noemen maar de Brusselse excellenties Vanraes en De Lille kijken lijdzaam toe. Zij zijn al blij dat ze mogen aanzitten bij de Franstalige ministers."

Terwijl Vanraes en De Lille werden beschuldigd van 'aanschuif-federalisme' kreeg Grouwels alle lof. "Zij spreekt terecht van 'separatisme in de derde graad' en degradeert Vanraes en De Lille zo openlijk tot 'aanschuivers.' De machtspariteit tussen Vlamingen en Franstaligen binnen de Brusselse regering is volledig zoek," aldus Vuye. Ook in het Vlaams parlement kregen Vanraes en De Lille woensdag trouwens de wind van voren, onder meer van Mark Demesmaeker (N-VA).

'Vuye heeft ook geen oplossing'
"Er is geen sprake van lijdzaamheid in onze reacties," zeggen Vanraes en De Lille nu in een gemeenschappelijk persbericht. "Wij vragen alleen dat de provocaties, zowel langs Vlaamse als langs Waals-Franstalige kant, stoppen en dat zowel Vlaanderen als Wallonië ophouden met schoonmoeder te willen spelen in Brussel. Blijkbaar zijn we in de ogen van professor Vuye nu slechte Vlamingen die lijdzaam toekijken. Uit wat Vuye zegt, is alvast één zaak duidelijk: hij weet als kenner van het staatsrecht ook niet hoe het nu in België verder moet en gooit het ten einde raad over een andere boeg, namelijk het uitdelen van punten voor slechte en goede Vlamingen in Brussel."

Volgens Vanraes en De Lille hebben de Vlamingen in Brussel wel degelijk iets in de pap te brokken "in tegenstelling tot wat de professor en veel Vlamingen denken." Ze verwijzen daarvoor naar de pariteit in de Gewestregering "waar Vlaamse ministers altijd hun veto kunnen uitspreken over beslissingen die de Vlaamse gemeenschap in Brussel zouden schaden."

"Er wordt op collegiale wijze, in consensus beslist," klinkt het verder. "Voor de gewestelijke bevoegdheden besturen de Nederlands- en Franstaligen in de Brusselse regering dus samen. Voor de gemeenschapsbevoegdheden doen de Vlaamse en de Franse gemeenschap dit in volle autonomie en los van elkaar. Dit is eerder een 'samen-aan-tafel-federalisme' dan een 'aanschuiffederalisme.'

'Communautair opbod verhindert goed bestuur'
Vanraes en De Lille klagen het communautaire opbod aan. "Het in vraag stellen van Brussel als gewest of de vraag tot uitbreiding van Brussel bewijzen het goed bestuur van de hoofdstad en van ons land geen dienst." Volgens de excellenties is een sterk Brussel nodig om de grootstedelijke problemen te kunnen aanpakken.