Brigitte Lopez, een wondertje op wieltjes

Alles loopt op wieltjes bij Brigitte Lopez. Ze rolt en danst en schaatst, maar dan wel op hoog niveau. Zestien pas, en al Belgisch kampioene. Bovendien heeft ze ook al heel wat internationale competities achter de rug. Als eerstejaars junior hoopt ze nu op een selectie voor het EK en WK.

Brigitte Lopez is in Ukkel geboren uit Peruviaanse ouders, ze groeide op in Sint-Genesius-Rode en zit nu op de sporthumaniora in Wemmel. Later wil ze sportleerkracht worden. Want nu al is duidelijk dat ze van haar grote passie nooit haar beroep zal kunnen maken.
Kunstrolschaatsen: een erg bekende sport is het niet. Dan is zelfs nog het kunstschaatsen populairder, zeker nu Kevin Van der Perren wereldtop is. "Op mijn zesde ben ik begonnen, maar pas toen ik negen werd, begon ik met competitie," rekent Brigitte Lopez na. "Ik vind het nog steeds super. Natuurlijk is dit geen sport waarmee je geld kunt verdienen. Maar er is geen haar op mijn hoofd dat eraan denkt om te stoppen."
"Op mijn elfde heb ik eens op ijs geschaatst. Dat is vooral veel lichter. En je kunt beter en langere pirouettes draaien. Rolschaatsen vergt meer fysieke kracht. Dat ligt me toch meer. Ik train vier maal per week en, nee, ik word het niet moe. Een tijdje geleden had ik klierkoorts en mocht ik helemaal niet sporten. Wat een straf, wat een leegte! Ik moet bewegen, ik kan niet stilzitten."
Trainster Maria Aernoudts uit Strombeek-Bever was zelf een begenadigd rolschaatster, ze werd zelfs nog vierde op het WK. "Dat was toch nog een andere tijd. Al op mijn veertiende mocht ik aan mijn eerste WK deelnemen. Bij de seniors, jawel. Brigitte? Ik schat dat ze nu binnen haar leeftijdscategorie bij de twaalf of dertien besten van Europa is. Op termijn zou de toptien mooi zijn. Zij doet er in elk geval veel meer voor dan wij 'in onze tijd'. Ze is zestien, maar best een harde tante. Klagen doet ze nooit."
"Nee," repliceert Lopez gevat. "Als ik val, dan lach ik. Dan sta ik op en begin ik opnieuw. Ik probeer zo goed mogelijk te worden. Vroeger zat ik op school in Rode, maar daar viel de studie moeilijk te combineren met het rolschaatsen. Op de sporthumaniora in Wemmel wel. Ze houden er zelfs mijn notities bij als ik een competitie in het buitenland heb."

Anderlecht zonder wielen
Anderlecht huisvest een topclub in het rolschaatsen. Alhoewel, huisvesten... Roller Skating Club Anderlecht moet tegenwoordig naar de stoffige Van der Putten-sporthal in Brussel uitwijken. En dus loopt het aantal rolschaatsers en -schaatsters flink terug. "Vroeger lag in de Simonetzaal in Anderlecht een parketvloer, maar die hebben ze uitgebroken," zegt Lopez. "De nieuwe sportvloer is niet goed om op te rolschaatsen. We mogen er trouwens niet meer op."
"En," zegt Aernoudts, "dat we nu naar de grauwe buurt van het Van der Puttenstadion moeten, doet onze club geen deugd. Waar we vroeger gemiddeld zeventig leden telden, resten er nu nog twintig. Maar hoe penibel de omstandigheden ook zijn: bij de Stad Brussel zijn we tenminste welkom. Er is verdorie toch zo weinig schaatsinfrastructuur."

Vechten
Ook mama Lopez mengt zich in het debat. Liliana Huerta werkt en vecht zich te pletter om haar dochter de beste kansen te geven. "Ik begrijp België niet zo goed. Als ik verhalen hoor zoals van die jongens in Oostende die bijna uit verveling iemand doodsteken, dan word ik daar heel verdrietig van. Verdorie, investeer alsjeblieft in de jeugd! Bouw sporthallen, ondersteun clubs en verenigingen. Laat jongeren hun energie in iets positiefs stoppen. We moeten hier verdorie bedelen om een rolschaatspiste."
"Mijn dochter doet het goed en offert ook veel op voor haar sport. Ze zal ook wel zin hebben om naar de disco te gaan en jongens te ontmoeten, maar dat is er nu niet bij, want alle aandacht gaat naar sport en studeren. De verplaatsingen en hotelkosten in het buitenland betaal ik zelf. De club en federatie hebben daar geen geld voor. Ook aan de huur van de trainingzaal betalen we als ouders mee. Komaan! Ik ben verpleegster en steek mezelf in de schulden. Ik koop voor mijn dochter het beste materiaal, betaal de garderobe. Binnen de familie vindt lang niet iedereen dat oké. Maar ik doe het toch."
"En ik laat me niet doen, hé. Ik zal blijven vechten om het hier te doen bewegen. Wat in Duitsland, Italië of Frankrijk kan, moet ook hier kunnen. Ik heb het zelf nooit makkelijk gehad, ik heb moeten vechten om te overleven. En om Belg te mogen worden. Die strijdlust raak ik niet meer kwijt."

:: Meer info per mail op rollerska­tingclubanderlecht@hotmail.com