De Lille: ‘Oververtegenwoordiging Brusselse Vlamingen heeft zin’

Brussels staatssecretaris Bruno De Lille (Groen) wil de paritaire vertegenwoordiging van Nederlandstaligen in de Brusselse regering niet in vraag stellen. Maandag stelde federaal vicepremier Johan Vande Lanotte (SP.A) nog dat dat model inefficiënt is.

De Lille erkent dat er sprake is van een oververtegenwoordiging door de Vlamingen in Brussel. "Maar die grote vertegenwoordiging heeft wel degelijk zin en valt niet snel-snel weg te saneren", zegt De Lille. "Een democratie toont haar sterkte in de manier waarop ze met haar minderheden omgaat. Waarom ziet Vande Lanotte die pariteit trouwens alleen op het Brusselse niveau als een probleem? Hij gaat daar vreemd genoeg volledig mee in de logica van FDF-voorzitter Olivier Maingain. Of is hij van plan die ook op federaal niveau in vraag te stellen?"

Vande Lanotte stelde maandag in een interview met Le Soir twee zaken in vraag. Enerzijds de gegarandeerde vertegenwoordigingen van de Vlamingen in Brussel, anderzijds het toewijzen van het toezicht op de taalwetten aan gespecialiseerde rechtbanken.

De Lille wijst er op dat de Vlaams-Brusselse regeringsleden volgens hem goed werk leveren. "En omdat zij volle bevoegdheden hebben, kunnen ze ook wegen op het beleid", zegt hij. "Vervang dit systeem door een beperktere ministerraad, dan krijg je wellicht sneller en misschien ook meer heldere beslissingen. Maar volgens mij zal die beperktere ministerraad, die dan logischerwijze grotendeels uit Franstalige Brusselaars zal bestaan, wellicht vooral beslissingen op maat van de Franstalige Brusselaars nemen."

Van het voorstel om taalkwesties door rechtbanken te laten regelen, vreest De Lille dat het tot institutionele chaos zal leiden. "Zonder vertegenwoordiging zullen Nederlandstaligen verplicht zijn om naar de rechtbank te trekken voor betwistingen. Dat zal een constant gevecht opleveren. Door de traagheid van de rechtbanken zal er een voortdurende onzekerheid zijn over het overeind blijven van beslissingen en dat zal zorgen voor een algemene verlamming."

Over het grote aantal Nederlandstalige parlementsleden in het Brussels parlement zegt De Lille dat "een goede 10 jaar geleden hun aantal beperkt was tot 11. Dit werd toen algemeen gezien als een probleem, ook door de SP.A. Omdat ze met zo weinig waren en het werk niet konden verdelen."