Iedereen houdt van 'slangenmens' Robbie Rensenbrink

David Steegen is in 1966 in Brussel geboren en heeft de hoofdstad, op een korte uitzondering van twee jaar, nooit verlaten. Het begin van zijn eeuwigdurende romance met Sporting Anderlecht viel samen met de glorieperiode van een van de mooiste voetballers die we ooit in België mochten bewonderen: Pieter Robert Rensenbrink. Dat kan geen toeval zijn, aldus Steegen, die na het overlijden van 'slangenmens' Robbie Rensenbrink opnieuw in zijn pen kroop.

‘De slangenmens’ ontsteeg de alledaagse en banale tribale rivaliteiten van het voetbal. Net als Paul Van Himst, Johan Cruijff, Lionel Messi, Cristiano Ronaldo en Diego Maradona. Je hoefde echt geen supporter van Anderlecht te zijn om hem te bewonderen.

Ik denk nog vaak terug aan die tijd. Kommerloze kinderjaren. De jaren van Rob Rensenbrink. Negen mooie voetbalseizoenen, waarvan ik er een viertal intens beleefde. Mijn ouders batten destijds een confectieatelier vansportartikelen in Jette uit. Ik was helemaal gek van de Amsterdammer.

Ik kreeg, als kind, elk jaar een nieuwe pyjama. Die moest geel-blauw zijn, aar de kleuren van Sporting Club Union Progrès Jette waar ik tot mijn twintigste voor voetbalde. Op de rug liet ik steevast nummer ‘11’ aanbrengen, naar mijn eerste idool, Rob Rensenbrink.

Begin jaren zeventig zogen de kolkende sfeer, de bonte paars-en-witte kleuren en de typische Brusselse voetbalgeur van bier, gebraden worst, frieten en hotdogs mij naar het Astridpark op zaterdagavond.

Later, wanneer het begrip van het mooiste spel ter wereld concreter werd – de Kennis van de verschillende competities, het puntensysteem, de schoonheid van het Europees voetbal, het onderscheid van de verschillende spelers – verplaatste ik mij voor de beste voetballers. Die speelden voor Anderlecht. Met op kop Robbie Rensenbrink.

De voetballiefde voor de aalgladde linksbuiten is diep. Wanneer hij niet meespeelde, meestal tegen de kleine tegenstanders, stortte mijn wereld vol Anderlecht-passie in. We mochten niet te klagen. Er waren altijd nog François ‘Swatje’ Van der Elst, Frank Vercauteren en Arie Haan.

En er was de WK-finale 1978. Het WK van de schande. Nederland-Argentinië of de democratie tegen de dictatuur. Arie Haan en Rob Rensenbrink, beiden sterren in Brussel, waren gewoon titularis bij Oranje. Bij een 1-1-stand, helemaal op het einde van de wedstrijd schoot Robbie nog even op de paal. Als die erin was gegaan, dan had de voetbalgeschiedenis van Nederland er helemaal anders uit gezien. Ik was elf jaar en weet nog alles. Pas tijdens de verlengingen werd Nederland verslagen.

Het was geen wedstrijd, maar een veldslag. De Italiaanse scheidsrechter Sergio Gonella liet de Argentijnen naar hartenlust schoppen en slaan. De bondscoach van Nederland, Ernst Happel, verklaarde na de wedstrijd: “Als de bal van Rensenbrink erin zou zijn gegaan, zou Gonella zo lang hebben laten doorspelen tot hij een strafschop aan de Argentijnen had kunnen geven.”

Datzelfde jaar zag ik de tweedegewonnen Europacupfinale van mijn club in Parijs tegen Austria Wenen aan de hand van mijn vader. De tickets hadden we kunnen verkrijgen van een goede Klant van hem: rechtsback JeanThissen.

Rensenbrink scoorde twee keer. De poster van Rob Rensenbrink, verschenen in het Franse voetbaltijdschrift Onze om de Europese Super Cup tegen Liverpool FC aan te kondigen, heft van 1978 tot begin jaren negentig, toen ik het ouderlijke huis verliet, in mijn jongenskamer gehangen.

Vijftien of twintig jaar later heb die verloren gegane poster op ebay teruggevonden en weer gekocht. Zo diep is mijn liefde voor Rob Rensenbrink.

Rensenbrink staat voor de verwachting van ingevulde voetbaltriomfen die waarschijnlijk nooit meer zullen zijn. Als Rob er zin in had werd er gewonnen.

Simpel. Hij staat voor de hagelwitte en wondermooie Belle-Vue-uitrusting die nooit vuil leek te worden, lange wapperende manen wanneer hij sierlijk voorbij tot steen gereduceerde verdedigers zweefde met fluwelen passeerbewegingen.

De beste voetballers verheffen eenvoud tot kunst. Kampioen werden we niet veel in het tijdperk van Rensenbrink (twee titels in negen jaar), maar we wonnen bekers en veroverden Europa. De wereld lag aan onze voeten. België werd een uitvalsbasis om de verre landen te veroveren. Speler van de grootste voetbaldagen.

We zijn met velen die van Robbie houden. Miljoenen voetballiefhebbers rouwen vandaag. Een belangrijk stuk van onze jeugd is met hem heengegaan.

Laten we hem nooit vergeten.