Zwangere Guy na de transformatie: 'Ik heb nog altijd een pétard in mijn bakkes'

Tien jaar nadat hij eerst met STIKSTOF en daarna als Zwangere Guy de hoofdstedelijke hiphopscene in lichterlaaie zette, heeft Gorik van Oudheusden zichzelf ontdubbeld. Op zijn nieuwe album Dit is Guy. vindt de Brusselse rapper eindelijk antwoorden op de vragen die hem zo lang geselden. “Ik durf nu te zeggen: ik zie u graag.”

“Je hebt al veel Goriken mogen zien,” grijnst Gorik van Oudheusden, de Brusselse rapper die het voorbije decennium de scène opstormde als Zwangere Guy. Onze eerste ontmoeting dateert van tien jaar geleden. Hij heette toen nog Gomar, droeg een brilletje, stond nog niet van kop tot teen vol tattoos en begon net de Brusselse hiphopscene van nieuwe zuurstof te voorzien met STIKSTOF.

Die kennismaking gebeurde in het ouderlijke huis van STIKSTOF-beatmaker en -rapper Paulo 'Astrofisiks' Rietjens in Sint-Agatha-Berchem, waar het vijftal in de garage een geïmproviseerde studio in elkaar had gebokst, compleet met vocal booth in het kolenhok. 'Dobberman', hun single met de toen nog amper bekende Roméo Elvis, knalde in avant-première door de boxen. Van Oudheusden viel meteen op. Energiek, ad rem, onbeschroomd. Een oom had hem aan de rap verkocht, vertelde hij met een grote grijns, met een cd van Tupac voor zijn elfde verjaardag. “Ie se pwat, lestert da.”

Sindsdien lijken er meerdere levens gepasseerd. Gomar werd Omar G, Zwangere Guy, Zet Gee, Baba Guy, El Jefe, Papa ZG ... Allemaal delen van een persoon die zich met een ongeziene vraatzucht in de schijnwerpers van de vaderlandse muziekscene smeet, maar die naarmate hij zich steeds meer achter die schuilnamen verschanste ondanks dat pantser in stukken en brokken uit elkaar dreigde te vallen.

“Ik heb veel hordes genomen. Sommige daarvan zijn flink omgevallen,” knikt Van Oudheusden in lifestylehotel The Standard in de Noordwijk. De keuze voor het voormalige WTC-gebouw als setting voor het interview is symbolisch, zegt hij. Van Oudheusden woont op een boogscheut, aan de andere kant van Brussel-Noord in Schaarbeek. Een compleet andere wereld, die fel contrasteert met deze glimmende buurt. “Wandel langs het Liedtsplein, en je ziet hoe heavy Brussel vandaag is. Mijn grootmoeder heeft nog in de Aarschotstraat gewoond. Voor de raamprostituees er kwamen, zaten er allemaal Griekse en Italiaanse voedingswinkels.”

De rapper zelf groeide op in de woontorens van Ganshoren. Na een hobbelige jeugd in een gebroken gezin kroop hij op eigen kracht uit het dal. Hij ging thuis weg op z'n 14e, leefde een tijd van sofa tot sofa bij vrienden. Werkte tien jaar in de bouw, daarna in de keuken van de AB. Tot hij de kracht van de muziek ontdekte. Er stroomde geld binnen, in het zog van de roem volgden de excessen. Tot hij zichzelf fysiek ei zo na ten gronde richtte en zijn relatie stukliep. Op een trip in Costa Rica zag hij het licht.

Gretige Gorik

“Heel de route uitgestippeld op de Guy zijn gps,” rapt Van Oudheusden op zijn nieuwe album Dit is Guy. Die routeplanner moest de man met het onwrikbare plan de voorbije paar jaren enkele keren noodgedwongen resetten, anders dreigde hij tegen de muur te knallen. Net zoals de oude WTC-torens ontmanteld werden en weer opgebouwd, zo ging Van Oudheusden door een transformatie. “Ik had een muur rond mij gebouwd die de kleine en de grote Gorik van elkaar scheidden,” legt hij uit. “Die muur heb ik afgebroken.”

