Victor De Roo (21) bracht de laatste maanden twee platen uit: de single 'Onzeker' met het duo Vanderschrick op het label Stroom en de ep 'Nachtdichter' met teksten van Alex Deforce op het befaamde Amsterdamse label Knekelhuis. Hij is ook dj. Hij groeide op in Leefdaal en verhuisde naar Brussel om er te studeren. Hij woont in Sint-Gillis.
© Jente Waerzeggers
| Victor De Roo, producer elektronische muziek en dj.
Enfant terrible: Victor De Roo, producer van elektronische muziek en dj
Toen ik een jaar of vijftien was, heb ik de Amerikaanse hiphopproducer J Dilla ontdekt. Zijn manier van samplen en de verschillende moods in zijn tracks inspireerden mij. Drie jaar lang heb ik enkel naar hiphop geluisterd. Ik ben zelf ook muziek op mijn kamer beginnen te maken. Zo heb ik een nummer van Gorik (Zwangere Guy, red.) geproducet: ‘Jij niet zien’. Daarna ging ik ook andere muziek appreciëren: house, dance, ambient, new wave, post-rock. Ik ging altijd eerst op zoek naar obscure dingen. Steengoede klassiekers als Joy Division en Sonic Youth kwamen pas later. Ik schuim nog altijd graag de Brusselse platenwinkels af, op zoek naar nieuw werk.
Het is plezant dat ik zoveel positieve reacties krijg op mijn jongste projecten. Vanderschrick, genoemd naar mijn straat in Sint-Gillis, is een uit de hand gelopen grap met mijn vroegere huisgenoot Felix Poffé. Een van de twee nummers is een ode aan Luc De Vos van Gorki. Hij was een eerlijke gast die heel wat in gang gebracht heeft en veel te vroeg gestorven is.
"Zodra ik kon ben ik teruggekeerd naar Brussel"
Voor ‘Nachtdichter’ heb ik samengewerkt met mijn goede maat Alex Deforce. Hij brengt hedendaagse poëzie over het dagelijkse leven, over de liefde en over Brussel. Mijn zus, die schildert, ontwierp de hoes. Het is cool om met vrienden en familie projecten te kunnen realiseren. De muziek maakte ik met synthesizer, gitaren en een sampler voor de drums. Noem het gerust synthpop, maar het blijft underground. Toen ik eraan werkte, in de hete zomer van 2018, voelde ik me vrij eenzaam. Dat trieste, melancholische gevoel zit ook in de plaat.
Ik ben vaak op pad als dj, voornamelijk in Brussel, maar ook in de rest van het land en sporadisch in het buitenland. Ik draai wat mij zelf raakt, welk genre het ook is. Ik ga op mijn gevoel af en probeer er een flow in te leggen. Ik koop mijn muziek op vinyl, maar het is praktischer om ze digitaal af te spelen. Of ik mijn eigen platen opleg? Nee, mijn recente werk is niet zo dansbaar. Het is meer om thuis te beluisteren, of in de auto of op de bus.
Muziek is een groot deel van mijn leven. Ik werk ook nog voor de labels Stroom en Kontakt, die allebei oudere Belgische muziek opnieuw uitbrengen. In het weekend sta ik in de platenwinkel 72 Records in de Zuidstraat. Ik broed ook al op een nieuwe track met Stikstof-producer Paulo Rietjens, een crème van een pee. En mijn studies? (Stilte) Ik heb mijn weg nog niet gevonden, maar ik blijf zoeken. Op termijn wil ik meer stabiliteit en structuur in mijn leven. Van muziek alleen kun je heel moeilijk leven. Dat besef ik maar al te goed.
Mijn ouders zijn Brusselaars, maar ze verlieten de stad na mijn geboorte en ik ben opgegroeid op het Vlaams-Brabantse platteland. Leuven kon me nooit boeien. Zodra ik kon, ben ik teruggekeerd naar Brussel. Mijn zus en mijn broer zijn me intussen gevolgd. Brussel is echt. Wat je ziet, is wat je krijgt. Hier draait niemand rond de pot. De hoofdstad zit ook vol verborgen creativiteit. Ik wandel graag rond of neem de tram naar een andere wijk of gemeente. Ik trek mijn plan in het Nederlands en het Frans, de taal van mijn moeder.
In mijn stamcafé Le Bateau Ivre is de gemiddelde leeftijd van de klanten zestig. Ik zit er op mijn gemak en drink er goedkope pintjes, vlak bij de Parvis. De Albanese barman is een vriend geworden. Bij mijn releaseparty zat het hier stampvol (glimlacht).
Lees meer over: Sint-Gillis, Samenleving, Enfant Terrible, elektronische muziek, victor de roo
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.