Zomerstraat Pôze Midi in Sint-Gillis: ‘Zo zouden onze straten er altijd kunnen uitzien’

Na een geslaagde eerste editie tijdens de vorige coronazomer is Pôze Midi terug om Sint-Gillis op te fleuren. Meer nog: de zomer- en speelstraat is er om te blijven. “De openbare ruimte moet opnieuw een warme plek worden voor iedereen.”

Vlak voor de aftrap van de 'fietsdag’, moeten spelende buurtkinderen halsoverkop hun tweewielers laten liggen om te schuilen voor de regen. Droogte vinden ze onder enkele boompjes op het kruispunt van de Joseph Claesstraat en de Emile Feronstraat, die voor enkele weken deels autovrij zijn dankzij Pôze Midi 2.0. De eerste mag zich een speelstraat noemen van 16 tot 29 augustus, de tweede van 28 augustus tot 12 september.

Die zaterdagmiddag staat nog een BMX-demonstratie, een fietsparcours en –marktje op het programma. Al blijkt hun plan niet waterdicht, toch blijven de kinderen volhardend onder de bladeren schuilen. Buurtbewoonster en coördinatrice van Pôze Midi Sophie Feyder vond onder een luifel een droger plekje. “Het weer heeft dit jaar echt wel roet in het eten gegooid”, zucht ze.

Nazomers experiment

Zoals de buurtravotters al hadden gehoopt, is de regenval niet van lange duur. Samen met de zon komt buur na buur tevoorschijn om Feyder te begroeten of op een koffie te trakteren. “Sociale cohesie is zeker een grote reden om dit te doen: kijk hoe kinderen van alle nationaliteiten hier samenspelen. Maar het gaat vooral om sociale rechtvaardigheid”, aldus Feyder. Ze wijst naar het verre begin en einde van de Emile Feronstraat. “Dit is een lange, vrij rechte baan. Daar profiteren rodeorijders van. Ons bezorgt dat vooral veel lawaai en een onveilig gevoel.”

Mede-organiserende vzw Heroes for Zero, waar Feyder deel van uitmaakt, draagt verkeersveiligheid dan ook hoog in het vaandel. “Maar het is meer dan dat. In deze buurt is niet genoeg groen, staan de gebouwen dicht op elkaar en blokkeren geparkeerde auto’s op zondagen de hele straat. Hoeveel mensen hebben hier een tuin, denk je? Wij willen de openbare ruimte een warme plek maken die opnieuw van iedereen is.”

Anders dan vorig jaar, loopt Pôze Midi deze keer niet af wanneer de zomervakantie eindigt. “We gaan nog door tot midden september, als experiment. We willen tonen hoe een verkeersluwe straat er àltijd uit kan zien. Daarvoor werken we samen met de buurtschool de Ulenspiegel hier wat verderop. Op die school komen sowieso heel weinig ouders hun kind met de auto afzetten, een ideale partner dus”, lacht Feyder.

Toch moet Pôze Midi ook net potentiële tegenstanders overtuigen. “We willen vooral laten zien wat voor positiefs er kan gebeuren met de straat, als je de geparkeerde en vlammende auto’s wegdenkt.”

Leerproces

De buurtbewoners mogen er dan wel graag bij zijn, toch ontbreekt er volgens Feyder nog een zekere organisatiezin. “Waar we nog iets op moeten vinden, is hoe we de buren beter kunnen mobiliseren. Vorig jaar ging het organiseren een stuk vlotter: iedereen had veel nood aan sociaal contact. Nu we nog eens een jaar verder zijn in de pandemie, merk je een collectieve vermoeidheid. Velen rekenen erop dat de buurtorganisaties het wel in orde brengen.”

Maar Feyder blijft positief: het beste moet nog komen. “Mensen zijn altijd laaiend enthousiast over het resultaat. Dus dan beweegt er wel iets, denk ik.” Om het project verder uit te breiden, wil Feyder de koppen blijven samensteken met andere zomer- en speelstraatorganisatoren. “Het Gewest zou misschien verschillende buurtorganisaties samen kunnen brengen in het kader van het Good Move-plan. Zo kunnen we onze ideeën en manier van organiseren delen. Ik denk dat we veel van elkaar zouden kunnen leren.”