Steen voor Loubna ingehuldigd: 'We moeten boodschap van vrede doorgeven'

Al vijf jaar komt de familie van Loubna Lafquiri op 22 maart samen op het plein dat naar haar is vernoemd, niet ver van metrohalte Beekkant. Dit jaar wordt ook de nieuwe gedenksteen ingehuldigd. Actief de herinnering levend houden is belangrijk, vindt haar partner Mohamed El Bachiri.

De steen werd begin 2020 beschadigd door een vrachtwagen. Hij werd eerder al vervangen door een identiek exemplaar en is vandaag, op maandag 22 maart, officieel ingehuldigd in het bijzijn van onder andere twee Molenbeekse schooklassen, nabestaanden en burgemeester Catherine Moureaux (PS).

Lafquiri was 34 toen ze om het leven kwam tijdens de aanslag in metrostation Maelbeek. Ze was gymnastieklerares op de Al-Ghazali school in Etterbeek en liet drie kinderen na die nu 14, 12 en 7 jaar zijn. "De tragedie die haar overkwam zal hen voor altijd tekenen, want niemand komt ooit over zo'n onrechtvaardige dood heen," spreekt burgemeester Catherine Moureaux (PS) de nabestaanden toe.

Ze leest een stuk voor uit ‘Een jihad van liefde’, het verhaal van El Bachiri dat werd opgetekend door David Van Reybrouck. "Als ik nooit had meegemaakt wat er gebeurde / Had ik nooit een platform gekregen / En als ik nooit de kans had gekregen om me uit te spreken /Je zou nooit gehoord hebben wat ik te zeggen heb / Ik, een metrobestuurder / Ik zou een van die moslims zijn geweest, naast vele anderen / Die hoor je niet / die zie je niet / Maar er zijn er zoveel."

Tu Vas Manquer

Celia (11) en haar klas hebben een week lang elke dag geoefend om 'Tu Vas Manquer' van Kendji Girac te zingen tijdens de plechtigheid. Zij en haar klasgenootjes uit de Molenbeekse gemeenteschool nummer 13 zingen over afscheid nemen en vriendschap. Waar het lied over gaat? “Het gaat over mensen die zijn vertrokken, die dood zijn gegaan," denkt Celia.

De kinderen van deze schoolklas kunnen zich de aanslagen van 2016 nog goed herinneren. Romain (10) weet nog dat er veel mensen zijn overleden, waaronder 'mevrouw Loubna'. Massy (9) voegt toe dat er ongeveer dertig mensen zijn overleden.

Ghita Bersa, de moeder van Lafquiri, voelt de pijn vandaag nog even hevig als op de dag van de aanslagen zelf. "Ik leef er al vijf jaar mee," zegt ze. "Als Loubna ziek zou zijn geweest, hadden we afscheid kunnen nemen. Maar ze gaf haar kinderen een kus, vertrok en is nooit meer teruggekomen. Ik paste vaak op haar kinderen als ze ging werken. Sinds haar geboorte heb ik haar vrijwel altijd dagelijks gezien."

Vrede doorgeven

"Zoals alle herdenkingen was ik ook deze herdenking heel verdrietig," zegt Mohamed El Bachiri. "Maar ondanks de pijn heb ik toch kunnen genieten van hoe die twee schoolklassen bloemen hebben neergelegd. Het is belangrijk dat de boodschap van vrede wordt doorgegeven die oproept tot tolerantie en reflectie. Hoe moeten we samenleven? Ik denk dat dat alleen lukt als we ons realiseren dat we niet zo anders zijn. Dat is ook de boodschap die ik verspreid als ik ga praten in de scholen."

"Ik zou graag willen dat de kinderen van vandaag elke dag bijleren over vrede. Niet alleen vandaag. Er is meer in het leven dan klaargestoomd worden voor de arbeidsmarkt. Gelukkig zijn, hoe samen te leven met anderen, daar mag in het onderwijs nog meer aandacht naartoe gaan. Wij als volwassenen hebben de verantwoordelijkheid om die kennis door te geven."

Herdenking

In tegenstelling tot Dafquiri’s moeder die later op de dag naar de herdenking aan Schuman gaat, is El Bachiri van plan om naar huis te gaan na de herdenking. "Misschien halen we wat herinneringen op. 22 maart is nog steeds moeilijk, maar het is belangrijk om die dag in het teken te stellen van liefde, eenheid en broederschap."

Of, zoals de door de burgemeester geciteerde Frans-Libanese schrijver Amin Maalouf het verwoordt: "Het is onze blik die anderen vaak in de kleinste hokjes stopt, en het is ook onze blik die hen daaruit kan bevrijden."