Manu Chao, de eeuwige backpacker

Welk concert doet deze maand ons hart sneller slaan? Tom Peeters kijkt uit naar Human’city met Manu Chao in het Josaphatpark.

De voorbije jaren probeert Manu Chao zoveel mogelijk op te duiken buiten het reguliere concertcircuit, zegt het persbericht bij zijn nieuwe akoestische tournee. In Brussel staat hij op Human’City, een solidair event van BelRefugees. Daarmee zet de andersglobalist andermaal zijn sociale engagement in de verf. Opgegroeid in Parijs in een Spaans-Frans gezin dat zelf het Franco-regime was ontvlucht, leeft hij ook op zijn 63e nog met de filosofie van een backpacker. Hij kruiste voor het eerst ons pad in 1990, toen festivals nog geen pretparken waren, Werchter het muziekjaar op één podium en één dag samenvatte, en openen een eer was. Om 10.15 uur klaarstaan op de voorste rijen was geen opdracht in het jaar dat Chao en zijn mestizomakkers van Mano Negra met ‘King Kong five’ op menig Vlaamse jeugdfuif weerklonk.

Empathie en gabony boogie

Zijn anarchopunkband met een voorliefde voor reggae-, funk- en hiphopgrooves dreef op een aanstekelijke energie die later ook zijn eerste soloplaat Clandestino zou inkleuren, zij het met wat meer ska-, folk- en latinovibes. Het empathische vermogen waarmee hij over migratie zong, is hij meer en meer in de eigen praktijk gaan toepassen. Zijn focus ligt op muziek maken en mensen ontmoeten, onafhankelijk van de geplogenheden in de business. Hij laat standaard in zijn contracten zetten dat tickets maximaal 30 euro mogen kosten. Hoeveel je extra doneert aan de vluchtelingenorganisatie die in de winst deelt, bepaal je zelf. Het gekke is dat ‘King Kong five’, in 1990 een voorafspiegeling van zijn latere streven naar gelijkheid en diversiteit, buiten de Lage Landen nooit een hit werd, Gabony boogie nog aan toe.

HUMAN’CITY MET MANU CHAO 29/5, Josaphatpark, Facebook: BelRefugees