Flo Van Deuren en Kato De Boeck (Roomies): ‘Queerness is megainteressant'

In het langverwachte tweede seizoen van de bejubelde Brussel-serie Roomies zijn Bibi en Ama geen kotstudenten meer. Ze verorberen hun eerste porties volwassen shit. Waar te wonen? Werk vinden of niet? Liever een lover dan een serieuze relatie? Onderwerpen genoeg voor een goed gesprek met bedenkers Flo Van Deuren en Kato De Boeck.

Om ter vrolijkst wandelen ex-roomies Flo Van Deuren en Kato De Boeck koffiebar Winok – where else? – binnen. Ze wonen allebei in de buurt. In het aanpalende Josaphatpark hebben ze gefilmd. Op de verkeerspaal aan de ingang kleeft sinds de Pride een sticker die het tweede seizoen van Roomies teaset. “De revolutionaire serie die Vlaamse fictie nodig had,” schreef De Standaard over hun onder de prijzen bedolven VRT Max-reeks uit 2022. In het lang uitgebleven tweede seizoen maken twintigers Bibi en Ama kennis met alle narigheden en leukigheden die je na het afstuderen overvallen. Hoe structureer je je dagen? Waar vind je werk? Wat wil je van een lief? Ga je cohousen in een Molenbeeks antikraakpand of niet? Niet de plot maakt je vrolijk én week, maar de poëzie en de herkenbaarheid van kleine momenten uit het grootstedelijke leven van twintigers.

Roomies was een schot in de roos maar dat verplicht jullie nergens toe. Was een tweede seizoen een evidentie? En was opnieuw samenwerken dat ook?
Flo Van Deuren: Die vragen hangen samen. Seizoen twee leefde al in ons tijdens het afwerken van het eerste seizoen. Dus voor we het succes ervan kenden. Het is geen seconde in ons opgekomen om het zonder elkaar te maken. Volgens mij is dat chemisch niet eens mogelijk. Het voelt ook alsof Bibi en Ama echt zijn. We moeten voortdoen om hen in leven te houden.
Kato De Boeck: We gaan om hen rouwen als het ooit voorbij is. Maar voorlopig hebben we nog heel veel te vertellen.

Jullie hadden twee nieuwe roomies kunnen opvoeren, of een andere stad. Maar jullie besloten Bibi en Ama in een nieuwe levensfase te volgen. Zou je hen eindeloos lang kunnen volgen of zouden hun levens na een tijdje niet spannend genoeg meer zijn? Te gesetteld.
De Boeck: Euh, wij zitten zelf al een fase of twee verder. Ligt het aan mij of wordt het alleen maar spannender? Financieel alleen wonen. Relaties die minder vrijblijvend zijn. Een hele sociale structuur die je niet kwijt wilt. Als vrouw van een bepaalde leeftijd denk je ook na over je toekomst. Niets moet, maar in mijn geval maakt de vraag of er kinderen bij horen of niet daar deel van uit. Best eng. Tien keer spannender.
Van Deuren: Anderzijds hebben we helemaal geen superspannende levensfase vol plotwendingen nodig om ons te amuseren. We zijn zo niet plotgedreven. We zoomen microscopisch in op heel kleine dingen. Ik denk dat we een film over dit interview zouden kunnen maken.
De Boeck: De voorbije jaren is er anders meer dan genoeg gebeurd in onze kringen.
Van Deuren: Inderdaad, drama genoeg! Thema's genoeg. We kunnen oneindig voort.

Seizoen drie is al verkocht!
De Boeck: We hebben altijd gezegd dat we drie seizoenen van Roomies wilden. Maar ik zou nooit iets maken gewoon omdat het moet. Het moet vanbinnen borrelen.

Bibi durft geen nee te zeggen tegen haar work hard, play hard-bazin. Ze weet nog niet hoe ver ze wil gaan voor haar carrière. Hoe ambitieus zijn jullie?
Van Deuren: Ik heb geen grote klik met de toekomst. Dat klinkt raar, maar beter kan ik het niet uitdrukken. Ik heb het gevoel dat ik nog altijd aan het meerollen ben. Ik ben niet supergefocust op één doel, ik heb er honderden. Misschien verandert mijn beroep nog honderd keer.
De Boeck: We zijn daar heel anders in. Grof uitgedrukt: Flo is niet met de toekomst bezig, en ik ben met niets anders bezig. Al heb ik de voorbije maanden leren wel relativeren. Het onthaal van het tweede seizoen blijft belangrijk, maar daar hangt niet langer alles van af. Ik weet wat ik er zelf van vind en gun mezelf meer ademruimte. De voorbije jaren stond het grootste deel van ons leven in het teken van werk. Het was ons grootste geluk dat we na het afstuderen Roomies hebben kunnen maken. Ik ben daar keidankbaar voor. Het werk is nog altijd mijn grootste passie, maar misschien niet meer de enige. Ik vraag me ondertussen wel soms af waar mijn geluk ligt.