Dat afbreken deed Van Oudheusden niet met bruut geweld, maar omzichtig, zodat hij de stenen gepast in elkaar kon zetten. Drie jaar geleden bande hij alcohol en drugs uit zijn leven. Af en toe rookt hij nog een jointje, maar voor de rest houdt hij het vandaag bij een dieet van yoga en sport – zweten is zijn nieuwe verslaving. Therapie en een verzoening met zijn familie deden de rest. Terwijl zijn album Wie is Guy? begin 2019 veel vragen stelde en een getormenteerde, zoekende en soms vertwijfelde Van Oudheusden ontblootte, komt Dit is Guy. als een statement van geluk, balans en rust.

“Wie is Guy? was een zoektocht, een manier om trauma's te verwerken,” zegt Van Oudheusden. “Achter Dit is Guy. zet ik bewust geen uitroepteken, maar een punt. Geen geschreeuw, dit is Zwangere Guy zonder capslock. Op de hoes van Wie is Guy? stond ik als een schim, op mijn nieuwe album geef ik mij bloot. Letterlijk ook: bovenlijf ontbloot, blote voeten, haar en baard afgeschoren. Symbolisch voor de ontmanteling van het ego, van mezelf.”

Van Oudheusden schenkt een spuitwater in, on the rocks. Hij staat scherp, 76,1 kg droog aan de haak. Dit is Guy. is zijn elfde album als je zijn eigen werk optelt bij dat van STIKSTOF, de plaat die hij met drummer Lander Gyselinck in elkaar bokste, en de soundtrack voor de serie Putain. Zijn laatste album onder zijn eigen naam, BRUTAAL, dateert al van 2019. “Dat is een grote kloof,” beaamt hij. “Als Zwangere Guy nam ik plots enkele reuzenstappen, maar ik wilde mijn familie niet achterlaten. Anders dreigde ik alleen te eindigen op mijn eiland. Ik zou het ook fijn vinden als er op mij wordt gewacht wanneer er een van de bende te snel gaat.”

Hard ging het voor Van Oudheusden, zo hard dat hij soms zichzelf voorbijsnelde. “Wa hebt ge eigenlijk nog te zeggen,” vroeg Josse De Pauw al als een soort innerlijk geweten op BRUTAAL. In het nieuwe 'Leven beter' zet Van Oudheusden die twijfels nog kracht bij: “Fuck it dit artiestenleven, ik wil nog liever mijn biezen nemen.” “Ik wist op een bepaald moment niet meer waar ik nog muziek over moest maken,” knikt hij. “Ik had al zoveel over mijn verdriet en pijn gedeeld. Ik had tijd nodig om in mijzelf te kijken. Ik heb de helende Gorik toegelaten en van daaruit verder gebouwd.”

Met de Lokerse producer Chuki Beatz vond hij een nieuw, vruchtbaar verbond. “Ik voel mij bevrijd,” glundert hij. Dat hoor je. De Zwangere Guy van Dit is Guy. is gretig, jongleert met rijmschema's en samples, zoekt speelsheid in zijn stem. Als dealer van spitante bars kent hij andermaal zijn gelijke niet. “Ook daarvoor was dat slopen van die muur belangrijk, ik heb geleerd mijn harnas af te zetten,” legt hij uit. “Zo kwam ik weer in touch met de kleine jongen die nog altijd graag speelt. Als je die energie in de studio binnenhaalt, dan gebeuren er mooie dingen.”

Op het ritme van de hartslag

Die kleine jongen is ook te horen: op Dit is Guy. prijkt een stukje opname van de zesjarige Gorik, die op de ochtend van zijn zesde verjaardag bij vrijeradiomaker Peter Hoogland aan de telefoon mag komen en als 'grote jongen' belooft goed op zijn moeder te passen. Het klinkt aandoenlijk, als je weet hoe die knul bruusk zijn onschuld kwijtraakte. En hoe hij die zorgende rol voor zijn moeder niet op zich kon nemen toen ze geterroriseerd werd door zijn stiefvader.

Dat verhaal vertelde hij in 2019 in het onthutsend rauwe 'Gorik pt. 1'. Op Dit is Guy. heeft Van Oudheusden eindelijk 'Gorik pt. 2' op papier gekregen. “Sorry, dat ik vertelde dat ge stuk waart gemaakt,” klinkt het, “Sorry, dat ik bekende dat ik vol zat met haat.” De klik om het nummer te voltooien kwam er door de gesprekken die hij met vrienden had en die bleven nazinderen. “Vroeger hield ik de deur gesloten, ik verdoofde de pijn. Dankzij therapie heb ik nu de tools om die pijn te omarmen, om aan die trauma's te werken. Nu kan ik zeggen: 'Hé, mama, hoe gaat het? Zullen we eens afspreken? Ik zie u graag.' Ik ben nu een zachtere Gorik, die tijd maakt voor anderen én voor zichzelf.”

