Dochter slachtoffers racistische moord in Schaarbeek getuigt

De Schaarbeekse Kenza Isnasni (34) getuigt op een Marokkaanse nieuwssite over de racistische moord op haar ouders in Schaarbeek, in 2002. "Ik heb de ergste wreedheid gekend, maar ook het tegenovergestelde," zegt ze.

Op 7 mei 2002 werd de Vanderlindenstraat in Schaarbeek opgeschrikt door extreem racistisch geweld. Hendrik Vyt, een extreem-rechtse 79-jarige man, dringt 's nachts het appartement binnen van zijn Marrokkaanse buren en begint er te schieten.

Ahmed Isnasni en zijn vrouw Habiba El-Hajji overleven de aanslag niet, twee van hun zonen raken gewond, hun dochter Kenza kan ontkomen. Ze klimt op het balkon, waar een buurman haar kan redden. Na een stand-off met de politie steekt Vyt, al eerder veroordeeld voor slagen en verwondingen, zichzelf in brand.

11/09/2001

Kenza, die toen 18 was, doet haar verhaal aan de Marokkaanse nieuwssite WeLoveBuzz, meldt de RTBF. "De aanslag was een keerpunt in mijn leven," vertelt ze. "Ik groeide op in een omgeving die me toeliet mezelf te zijn en me aanmoedigde om mijn dromen uit te drukken. En plots gebeurde iets dat heel die onschuld tenietdeed."

Ze beschrijft hoe buurman Hendrik Vyt al langer voor problemen zorgde in het appartementsgebouw. Zijn racistische uitlatingen, verwensingen en dreigementen werden ernstiger na de aanslagen in New York van 11 september 2001. Een dik half jaar na die aanslagen, en twee dagen na de nederlaag van Jean-Marie Le Pen in de Franse presidentsverkiezingen, drong de man de flat van de Isnansi's binnen en begon te schieten.

Hamdoullah

"Ik kon niet geloven dat het echt was. Ik zei tegen mezelf, we gaan elkaar terugzien, het was maar een nachtmerrie," zegt ze. Maar de nachtmerrie was werkelijkheid geworden. Haar ouders waren vermoord. "We zijn gelukkig gesteund door erg veel mensen, zowel uit België als uit Marokko. Die solidariteit heeft me rechtgehouden."

Isnansi verhuisde naar Marokko, waar ze een permacultuurproject startte en werkt bij een humanitaire organisatie. "Ik was bang dat ik me niet meer zou kunnen verwonderen over de mooie dingen van het leven en dat ik enkel nog zou kunnen haten. Maar ik heb dat geweigerd. Dankzij de opvoeding van mijn ouders."

"Mijn leven vandaag is een eerbetoon aan hen. Ik heb zin om terug te geven wat ik heb gekregen, anderen te helpen. Het leven is mooi, voor mij, en ik wil dat het ook mooi is voor anderen," zegt ze. "Ik heb de ergste soort wreedheid meegemaakt. Maar ook het tegenovergestelde. Godzijdank. Hamdoullah!"

Het flatgebouw in de Vanderlindenstraat werd door de gemeente Schaarbeek omgevormd tot een buurtbemiddelingscentrum, dat bemiddelt bij spanningen en conflicten tussen buren.