Hebben jullie geanalyseerd hoe het komt dat het eerste seizoen zoveel bijval kreeg?
Van Deuren: Het voelt niet aan als toeval. We voelden een leemte, wilden die heel intentioneel invullen en lijken daarin geslaagd te zijn.
De Boeck: Scènes die meer draaien om de personages dan om het plot, dat zag je niet zo vaak bij ons op tv. Dat was vernieuwend. We durfden ook nieuwe gezichten te casten. Ik vind dat er in Vlaanderen vaak nog te braaf wordt gecast.
Van Deuren: De spanning zit niet in wat er op het scherm gebeurt, in de twist. De spanning zit bij de kijker die zichzelf, zus, vriend, buurman of ex ergens in herkent. Het opzet was ook om generaties te verbinden.

Ik kan de oudere generaties Roomies alleen maar aanraden.
De Boeck: Je wilt niet weten hoeveel mannen op leeftijd tegen ons hebben gezegd: “Ik weet dat het niet voor mij is gemaakt, maar ik vond het echt goed.” Dat frustreerde. We wilden antwoorden: 'Waarom zou het niet voor jou gemaakt zijn? Je vond het goed, dan is het toch wel voor jou?' Waarom zou een reeks over twee jonge vrouwen per definitie niets zijn voor een man van 50? Wij maken geen content voor jonge vrouwen. Roomies gaat over jonge vrouwen, maar vertelt over iedereen en voor iedereen.
Van Deuren: Dat jonge makers zich aan navelstaarderij bezondigen is een hardnekkig vooroordeel. Ik vind het juist navelstaarderig om te reageren dat je niet tot het doelpubliek behoort. Wat wil zo'n man dan? Alleen nog naar Baantjer kijken? Waarom zou je alleen maar naar dingen over jezelf kijken? Ik begrijp dat niet.
De Boeck: Het is altijd ons doel om iets te vertellen over de wereld waarin we leven.

Jullie tonen bijvoorbeeld een diversiteit aan vaders. Die van Bibi is te aanwezig, die van Ama te afwezig.
Van Deuren: Het ontroert mij dat je dat eruit haalt. Dat is geen hoofdlaag, maar we hebben bewust meerdere lagen in seizoen twee gestoken, en dat is er een van.
De Boeck: In de korte trailer van Roomies gaat het alleen maar over de liefde. Dat is jammer. Er zijn zoveel andere lagen die de reeks net verbreden.
Seizoen twee raakt ook zijdelings de moeilijkheid aan om betaalbaar te wonen in Brussel.
Van Deuren: De woningmarkt is niet gemaakt voor mensen die alleen willen wonen. Dat is een feit. Als pas afgestudeerde een domicilie zoeken is een heel andere beleving dan als student een kot zoeken. Onze hoofdpersonages zijn best geprivilegieerd, maar zelfs dan is het niet evident om een geschikte woning te vinden. Veel dertigers cohousen nog steeds. Het landschap evolueert voortdurend. Wonen is voor velen een groot onderwerp: kopen, huren, cohousen, collectief aankopen, antikraakpanden. Zoveel mensen hebben nood aan betere woonomstandigheden. Zoveel mensen leven op straat. Onze serie raakt dat via het personage van Marian een beetje aan, maar je zou er een hele serie aan kunnen wijden.

Je spreekt over privileges. Zoals velen van ons leven jullie personages in een bubbel. Hoe ervaren jullie het zelf?
Van Deuren: Je kunt niet door Brussel lopen zonder om de zoveel minuten uit je eigen bubbel gehaald te worden. Daarvoor leeft alles en iedereen hier veel te dicht op elkaar. Deze stad houdt je met je voeten op de grond. Dat is wat er zo mooi aan is.
De Boeck: In kleine details geven we de kijker mee dat Brussel Brussel is, zonder een negatief beeld te versterken. Toch?
Van Deuren: Kleine opmerkingen van nevenpersonages halen vooral Bibi uit haar bubbel.
De Boeck: Marian panikeert als ze zonder woning zou vallen. Bibi is niet echt in gevaar, ze kan altijd naar haar ouders terugkeren.
Van Deuren: Je moet van je hoofdpersonages geen slimmeriken maken. Het leukst is om hen op de vingers te tikken.