Terwijl anderen in contact bleven met hun jongere ik, moest hij te snel opgroeien, zegt hij. “Mijn overlevingsinstinct sloeg veel te vroeg aan. Altijd ogen op je rug hebben in een stad als Brussel. Je afvragen: waar slaap ik morgen, waar eet ik morgen? Loonbeslag bij beide ouders, wat is dat? Schulden … Dat zijn zaken die je als 14-jarige helemaal niet zou moeten weten.”

Dat hij een jaar geleden vader werd – Dit is Guy. verschijnt op 24 september, de eerste verjaardag van zijn dochter –, speelde een sleutelrol in zijn metamorfose. “Ben iemand anders geworden / Of nu pas man aan het worden,” klinkt het in 'Waiting for Zaza', een nummer dat wordt aangezwengeld met de hartslag van zijn dochter in de baarmoeder. “Ik ben blij dat ik nu vader geworden ben, en niet drie, vier jaar geleden, tussen de flessen drank en de schranspartijen. (Sluit even de ogen) Mijn dochter is eigenlijk de vrucht van mijn transformatie, zij is het geschenk voor het harde werk, het bewijs van: ge ging er bijna niet voor gaan, Gorik. Goed dat je hebt volgehouden.”

Channel Zero

Die hartslag is niet de enige opvallende sample op Dit is Guy. De vonk van 'Stoned & beneveld' kwam van de Duitse zanger, schrijver en schilder Udo Lindenberg, die in 1978 een bizarre Nederlandstalige plaat uitbracht. Het nummer is een eerbetoon aan Van Oudheusdens wederhelft, met wie hij zich tijdens zijn vervelling verzoende. “Ik was op zoek, ging in 't rood, duwde alles ver weg,” klinkt het, “En dacht er safe te zijn. Ging door het woelige bos, zag steeds uw licht aan mij zij / Om weer met twee te zijn / Nu gaan we door tot de dood.”

In 'Vous êtes zot' knipoogt Van Oudheusden naar de Belgische 'Fresh Prince' Benny B, die hem als kind fascineerde. “Ik mag dan wel veranderd zijn, ik ben nog altijd dezelfde zot,” lacht hij. “Ik wilde de samplecultuur van de hiphop eren, maar niet met iets crazy's van Miles Davis of zo. Ik wilde dicht bij huis blijven.” Dat doet hij ook met het likje 'Je t'attends' van Axelle Red in 'Gorik pt. 2', een van de lievelingsnummers van zijn moeder. Maar het verrassendst van al zijn de schreeuwende gitaren in de punky protestsong 'Vecht voor papier I', een sneer naar “al die politiekers” die “constant liegen.”

“'s Middags in de studio luister ik naar het nieuws. Dat heb ik geleerd van Arno. Veel mensen voelen zich vandaag machteloos, maar we moeten ons blijven uitspreken.” De gitaren die zijn schreeuw verklanken komen uit 'Black fuel' van Channel Zero. “Dat is een ode aan mijn vader, die daar vaak naar luisterde. Ik heb altijd een speciale relatie met hem gehad. Hij is heel jong papa geworden. Nu pas ben ik die relatie aan het ontleden. Ondertussen is hij ook ziek geworden, hersenkanker. Er is veel losgekomen, ik zie veel scherven rondom ons, maar de put is niet meer zo diep. Ik wil het beste maken van de tijd die ons nog rest.”

Hot yoga

“Is die carrière dan nog altijd zo de hoofdzaak?” vraagt Van Oudheusden zich af in 'Leven beter', een echo van 'Beter leven', destijds een sleutelnummer op Wie is Guy? “Ze is niet de hoofdzaak meer, nee, maar ze is wel een deel van mijn leven. Ik wil dit blijven doen tot de dood, maar ik schreeuw het niet meer van de daken. Als je te lang blijft roepen, moet je opletten. Er zijn niet veel mensen die hun hele leven hetzelfde metier kunnen onderhouden. Ik weet vanwaar ik kom, en ik keer nooit meer terug.” Succes betekent meer dan streams en getallen op een bankrekening, zegt hij. “Voor mij is succes zo puur mogelijk blijven als artiest, en zo goed mogelijk als vader.”

