Flora Billiouw (30) is geboren in Schaarbeek en getogen in de Marollen. Ze studeerde verpleegkundige en vroedkunde. Twee jaar geleden begon ze met ‘Wheel of care', een organisatie voor thuiszorg in Brussel. Behalve door haar job is ze gepassioneerd door surfen en kunst. Ze woont in Schaarbeek.
© Saskia Vanderstichele
| Flora Billiouw is oprichter van Wheels for Care.
Enfant terrible: Flora Billiouw, oprichter 'Wheel of care'
© Saskia Vanderstichele
| Flora Billiouw (Wheels for Care): "Onlangs hoorde ik een Deense socioloog zeggen dat Brussel voor de zwakke weggebruiker een 'Jackson Pollock' is"
Als adolescente wilde ik restaurateur worden en dus ging ik naar de kunsthumaniora. Maar in mijn laatste jaar kreeg mijn moeder kanker. Ik ging haar vaak opzoeken in het ziekenhuis, en daar zag ik wat een onvoorstelbaar schoon beroep verpleging eigenlijk is.
Mijn moeder werd letterlijk beter van de warmte en vriendelijkheid van de verplegers. Toen heb ik een klik gemaakt. Ik herinner me dat mijn ouders zich zorgen maakten of ik wel genoeg bagage had om de studies van verpleegkunde te beginnen. Maar niets kon me tegenhouden. Ik heb me ingeschreven en een week later is mijn mama gestorven. Het klinkt halfzacht, maar ergens denk ik dat het voorbestemd was. In mijn werk draag ik haar altijd bij mij.
Twee jaar geleden ben ik met ‘Wheel of care’ begonnen, een eigen thuiszorgpraktijk. Ik had al ervaring opgedaan in een ziekenhuis als verpleegster, maar het ritme ligt daar zo hoog dat je amper tijd hebt voor de patiënt. De mens achter de patiënt liever. Toen ik terugkwam van een missie in Afrika, zag ik mezelf niet opnieuw voltijds in een ziekenhuis werken. Na een lange periode van brainstormen, zelfstudie en een crowdfunding zag ‘Wheel of care’ het levenslicht. We zijn begonnen met twee, een studiegenote en ikzelf, en intussen zijn we met zeven. Weliswaar niet voltijds, maar toch.
Wat ons onderscheidt van andere praktijken is dat we een sterke ecologische mindset hebben. We verplaatsen ons altijd met de fiets, een elektrische wel te verstaan (lacht). Met als motto: ‘slow care on a fast bike’.
"Brussel kan wat meer Mondriaan gebruiken"
Alle tijd die we winnen door niet in de files te staan of naar parkeerplaats te zoeken, geven we graag aan de patiënten. We willen een band creëren met hen, ze zijn bijna familie. Verder werken we ook zoveel mogelijk met herbruikbare materialen, én we sensibiliseren onze patiënten op het vlak van ecologisch bewustzijn.
Zo organiseren we bijvoorbeeld gratis workshops waarbij we ouders tips geven om hun baby op een ecologisch verantwoorde manier op te voeden. Het zit vaak in kleine dingen zoals geen wegwerpluiers gebruiken, maar we merken dat we een verschil maken.
Ik maak heel lange dagen, ja. Ik werk daarnaast ook halftijds in ziekenhuis Sint Jan op dialyse, én ben verantwoordelijk voor het management van ‘Wheel of care’. Maar ik heb er nog geen moment spijt van gehad. I loooove my job!
Weet je, ik kom bij Brusselaars van alle slag over de vloer, van zeer kwetsbare gezinnen die met acht op een kleine studio samenhokken tot Eurocraten met gigantische kinderkamers. Vroeger liep ik altijd voorbij die gevels, nu zie ik wat er allemaal achter schuilt. Superboeiend! We zijn ook vaak psycholoog van dienst.
Er is nog veel isolement in de grootstad, neem het van me aan. Op een hele week zijn wij soms het enige contact voor talloze oude mensen in Brussel, schrijnend. Ik denk dat ‘Wheel of care’ daarom zo groeit. Er is gewoon veel behoefte in onze maatschappij aan menselijke warmte en aandacht. Dat zijn we gaandeweg kwijtgespeeld. Ik maak er nu vaak een punt van om wildvreemde mensen op straat vriendelijk dag te zeggen. (roept) Bonjour!! (schatert)
Wat ik Brussel toewens? Hmm, onlangs hoorde ik een Deense socioloog zeggen dat Brussel voor de zwakke weggebruiker een ‘Jackson Pollock’ is. Hij wenste ons meer ‘Mondriaan’ toe. Dat klopt helemaal voor mij. Ik vind dat Brussel dringend meer rust en structuur kan gebruiken.
Als ik bijvoorbeeld zie hoe sommige voetpaden erbij liggen en denk aan die moeders die daar met hun buggy’s langs moeten, echt triestig! Geen wonder dat zoveel jonge gezinnen de stad verlaten. Er is nu te veel chaos, stress, verkeersagressie … Maar pas op, ik ben een echte Brusselès, hè. Ik denk gewoon vaak: allez Brussel! Ik zie u graag, maar nu is het tijd om een tandje bij te steken.
Dit interview werd afgenomen voor Billiouw vorige week zelf slachtoffer werd van een verkeersongeluk op de Haachtsesteenweg in Schaarbeek.
Lees meer over: Schaarbeek, Samenleving, Wheel of Care, thuiszorg, Enfant Terrible
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.