Putain, Drift, Oh, Otto!: Brussel-series zitten in de lift.
Van Deuren: Hoe meer Brussel, hoe beter. Hoe meer invalshoeken, hoe beter. We hebben alle blikken nodig. Nog, nog en nog, zou ik zeggen.
De Boeck: En graag eens een serie voor de zondagavond op VRT 1.

Hoe ver staat Roomies van zo'n begeerde zondagavondspot af?
Van Deuren: Of iets op zondagavond zal worden uitgezonden of niet ligt op voorhand vast. Qua budget maakt dat een enorm verschil. Wij zitten erop te wachten: geef ons dat budget en we maken zondagavondfictie.
De Boeck: Onze ambitie is alleszins groot. Toen we Roomies voor het eerst bedachten, dachten we nog: “We zullen het maar bij en een webreeks houden.” Maar waarom eigenlijk? Ons scenario was veel ambitieuzer. Ik ben ontzettend blij dat we de sprong naar een televisiereeks gemaakt hebben. En ook met hoe het vervolgens verlopen is, voor alle duidelijkheid. We hebben Roomies zelf geschreven. Het is echt van ons. Maar laat ons zeggen dat we je vraag een heel goede vraag vinden.

Roomies staat straks integraal op VRT Max en wordt daarna uitgezonden op VRT Canvas. Is dat ideaal? Hebben jullie daar een mening over?
Van Deuren: Wij hebben over alles een mening.
De Boeck: VRT Canvas is fijn. Het voelt aan als een compliment, de zender voor de meerwaardezoeker. Anderzijds willen we ook dat grote publiek en meerdere generaties aanspreken. Daar hebben we met seizoen twee nog meer op ingezet.
Van Deuren: We gaan daar niet over liegen. Er zit ook een agenda achter die reeks. Wij willen die queerness op tv. Dat is van meet af aan het plan. Hoe meer mensen per ongeluk op Roomies stoten, hoe beter. We willen de meerwaardezoeker én iedereen die uit gewoonte naar VRT 1 kijkt.

Drie jaar geleden ging het in de recensies en interviews wel heel erg over die queerness. Je mag er Roomies niet toe reduceren, maar ze onvermeld laten is voorlopig ook geen optie? Willen jullie er wel of niet naar gevraagd worden?
De Boeck: We hebben toen vaak genoeg gezegd dat we uitkeken naar een interview over ons makerschap of zo. We zijn allesbehalve vies van de woorden 'lesbisch' of 'queer'. Die mogen zeker worden gezegd. Dat moet zelfs. Maar daar gaat het tweede seizoen niet per se over. En eigenlijk het eerste ook niet echt. Met uitzondering van de coming-out van Bibi. Queerdom is een deel van onze arena. Soms speelt het een rol in de levens van onze personages, soms totaal niet.
Van Deuren: Anderzijds: in recensies struikelde ik vaak over het 'compliment' dat het niet over queerness ging. Dan redeneerde ik: 'En wat als het er wel over zou gaan? Zou dat dan zo erg zijn?' Het is goed, want het is niet too much on the nose? Dat is géén compliment. Waarom ben je bang om je neus hierin te steken? Stop hem er maar in. Het is hier megainteressant.

We zijn er dus nog niet uit.
Van Deuren: Ik vind dezelfde dualiteit bij veel queer mensen terug. Het zou zo mooi zijn mocht queerness op een dag geen ding meer zijn. Maar het is ook zo powerful om dat ding op dit moment ten volle te embodyen. Ik zou het missen als het op een dag geen ding meer zou zijn.
De Boeck: En toch vind ik het verademend dat jij er geen vragen over had. Dat je naar het tweede seizoen keek zonder daar per se een vraag over te hebben, dat is ook een deel van onze agenda.
Van Deuren: Absoluut. Met het ouder worden wordt je leefwereld nog meer queer, merk ik. Dat weerspiegelt zich in de reeks. We hebben de feedback gekregen dat in seizoen twee ineens iedereen queer is. Tja, welcome to our lives.

Het tweede seizoen van Roomies is vanaf 13/10 te bekijken op VRT Max, vanaf 5/11 op VRT Canvas