“Behaalde de top van de berg ma wat is er daarboven dan buiten veel bliksem,” rapt hij op zijn album. “Ik ga niet naar beneden alvorens mijn familie ook boven is. Die bliksem zal ik wel omarmen. Nee, ik ben niet bang om naar beneden te tuimelen. Ik zal ooit moeten afdalen, maar dat zal langzaamaan gebeuren.” Het beeld van die bliksem haalde hij bij ... “Nietzsche. Met mijn copain Frederik Willem Daem (schrijver en scenarist van Putain, red.) filosofeer ik af en toe. Moest hiphop in zijn tijd al bestaan hebben, zou Nietzsche bars geschreven hebben. Filosofen zijn de rappers van hun tijd.”

Met “God is dood” vatte Nietzsche het verdwijnen van traditionele religieuze en morele kaders in de moderne maatschappij. “Dat kan ik alleen maar beamen, als ik kijk naar de staat van de wereld,” zucht Van Oudheusden. “Gelukkig zijn er andere goden.” Hijzelf? “Nee! I'm a dog, het omgekeerde dus.” (Grijnst) Hij gelooft in het universum, in de energie van de kosmos. Tijdens zijn hot-yogasessie gisteren zat hij naar eigen zeggen “in het midden van de aarde.” “Daarna nam ik nog een sound bath, met van die grote gongs. (Lacht) Dan ga je écht diep.” Een opvallende Aziatische tatoeage onder zijn adamsappel staat symbool voor zijn nieuwe evenwicht. “Het Chinese karakter voor muziek,” zegt hij. “Het teken voor medicijn is maar twee puntjes verschil. Muziek is mijn medicijn. Muziek is mijn god.”

Van Oudheusden die inzichten scoort bij filosofen, antwoorden vindt in oosterse spiritualiteit, in balans raakt op een yogamatje ... Waar is de tierende, straatwijze branie van weleer naartoe? “Verloor de helft van mijn vrienden door plots te stoppen met drinken, misschien was ik wel de blinde die de weg niet wou vinden,” rapt hij in het nieuwe 'Lege fles'. “Voor veel van hen was mijn transformatie hard wennen,” knikt hij. “Vooral een confrontatie met henzelf ook.”

In de oven

Van Oudheusden heeft uitvoerig gedeeld uit welke donkere krochten hij kwam gekropen. Maar met de blik in de achteruitkijkspiegel heeft hij het wel gehad. “Kijk niet te veel achterom, dat is niet de richting die ge wilt uitgaan,” rapte hij in zijn single 'Papucho'. De “pipo” van weleer kan hij niet uitstaan, klinkt het, “Ik ging leven als Zwangere Guy tot ik besefte man dit is een schuilnaam / Genoeg met verstoppertje spelen we komen na buiten en laten het beest zien.” Daarmee komt ook het besef dat hij het nog nooit zo goed heeft gehad als vandaag. “De Gorik van een paar jaar geleden zou met een groot 'What the fuck!?'-gevoel naar die van nu gekeken hebben,” geeft hij toe.

“Het is wennen om te zien als alles goed gaat,” vat hij die nieuwe blik nog eens samen in 'Soms vraag ik mij af'. “Vroeger was ik de stoerste van allemaal, nu ben ik een hippie. Maar ik heb nog altijd een pétard in mijn bakkes. (Grijnst) Kijk, ik heb mijn familie rond mij, ik leef gezond, ik moet niet meer met mijn demonen vechten. Ik kan 's ochtends rustig de tijd nemen om bij mijn dochter te zijn, ik beslis wanneer ik ga sporten. Ik bouw aan mijn eigen tempel. Wie kan dat zeggen? Ik heb een bepaald level van comfort voor mezelf kunnen creëren waar ik heel dankbaar voor ben.”

“Wij gaan oud worden in deze muziek, pee,” zei Van Oudheusden tien jaar geleden daar in de kelder in Sint-Agatha-Berchem. “Gegratineerd in de hiphop, met een schoon korst erop.” De schotel mag nog even in de oven, maar hij kleurt al goudbruin.

Dit is Guy. is nu uit. Op 20/11 staat hij live in de ING Arena, ing.arena.brussels, op 4/3 in Vorst Nationaal, vorst-nationaal.be