Colsaerts: 'De puzzelstukjes vielen in elkaar'

Nicolas Colsaerts kan zich opnieuw concentreren op zijn golfspel. Na zijn zege in de China Open was de media­­be­langstelling overweldigend. En met reden, want dit is – eindelijk – de grote doorbraak. Maar voor de kenners komt die evolutie allesbehalve als een verrassing.

'A lle stukjes van de puzzel vielen eindelijk in elkaar," vertelt de 28-jarige Colsaerts over zijn zege in China. "Nochtans had ik niet de indruk dat ik veel anders dan anders deed. Misschien heb ik wat meer geluk gehad, maar dat komt niet per toeval, je dwingt zoiets ook af."

"Zo'n overwinning is natuurlijk leuk, maar het is maar een stap in mijn evolutie. Een toernooizege is niet genoeg; het geeft honger naar meer en opent deuren naar grotere toernooien. Dit is de kans om me te meten met de wereldtop."

Al van in het begin was duidelijk dat de Brusselaar het ver zou schoppen. Voeg aan dat talent de nodige trainingsuren toe, onder meer op de golfbaan in de hippodroom van Watermaal-Bosvoorde, en je hebt een topper in wording. "Als jongeling won ik zowat alles wat er te winnen viel, waardoor ik voortdurend in een hogere categorie dan de mijne speelde. Op mijn achttiende werd ik pro door een kaart voor de tour te behalen via een drukbezocht toernooi. Een ongelooflijke prestatie. Ik speelde ineens tegen de echte toppers, mannen met tien jaar ervaring. Alles is heel snel gegaan. Ik heb tijd nodig gehad om me aan te passen. Het verschil tussen amateur en pro is ongelooflijk groot."

Meteen kwamen de managementbureaus aan­kloppen, en geld ging volgens manager Vincent Borremans een belangrijke rol spelen rond Colsaerts. Maar zijn spel was nog niet 'volledig' genoeg, hij had de wapens niet om zich te verdedigen en zakte een beetje weg. Wat volgde, waren jaren met hoogten en laagten, tot hij in 2008 volledig in de put zat.

"Ik zeg altijd dat ik mijn puberteitscrisis op mijn twaalfde heb gehad en mijn midlife­crisis op mijn 25ste. De jaren tussen mijn 23ste en 26ste waren eigenlijk één groot gevecht met mijzelf. Ik ging veel uit en beschouwde te veel zaken als vanzelfsprekend. Ik zat diep - eerlijk gezegd niet ver van een depressie. Ik speelde tegen mannen die minder goed dan ik waren, maar ze versloegen me wel. Dat is moeilijk te aanvaarden. Je ego krijgt dan een flinke slag."

"Uit die moeilijke periode heb ik lessen getrokken. Spijt? Het maakt deel uit van mijn carrière. Zonder die periode stond ik vandaag misschien niet waar ik nu sta."

Een beetje verliefd
In 2008 gooide Colsaerts het roer compleet om. In overleg met zijn manager en trainer Michel Vanmeerbeek besloot hij naar Aus­tralië te gaan, voor enkele maanden van hard werken en herbronning. De terugtocht was ingezet.

"Zowel op als naast het veld heb ik de knop omgedraaid," vervolgt Colsaerts. "Ik train nu goed en maak de juiste keuzes. Ik heb opnieuw vertrouwen in mezelf, ik kan mezelf beter analyseren. Als achttienjarige was ik niet goed genoeg omringd. Je hebt dan iemand met ervaring nodig die je helpt en tips geeft. Dat miste ik. Vandaag heb ik een ploeg om me heen."

Al dat harde werk leverde hem de zege op in China, de eerste Belgische zege overigens op een prestigieus golftoernooi in 37 jaar tijd. Maar er speelden ook extrasportieve aspecten mee. Het mentale speelt een heel grote rol in golf, en dan kan een nieuwe vriendin - de hockeyspeelster Leticia Zurawska van Beerschot - wonderen doen. "Gelukkig zijn komt je spel alleen maar ten goede. Ik had ook een nieuwe driver (soort golfclub, TS), waarmee mijn slagen verder gingen. Materiaal speelt sowieso een belangrijke rol in golf. Het kan je een wedstrijd doen winnen of verliezen."

Ryder Cup
Colsaerts lijkt zijn definitieve doorbraak te hebben ingezet. Op het prestigieuze WK Match Play in Spanje miste de Brusselaar twee weken geleden maar nipt de finale, maar hij maakte wel weer indruk.

"Mijn doel is nu voortgaan met het harde werk en zien waar ik uitkom. Ik denk wel dat ik ver kan geraken, ik heb zeker nog progressiemarge. Ik moet bijvoorbeeld beter putten (laatste stap bij het spelen van een hole, TS). Dat is echt een belangrijk werkpunt. Het is soms frustrerend dat de tegenstanders terugkomen omdat ze goed kunnen putten, zelfs al ben jij beter. Een tijdje geleden ben ik naar Los Angeles getrokken om er bij de wereldbekende trainer Dave Stockton aan mijn putting te werken. Ik maak er dus echt wel werk van."

"Deze goede resultaten zijn maar een onderdeel van een algemene vooruitgang. Het is eigenlijk logisch, want ik ben al een tijdje beter aan het spelen. Door de zege in China voel ik alvast niet meer of minder druk."

Een doel heeft Colsaerts dan wel niet, een droom wél, en als een van de betere Europeanen op de tour is het een droom die ooit weleens waarheid zou kunnen worden. "De Ryder Cup is zowat het belangrijkste golftoernooi voor mannen dat tussen Europa en de Verenigde Staten wordt gespeeld. Het is hét doel voor zowat elke golfer. Ik moet dan wel in de Europese top twaalf en de mondiale top dertig geraken. Wanneer ik de Ryder Cup precies speel, moet nog blijken. Maar dát ik er ooit geraak, daar ben ik zeker van."